Kelly Brands
01/10/2023

Op een donkergrijze wolk na je bevalling: ‘Niemand wist precies wat ik doormaakte’

Kelly Brands is de moeder van Lieke (2019) en Norah (juni 2023). Na haar bevalling ervaart ze alles behalve die zo gewenste roze wolk. ‘Ik schaamde me om anders te zijn, me anders te voelen dan alle andere moeders in mijn beleving.’

‘Daar kwam die dan, de brief vanuit het ziekenhuis. Ik mocht naar de POP-poli komen voor de psychische klachten die ik heb gehad na mijn bevalling. Wat was die brief confronterend. Niet alleen om te lezen, maar ook om ‘de buitenwereld’ eindelijk te vertellen hoe slecht ik mij daadwerkelijk heb gevoeld in de periode na mijn bevalling.

Ik schaamde me voor mijn gevoel

Ik heb alles behalve op een roze wolk gezeten. Het was een donkergrijze wolk, die naar mijn gevoel alleen maar grijzer en grijzer werd. ‘Maar iedereen zit toch altijd op die roze wolk?’, zei ik tegen mijzelf. Ik maakte mijzelf wijs dat het (ooit) nog zou moeten komen en vertelde de buitenwereld niet hoe ik mij voelde als nieuwe moeder. Niet eens de mensen die dichtbij mij stonden. Ik schaamde mij. Schaamde mij om anders te zijn. Mij anders te voelen dan alle andere moeders in mijn beleving.

Verdriet en eenzaamheid

Ik voelde verdriet en eenzaamheid van binnen wanneer er weer een nieuwe dag begon. ‘Waar is toch dat geluk en die blijdschap die ik zou moeten voelen, net als al die anderen?’ Hoe meer ik er over na ging denken, hoe erger het werd.

Even weg van alles

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik direct alleen weg wilde zodra mijn man thuiskwam van zijn werk. Ook al was het maar een stukje rijden of onnodig een boodschap halen. Even weg van alles was genoeg. Ook keek ik uit naar het weer mogen werken. Puur om voor mijn gevoel weer even Kelly te kunnen zijn, in plaats van continu “mama”. Zo kon ik ontsnappen van hoe ik mij thuis voelde.

Die donkere wolk komt veel voor

Er heerst naar mijn gevoel zo’n taboe op dit onderwerp… Ik weet inmiddels dat een postnatale depressie, die donkere wolk, veel vaker voorkomt, maar waarom wordt er zo weinig aandacht aan dit onderwerp besteed? Dit voedt alleen maar de gedachte dat je er alleen voor staat.

En dat is ook precies de reden dat ik dit (met stiekem toch wel wat pijn en moeite) deel. Te delen om dit onderwerp te normaliseren. Te delen om andere moeders die ditzelfde ondervinden te zeggen “je staat er niet alleen voor”. Dit gevoel mag er ook zijn. JIJ mag er ook zijn. Uiteindelijk, hoelang het ook duurt, komt alles écht wel weer goed.

Meer lezen?

Kan ik een tweede postpartum depressie voorkomen?

Babyblues: de oorzaak en wat houdt het in?

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen