Blog: “Een buik vol blauwe plekken, een lichaam dat giert van de hormonen”

Kyra is de 22-jarige moeder van Chloë Isabel. Sinds het fertiliteitstraject voor Chloe deelt ze open over infertiliteit. Inmiddels zijn Kyra en haar man opnieuw het fertiliteitstraject ingestapt in de hoop op een tweede wonder. Op How About Mom schrijft Kyra over haar gevoelens en ervaringen.

“Het is midden in de nacht. Alles in huis slaapt, behalve ik. Een lange werkdag achter de rug, Chloë die heel veel last van doorkomende tanden heeft en mijn hoofd dat steeds bezig is met het traject. 7 juni hebben we een nieuw zaadonderzoek, 3 maanden terug kwam het zaadonderzoek namelijk slecht terug. 14 juni krijgen we hier de uitslag van. De tijd kruipt tergend langzaam voorbij en ik kan de slaap maar niet vatten.

Nog eventjes. En dan staan we er weer elke dag zo bij. M’n buik vol met gaten, blauwe plekken, pijn. M’n lichaam dat giert van de hor(ror)monen. En het meeste nog, een hele grote wens. In mijn hart. Een broertje of zusje voor Chloë.

Hoe meer ik stil sta bij dit aankomende traject, hoe meer ik mij besef wat een wonder onze Chloë is. Zij is ook ontstaan door veel wetenschap, maar het traject van Chloë verliep aardig voorspoedig. Daar hoefden we niet 3 maanden te wachten op – hopelijk – beter zaad. De eerste 6 rondes met Clomid sloegen dan niet aan, maar toen ik over mocht op Gonal-F spuiten ging het een stuk beter. Twee maanden later was ik zwanger. Van één eitje. Een gouden ei. Op eerste paasdag 2019.

Hoe zal het dit keer verlopen? Ik mag gelukkig sowieso direct starten met Gonal-F. Maar zal het weer zo ‘voorspoedig’ gaan? Of zijn we nu jaren bezig? Gaan we direct naar ICSI, inclusief ‘poezen bollen’ (vaginale capsules die moeten worden ingebracht om het slijmvlies van de baarmoeder geschikt te maken voor de innesteling van een embryo, red.), puncties en terugplaatsingen? Of lukt het via IUI? Zo veel vragen. Zoveel onzekerheid. Het is slopend, vermoeiend en ontzettend zwaar. Zo zwaar dat ik mij soms afvraag waar wij in hemelsnaam weer aan begonnen zijn…

Ik houd mezelf voor dat het goed komt. Nee, dat het goed ís. We boffen enorm, met onze Chloë. En ook zonder broertje of zusje is ons leven verrijkt in alle opzichten, sinds haar komst. Zij heeft onze grootste wens in vervulling laten gaan. Het lege gat in mijn hart gedicht en het leven weer kleur gegeven. Ze is alles. De hele wereld. En nog zoveel meer…

Dus wat de uitkomst ook zal zijn. Wij zijn de gelukkigste (wens)ouders op deze aardbol.”

Meer lezen over Kyra’s traject?