second opinion ziek kind
15/05/2023

Mijn verhaal: ‘We eisen een second opinion voor onze zieke dochter’

Annemee is de moeder van Luca en Jasmijn. Ze is samen met Edwin. Op How About Mom deelt ze haar verhaal over de ziekte van haar dochter en de onzekerheid en emoties die dit met zich meebrengt als ouders. ‘Hallo ons kind is ziek en jullie doen continu maar dezelfde dingen en ze wordt niet beter!’

Zoals ik in de vorige blog vertelde, zou Jasmijn besproken worden met een ander ziekenhuis. Het is maandagochtend als ik anoniem wordt gebeld. Dit soort telefoontjes nam ik eerder vaak niet op, maar omdat ik weet dat dit vaak het ziekenhuis is deed ik het dit keer wel.

Het is de vaste behandeld kinderarts van Jasmijn. Ze is twee weken op vakantie geweest en belt ons even over hoe nu ging. Ze had ons voor haar vakantie zelf ontslagen en had goede hoop dat we met de antibiotica even verder konden. Helaas, we zijn in die 2 weken non stop in het ziekenhuis geweest met zelfs een opname van een week. Ze klonk verbaasd hierover en vroeg hoe het nu ging. Ik vertelde haar dat Jasmijn iedere dag wel óf verhoging heeft óf gewoon echt koorts en om de zoveel uur pijn aanvallen heeft waarbij ze keihard gilt of huilt. Ook gaf ik aan dat haar collega voor het weekend had verteld dat Jasmijn besproken zou worden met andere ziekenhuizen. Dit bleek echter helemaal niet het geval te zijn.. Ze werd wel genoemd, maar niet echt besproken! De moed zakt me in de schoenen en ook het vertrouwen is per direct weg.

Onze behandelend arts maakte zich nog steeds zorgen en vond ze het gek dat Jasmijn met PCM en antibiotica niet opknapte. Ze vroeg daarom of ik de volgende dag kon komen zodat ze alle onderzoeken nogmaals kon herhalen.

Wachten, wachten, wachten

Zo gezegd, zo gedaan. De dag erna Luca naar de peuterspeelzaal gebracht en doorgereden naar het ziekenhuis. Ik mocht me weer melden bij de spoed en Jasmijn werd aan de monitor gelegd. Haar urine en bloed werden onderzocht en er werd opnieuw een echo aangevraagd. Na ongeveer twee uur was dit allemaal gedaan en was het zo druk dat ik daar ook nog twee uur heb zitten wachten. Uiteindelijk kwam onze eigen kinderarts en vertelde dat er uit alle onderzoeken niks geks kwam. Ook de echo liet nu een goed beeld zien, maar dit zegt helaas niks. Bij urine reflux zijn echo’s een moment opname en kan haar lichaam het ene moment er goed uit zien en het andere moment totaal niet. Kortom: nog geen antwoord waarom Jasmijn zoveel pijn en voortdurend koorts heeft.

second opinion ziek kind

Second opinion

Second opinion, dit woord hebben we al vaker laten vallen in het ziekenhuis, maar die wens wordt voor ons gevoel niet serieus genomen. Continu komen er argumenten dat dit niet nodig is en dat er niks uit zal komen. Tegenover de artsen voel ik me mega klein worden en durf ik eigenlijk niks meer uit te brengen, terwijl ik zo boos ben. Hallo! Ons kind is ziek en jullie doen continu maar dezelfde dingen en ze wordt niet beter!

Ondertussen zijn we beide op. Al maanden leef je in onzekerheid en sta je op de automatische piloot. Al maanden ben je meer met je kind in het ziekenhuis dan thuis! Ik heb die dag van negen tot drie in het ziekenhuis gezeten. Die week zou mijn zorgverlof afgelopen zijn en moest ik weer gaan werken. Ik werk zelf in de zorg en ik dacht van te voren dat dit misschien een fijne afleiding kon zijn. De dag erna werkte ik direct een late dienst en toen pas viel het kwartje. Ik ben eigenlijk oververmoeid en mijn lijf is op. Ik heb mijn late dienst gewerkt tot het einde en reed om 23.30 naar huis met een paniekaanval en hartkloppingen. Vervolgens heb ik de hele nacht niet kunnen slapen.

Mijn lijf is op

De dag erna was de maat vol. Ik heb de huisarts gebeld en een afspraak gemaakt. Ik ben langs geweest en heb mijn verhaal gedaan over Jasmijn en hoe wij het gevoel krijgen dat we niet serieus worden genomen. Maar ook hoe ik er zelf aan toe ben en niet meer kan. Ik eindige met de vraag: wil je ons/mij asjeblieft helpen? De huisarts keek me aan en zei: ‘Annemee dit kan zo niet langer. Het is logisch dat jij je zo voelt en ik denk echt dat je een burn-out hebt….’

Ben ik verbaasd hierover? Nee totaal niet, maar dit komt evengoed wel even aan. Dat zulke situaties dit uiteindelijk veroorzaken. En dat je lijf dan eigenlijk nog zolang doorgaat op die automatische piloot terwijl je eigenlijk allang op bent.

We zijn net terug van een weekend weg. Ik heel erg getwijfeld of we dit wel moesten doen, maar ik ben toch blij dat we het even hebben gedaan. Morgen hebben we een afspraak en eisen we een second opinion en gaan we er tegen aan.’

Meer lezen?
Mijn verhaal: ‘En dan stort alles in… We hebben een ziek kindje’

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen