Jørney Hendrikx, bekend van haar deelname aan het tv-programma ‘Ex On The Beach’, is moeder van dochter Aliyaah (’21) en in verwachting van haar tweede kindje: een zoon. De afgelopen twee jaar waren naar eigen zeggen een grote rollercoaster die haar één wijze les hebben geleerd: ‘Als moeder en vrouw is het zo belangrijk om óók van jezelf te houden.’
Momenteel ben je in verwachting van je tweede kindje. Hoe gaat het met je?
‘Het gaat heel goed met me. Deze zwangerschap is echt weer heel anders dan mijn eerste zwangerschap. Ik voel bijna niet dat ik zwanger ben, op mijn steeds groter wordende buik na. Nu ik me goed voel, en geen last heb van zwangerschapskwaaltjes, besef ik pas hoe heftig de zwangerschap van m’n dochter is geweest. Tot ongeveer zeven maanden heb ik iedere dag moeten overgeven en voelde ik me zowel fysiek en mentaal niet goed. Dat had grotendeels te maken met wat er die tijd allemaal speelde. Nu dat niet het geval is, en ik rust ervaar, zit ik juist heel lekker in m’n vel.’
Je vertelt dat je tijdens je eerste zwangerschap niet echt lekker in je vel zat. Hoe kwam dat?
‘Ik denk dat dat vooral te maken had met het feit dat er destijds een aantal hele grote veranderingen in m’n leven plaatsvonden. De vader van m’n dochter en ik waren pas drie maanden bij elkaar toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Het was voor ons heel onverwachts. Tel daarbij op dat we toen net te zien waren in Ex On The Beach en we in één klap onder een vergrootglas lagen. Het zorgde voor veel stress en onzekerheden. Nog los van de fysieke ongemakken die ik ervaarde.
Dat mijn zwangerschap onverwachts was, zorgde er ook voor dat we voor een grote keuze stonden: gaan we dit kindje houden of niet? We zijn zelfs samen naar een abortuskliniek gegaan om de mogelijkheden te bespreken. ‘We waren pas drie maanden samen, gaan we niet veel te snel?’, vroegen we ons af. Maar zodra we de kliniek binnenstapten, keken we elkaar en zeiden we tegen elkaar: ‘We gaan dit samen doen.’ Achteraf ben ik natuurlijk ontzettend dankbaar voor die keuze: het heeft me mijn prachtige dochter gebracht.’
Halverwege de zwangerschap van je dochter, strand je relatie. Hoe ging je daar mee om?
‘Dat was natuurlijk mijn allergrootste angst, die ook nog eens uitkwam. Geen enkele moeder wil dat haar kind opgroeit in een gezin waar de vader en moeder niet meer bij elkaar zijn. Het maakte me – zeker in het begin – heel verdrietig en onzeker. De gedachte dat ik het helemaal alleen moest doen, voelde heel beangstigend. Het resulteerde erin dat ik me steeds ongelukkiger ging voelen die periode.
Toch maakte die onzekere en beangstigende gedachten, ook steeds meer plaats voor een soort oerinstinct. Steeds meer durfde ik te geloven dat ik het moederschap ook écht alleen aan kon. En met de kennis van nu weet ik dat die gedachtes meer dan terecht waren. Ik heb me juist nog nooit zo sterk gevoeld als nu.’
Alsof er al niet genoeg was gebeurd, word je begin vorig jaar ook nog geopereerd aan je eierstokken. Heb je gedacht: ‘Nu kan ik nooit meer kinderen krijgen?’
‘Gelukkig heb ik nooit de angst gehad dat ik geen kinderen meer kon krijgen. Artsen zeiden gelijk na het gesprek – waarin ze vertelde dat ik een goedaardige tumor op m’n eierstok had – dat de kans om kinderen te krijgen niet verminderd zou worden. Zelfs niet als mijn eierstok weggehaald moest worden. Gelukkig hoefde dat niet en zijn de artsen erin geslaagd de tumor in z’n geheel te verwijderen zonder de eierstok aan te tasten.
Een vraag die – toen ik net hoorde dat er een tumor op m’n eierstokken zat – me wel continu bezighield, was: ‘Wat als ik dit niet overleef? Wat als mijn dochter zonder moeder opgroeit?’ Dat was ontzettend beangstigend, maar uiteindelijk kreeg ik twee dagen na de uitslag van de MRI al te horen dat er geen uitzaaiing waren. Dat was natuurlijk een onwijze opluchting.’
De afgelopen twee jaar is er veel gebeurd in je leven. Heeft het moederschap je veranderd?
