Mijn verhaal: “Het moeilijkste dilemma in mijn leven”

Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Met ingehouden adem keek ik naar de zwangerschapstest. Die gaf binnen enkele seconden al een positieve uitslag aan. Ik voelde mij al een paar dagen anders en bleek al meerdere weken zwanger te zijn. Er volgde een periode die ik lastig kan omschrijven. Totaal in overlevingsmodus. Veel paniek. Want wat moet je doen als de zwangerschap vanaf dat moment het einde van je relatie bepaalt, omdat jij en je partner andere gevoelens ervaren bij het ongeboren kindje?

Het is het grootste en meest moeilijkste dilemma ooit in mijn leven geweest. Het bepalen over leven en dood – letterlijk – is het moeilijke wat ik heb moeten doen. En het was zo eenzaam. Dit prille leven zat in mij. Waar kies ik voor, wat is de juiste keuze? Hoe is het om moeder te zijn? En kan ik leven met het idee dat ik de zwangerschap afgebroken had?

Onvoorwaardelijke vorm van liefde

Maar dit kindje was er, elke moment meer. Vanuit dat gevoel, met een hoop onzekerheid, hakte ik de knoop door om toe te geven aan de meest onvoorwaardelijke vorm van liefde. Tot op de dag van vandaag heb ik daar nooit spijt van gehad.

Ook al voed ik mijn zoon alleen op, het is het mooiste en onverwachtse cadeau dat mij ooit gegeven is. Het is de meest intense en soms zwaarste taak om alleenstaande moeder te zijn, maar mijn zoon is ook mijn kostbaarste bezit. Ik ervaar zo veel liefde voor dit mini mensje.

Het is mij gelukt om alles te voelen en dragen. Het is gelukt om mijn eigen behoeften ontelbare keren opzij te schuiven. Het is mij gelukt om mij te verbijten en te verslikken en te glimlachen op de dagen dat het zo verrekte zwaar was.

Perfect plaatje bestaat niet

Ik hoop dat andere moeders en misschien wel vaders – gepland of ongepland ouder – voelen dat ze niet alleen zijn. Dat perfect ouderschap in een perfect plaatje niet bestaat. Dat je je eigen verhaal maakt en dat jouw verhaal, op jouw manier toch gelukt is. Want daar stapt dat kleine mini mensje vol geluk en vertrouwen de wereld in. Hij en ik, het is gelukt.

Deze gastblog werd geschreven door Bé. “Ik las weinig over alleenstaand moederschap, en moeders – waaronder ik – die ongepland zwanger raakten en daardoor alleenstaande moeder zijn. Daarom wil ik graag mijn ervaring delen.”

foto credits: Kirsten van Santen