“Een miskraam is geen taboe, het mag er zijn”

Na één jaar en zes maanden heeft Melody eindelijk een positieve zwangerschapstest in handen. Bij de eerste echo worden er niet één, maar twee vruchtzakjes gezien. Helaas krijgt ze na zes weken een bloeding en volgt niet lang daarna een miskraam. “Ik weet dat het ooit bij ons weer mag lukken en het een prachtig kind wordt. Een miskraam is geen taboe, het mag er zijn.”

“In december 2020 maakte mijn partner en ik de keuze om te stoppen met de pil en te beginnen aan onze kinderwens. De eerste maanden vond ik spannend en frustrerend. Je hoopt dat het snel mag lukken als je stopt met de pil, ook al lees je vaak dat het echt wel een tijd kan duren.

Na 1 jaar en 3 maanden proberen zwanger te worden hebben wij de huisarts gebeld. Hij heeft ons door verwezen naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. We hebben daar aantal onderzoeken gehad, maar vanwege mijn leeftijd (23 jaar op dat moment) werden wij naar huis gestuurd om het nog een jaar zelf te proberen. 

Na ons ziekenhuis bezoek heb ik het een maand los gelaten, ik had een fijne tijd en mijn gedachten waren even niet bij onze kinderwens. Na deze maand kreeg ik pijn in mijn onderrug en onwijs pijnlijke en gevoelige borsten. ‘Zou het kunnen dat ik zwanger bang?’, dacht ik, maar ik wist ook dat ik vaker die gedachte had gehad en het dan tussen mijn oren zat.

Een positieve zwangerschapstest

Mijn menstruatie zou pas over vier dagen beginnen, toch bestelde ik een zwangerschapstest. Niet omdat ik dacht dat ik zwanger zou zijn, maar meer om toch weer zeker te zijn dat het die maand weer niet was gelukt. Drie dagen voordat mijn menstruatie zou beginnen werd ik wakker met een vreemd gevoel. Ik deed een test en toen kwam na 1 jaar en 6 maanden een dubbel streepje. Ben ik echt zwanger?!

Van die twee streepjes raakte ik ontzettend in paniek. Niet omdat ik niet blij was, in tegendeel zelfs. Het waren echt tranen van geluk. Het was half 8 ‘s morgens en ik belde gelijk mijn zus op. Overstuur was ik, ik trilde en de tranen bleven maar rollen. Ik liet mijn test zien. Ik deed na deze test samen met mijn zus aan de telefoon nog een test om te kijken of er echt weer een streepje tevoorschijn zou komen. En weer verscheen er een duidelijke streep. Mijn geluk kon niet op. Ik was echt helemaal van slag.

Ik moest mezelf wel rustig zien te krijgen aangezien ik om negen uur moest werken. In mijn pauze heb ik mijn vriend blij gemaakt met ons geheim en een rompertje. We hebben zo genoten van dit moment. 

Krampen

Toen ik 5 weken zwanger was kreeg ik onwijze krampen. Ik heb met de verloskundige afgesproken om toch even te laten checken in het ziekenhuis om te kijken of de zwangerschap wel op de juiste plek zat. Tijdens de echo bleken er twee vruchtzakjes te zitten. Dat was even slikken, maar zo ongelofelijk gewenst. Het zag er naar uit dat het op dat moment een tweeling was, maar de verloskundige vertelde dat dit nog kon veranderen. 

De week erna, week 6, kreeg ik dinsdag een bloeding op mijn werk. We mochten gelijk terecht in het ziekenhuis. Daar bleek één vruchtzakje al verdwenen te zijn. De andere zag de echoscopiste nog wel, maar de vraag was wel of deze zou blijven zitten.

Echte weeën

De bloedingen bleven door gaan en de dag erna kreeg ik heftige krampen onder in mijn buik. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik belde mijn vriend op en hij kwam gelijk naar huis. We hebben samen in bed gelegen, hij kriebelde mijn rug om me rustig te houden en ik ving de krampen op. Ik trok het niet meer, ik had nog nooit zoveel pijn gehad.

We belden de verloskundige op en ik mocht gelijk naar het ziekenhuis gaan. Daar ging ik dan met een emmer in mijn hand, ik hield inmiddels ook niks meer binnen. In het ziekenhuis werd ik goed geholpen en vertelde ze mij dat dit echte weeën waren. Daar lag ik dan op de verloskamer. Je hoort vrouwen oerkreten geven en daarna het gehuil van kleine baby’tjes. Het mooiste huiltje dat er is. Daar lig jij tussen, weeën op te vangen van een miskraam. Ik verloor mijn grootste wens. Maar ik bleef sterk en wilde gewoon dat de pijn stopte. Dat alles weer was zoals het daarvoor was.

De dag erna kon ik nauwelijks lopen van de pijn in mijn onderbuik. Het waren geen krampen meer, maar het voelde wel als erge spierpijn. Nergens op het internet kon ik informatie vinden over hoe een miskraam eruit ziet. Ik las wel over menstruatiekrampen en wat bloedverlies. Dat was bij mij na lange na niet zo. Ik had echte weeën en veel bloedverlies. Ik kreeg gelukkig kraamverband van de verloskundige. 

Veel met elkaar praten en liefde krijgen

Thuis werden wij opgevangen door familie en vrienden. Ik wilde heel graag mijn vroege zwangerschap vertellen aan mijn ouders en schoonouders. Als het mis zou gaan, dan zouden we geen geheimen hebben en konden we hierover andere met praten. Dit was de beste keuze. Veel praten met elkaar en liefde krijgen van iedereen. Dit deed ons en vooral mij heel veel goed. Ik heb namelijk lang gedacht dat ik veel te vroeg blij was geweest en de miskraam over me had afgeroepen… Dat is niet zo, weet ik nu.

We zijn inmiddels vier weken verder. Ik ben vorige week voor het eerst weer ongesteld geworden. Het gaat goed met mij, maar soms ben ik nog bezig met de verwerking van de afgelopen weken. Want wat een rollercoaster aan emoties maak je mee van de eerste dag dat je stopt met je pil tot de dag van vandaag. Na het verwerken van een miskraam.

Miskraam is geen taboe

Ik werk zelf in de kinderopvang en heb elke dag een groep vol kleine lieve kinderen waar al mijn liefde heen gaat. Soms is dat wel confronterend, helemaal als een kind op je groep een broertje of zusje heeft gekregen en er komt een kinderwagen binnen met een baby van een week oud. Dan laat ik thuis vaak een traantje. Ik weet dat het ooit bij ons weer mag lukken en het een prachtig kind wordt. Een miskraam is geen taboe, het mag er zijn.”