‘Ja, absoluut. Maar dan wel in goede zin. Mijn leven is totaal anders dan twee jaar geleden. Toen ging ik veel uit en reisde ik de hele wereld over. Als ik dan foto’s terugkijk van die tijd, kan ik weleens denken: ‘Wat was ik toen een heerlijk levendig mens’. Dat ben ik nu natuurlijk niet meer, maar dat maakt het leven niet minder leuk. Het is anders en ik geniet er juist van om heerlijk met m’n dochter thuis te zijn. Misschien wel een beetje in het extreme. Ik ben zo gehecht aan m’n dochter, dat ik het lastig vind om het huis uit te gaan.’
Binnenkort ben je moeder van twee kinderen onder de twee jaar. Hoe kijk je naar die overgang?
‘Om eerlijk te zijn kan ik echt niet wachten en maak ik me totaal geen zorgen over de overgang. Ik ben super trots op mezelf als moeder en weet zeker dat ik ook een goede moeder kan zijn voor twee kinderen. Het moederinstict is zo sterk: je gaat gewoon op de automatische piloot. Er zullen vast momenten komen dat ik denk: ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Maar dan weet ik diep van binnen altijd dat dit het mooiste is wat er is.
Veel mensen vragen aan mij of ik het niet pittig vind dat ik zo twee kindjes onder de twee heb, maar ik zie het juist als iets heel moois. Tussen mij en m’n zussen zit wel tien jaar verschil, waardoor ik altijd een maatje heb gemist vroeger. Ik gun het m’n dochter – en straks m’n zoon – juist om altijd elkaar te hebben.’
Een tweede kindje op komst, betekent ook een tweede bevalling. Hoe bereid je je daar op voor?
‘Hoewel ik weet dat iedere bevalling anders is, zorgt mijn eerste bevalling wel voor heel veel goede moed. Die verliep namelijk heel goed. Nu daarop terugkijkend is er niks wat ik anders had gewild. Nu weet ik natuurlijk beter wat ik kan verwachten, dus dat is wat mij betreft al een hele goede voorbereiding. Bij mijn eerste bevalling belde ik om de haverklap het ziekenhuis. Iedere keer als ik iets in m’n buik voelde, dacht ik: ‘Nu kan de bevalling weleens zijn begonnen.’ Ik wist immers niet wat ik moest verwachten. Dat is nu wel anders natuurlijk.
Het enige wat ik hoop is dat ik bij deze bevalling iets langer thuis kan blijven. Vorige keer ben ik gelijk nadat ik weeën voelde, naar het ziekenhuis gegaan. Nu hoop ik dat ik dat wat kan uitstellen. Dat zou me wel meer rust geven gedurende de bevalling.’
Je schreef onlangs op Instagram dat je geregeld de vraag krijgt hoe je de rol van vader en moeder op je neemt, wat is jouw antwoord daarop?
‘Gelukkig is de vader van mijn dochter nog wel in beeld en daar ben ik heel blij om. Je kunt de rol van vader namelijk nooit 100 % op je nemen als moeder en daar heb ik ook vrede mee. De afgelopen tijd heb ik geleerd dat een kind eigenlijk maar één ding nodig heeft: heel veel liefde. Je kind kan nooit genoeg liefde krijgen, al helemaal als papa er niet altijd is.
Ik probeer dan ook niet de rol van een vader op me te nemen, maar dat betekent natuurlijk niet dat het alleenstaande moederschap me gemakkelijk afgaat. Het is zwemmen of verzuipen: je moet gewoon door. En ik denk dat iedere moeder dat herkent. Hoe zwaar het soms is – en dan heb ik echt geluk dat mijn dochter heel makkelijk is – uiteindelijk moeten we er het beste van maken.’
Je bent ontzettend positief en optimistisch. Is dat iets wat je aan je kinderen wil meegeven?
‘Ja, absoluut. Door de nare gebeurtenissen in het verleden heb ik op een harde manier moeten leren positief te zijn en blijven. Ik hoop dat ik mijn kinderen dat kan besparen. Voor mij is positiviteit de basis van geluk, ook in het moederschap. Als ik baal dat ik weer midden in de nacht m’n bed uit moet, probeer ik vooral te denken: ‘Deze momenten komen zo nooit meer terug, dus geniet er maar van.’
Het moederschap is zoiets moois en daar ben ik me iedere dag echt van bewust. Tuurlijk is het niet altijd makkelijk, zijn we moe en hebben we nergens zin in, maar uiteindelijk is het prachtig. Ik weet dat zolang ik heel veel liefde aan m’n dochter geef, alles goed is.’
Als laatste… Welk advies zou jij andere (aanstaande) moeders willen meegeven?
‘Hou van jezelf. Als moeder en vrouw is het zo belangrijk om óók van jezelf te houden. Je kindje voelt dat als geen ander. ‘
Meer lezen?
Momtalk: Willemijn
Momtalk: Sharon
Momtalk: Kimberly
Fotocredits: Created by Sharr