Ask Tilda: Hoeveel weken na de geboorte ‘moet’ ik me beter voelen?

In de rubriek Ask Tilda geeft postpartumtherapeut Tilda Klumpenaar antwoord op jullie vragen en zorgen over het (aanstaande) moederschap. Deze week: ‘Hoeveel weken na de bevalling ‘moet’ ik me beter voelen? Onze tweede baby is 9 weken oud en ik heb nog steeds zoveel nare gedachten.’

‘Goede vraag! Ik krijg hem vaker van moeders. Hij is een beetje vergelijkbaar met de vraag ‘Wanneer huil je door hormonen (kraamtranen) en wanneer is er sprake van een postpartum depressie?’

Nare gedachten zijn intrusies

Het is allereerst goed om te beseffen dat jouw baby pas negen weken oud is. Oftewel: dat jij pas negen weken geleden bent bevallen. Het is volkomen normaal dat op dit moment de hormonen nog door je lijf gieren en je last hebt van stemmingswisselingen. De nare gedachten waar je over schrijft, zijn hoogstwaarschijnlijk intrusies. Heel veel nieuwe moeders (en vaders trouwens) hebben af en toe last van rare, beangstigende gedachten. Wat gebeurt er als ik de kinderwagen de weg op laat rollen? Wat als ik van de trap val met mijn baby in mijn armen. Hoewel intrusies – zeker als je hier nog niet mee bekend bent – eng of verontrustend kunnen zijn, wil ik dus benadrukken dat het wel heel normaal is. Ik vertel je in dit artikel meer over hoe je om kunt gaan met intrusies of nare gedachten.

Babyblues hoort erbij

Ik kan uit je vraag niet opmaken hoe het ‘niet goed voelen’ zich bij jou uit, dus ik zal de vraag nog wat breder proberen te beantwoorden. Je hebt er misschien wel eens iets over gelezen: de babyblues. Dit zijn de kraamtranen, die onvermijdelijk volgen op dag drie in de kraamweek en blijven tot dag vijf (en soms iets langer). Je bent net bevallen en door het slaapgebrek en de rondrazende hormonen, kun je bijna niets anders meer dan huilen. Dit overkomt het overgrote deel van de net bevallen mama’s. Bij de meeste van deze vrouwen houdt deze babyblues niet langer dan een paar dagen aan. Bij de moeders waar meer aan de hand is, wel. Deze mama’s huilen niet alleen gedurende deze dagen, maar het sombere gevoel en de stromende tranen blijven langer aan.

Een cliënt vertelde me ooit dat ze zich vaak terugtrok om even te huilen. Ze wilde haar man of het kraambezoek niet overstuur maken, dus verstopte ze zich en ging ze vervolgens een flink potje zitten huilen. Dit luchtte echter niet op, ze voelde zich daarna even slecht, zo niet slechter. Het schuldgevoel en de schaamte overvielen haar en ze vroeg zich af of ze de enige moeder was die zich na de bevalling zo voelde. Het antwoord is: ‘nee’. Ze was zeker niet de enige. Sterker nog, een op de drie moeders heeft deze klachten. Alleen niet iedere vrouw doet hier iets mee of durft dit te uiten waar anderen bij zijn. 

Sprake van een postpartum depressie?

Een postpartum depressie uit zich bij iedere vrouw op een andere manier. Signalen dat er sprake is van meer dan ‘gewoon’ de babyblues zijn bijvoorbeeld:

• De tranen stoppen niet na een dag of vijf in de kraamweek, maar blijven stromen
• Je hebt moeite met je bed uit te komen
• Je eetlust vermindert of neemt juist extreem toe
• Je kunt veel last hebben van de eerder genoemde intrusieve gedachten
• Je hebt last van extreme onzekerheid
• Je hebt moeite dingen te onthouden
• Je hebt moeite om te concentreren
• Je slaapt slecht, zelfs als jouw kindje wel gewoon slaapt
• Je piekert veel
• Je bent angstig

Nogmaals: je hoeft niet alle boxjes aan te vinken om een postpartum depressie te hebben, net zoals je geen postpartum depressie hoeft te hebben als je wel last hebt van één of meer van de bovenste klachten.

Een tweede kindje

Natuurlijk kan ook de bevalling een rol hebben gespeeld bij hoe jij je voelt. Was dit spannend of traumatisch? Misschien zijn er in de periode rondom de bevalling ingrijpende dingen gebeurt. Een overlijden, verhuizing, verandering van baan. Als dit kort op elkaar gebeurt, kan dat ook veel impact op je hebben.

Vergeet ook niet dat de komst van een tweede kindje allerlei vragen en nieuwe zorgen met zich meebrengt. Ik val in herhaling, maar ook hierin kun je veel mama’s de hand schudden. Ineens moet je je liefde en aandacht delen en samen zoeken naar een nieuwe dynamiek. Daar kan echt wat tijd overheen gaan, dus gun jezelf die tijd en ruimte ook.

Je bent niet alleen

Ik weet niet of je ook vergelijkbare klachten na de komst van je eerste kindje hebt gehad, want dat zie ik ook vaker terug. Als je hier destijds geen adequate hulp bij hebt gehad, is de kans groot dat het weer gebeurt. Daarom zou ik je aan willen raden om hier hulp bij te zoeken. Ik hoop dat je kunt lezen dat alles wat jij voelt en ervaart door veel meer moeders zo ervaren wordt. Je hoeft je hier dus niet schuldig over te voelen of je hiervoor te schamen. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waarmee je hierover kunt praten, vaak is dat al een belangrijke eerste stap. Is dit niet voldoende, trek dan aan de bel. Bij je huisarts, de verloskundige of een therapeut die jou hierbij kan helpen. Je hoeft het niet alleen te doen, lieve mama.