Mijn verhaal: “We hadden meer dan een jaar geen seks na de bevalling”

Natuurlijk kende ik het cliché beeld van het verdwenen seksleven nadat je ouders bent geworden ook. Ik had alleen nooit de intentie om zelf die cliché te worden. Maar daar lagen we: slapend in aparte kamers en zonder enige fysieke intimiteit. Dagen werden weken, weken werden maanden en voor we het wisten hadden we al meer dan een jaar geen seks meer gehad nadat ik was bevallen.

De geboorte van mijn eerste kind was compleet anders dan hoe ik het van te voren zorgvuldig had gepland. Na een weeën van meer dan 20 uur onderging ik een spoedkeizersnede. Ik was overrompeld en onvoorbereid op de hoeveelheid tijd en zorg die nodig was voor een succesvol herstel voor mezelf, laat staan voor de tijd en zorg voor een pasgeborene. Ik was totaal niet voorbereid op hoe zwaar borstvoeding geven is of op een postnatale depressie. Op gebrek aan slaap, onzekerheid en een gevoel van totale hopeloosheid. Seks was het laatste waar ik aan dacht.

Op de bank in slaap vallen

Mijn man en ik woonden in een klein appartement met één slaapkamer en deelden een kamer met de baby. Onze zoon werd elke ochtend om 5 uur wakker en was een wervelwind van energie totdat we hem om 7 uur ‘s avonds naar bed brachten. Ik viel kort daarna in slaap, terwijl mijn man in de woonkamer nog wat werk inhaalde en vaak op de bank in slaap viel.

De routine sloop er in. We sliepen in aparte kamers en raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Mijn dagen draaiden om een perfecte moeder te zijn, terwijl ik me ondertussen depressief voelde over het feit dat ik geen borstvoeding kon geven, de hele dag in mijn pyjama doorbracht en er niet eens aan toe kwam om te eten. Ik huilde elke keer als mijn man naar zijn werk ging. Ik miste hem enorm. Maar ik was ook boos dat ik de hele dag alleen gelaten werd met een baby waarvan ik niet wist hoe ik hem tussen de dutjes door moest vermaken.

Diagnose: postnatale depressie

Langzaamaan, dag voor dag, werden mijn depressieve gevoelens erger. Toen ik dacht dat ik mezelf en mijn baby iets aan zou doen, heb ik meteen mijn huisarts gebeld. Er werd direct plek voor me gemaakt, daar ben ik nog altijd dankbaar voor. Ik werd doorverwezen naar een psycholoog en kreeg de diagnose postpartum depressie. En niet zo’n beetje ook… Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven.

Binnen een week begonnen de anti-depressiva een enorm verschil te maken in mijn kijk op het moederschap. Ik voelde me zó veel beter. Voor het eerst in vier maanden genoot ik er echt van om moeder te zijn. Ik douchte, kleedde me aan en ging het huis uit. Mijn man en ik verzamelden de moed om de baby bij mijn schoonouders af te zetten en ‘s avonds uit te gaan. Alle seinen leken op groen te staan om de intimiteit in ons huwelijk te herstellen, maar ik had niet gerekend op een van de bijwerkingen van mijn medicatie: een verminderd libido.

Onverwachte bijwerkingen van antidepressiva

Toen ik ongelukkig was, voelde ik me niet sexy. En nu ik me weer gelukkig voelde, kon ik me nog steeds niet sexy voelen. Niets wond me op: ik voelde me volledig gevoelloos wat seks betreft.

Mijn man stelde voor om van medicatie te veranderen of mijn dosering aan te passen, maar ik was zo bang om weer in een diepe depressie terecht te komen. Mijn geluk was op dat moment belangrijker voor me dan lichamelijk intiem zijn met mijn man. Ik hield geen rekening met zijn gevoelens, behoeften of wensen. En als ik nu, twee jaar later terugkijk, realiseer ik me dat ik het beter had kunnen doen.

Wat ik anders gedaan zou hebben

Het huwelijk is niet altijd gemakkelijk. Tel daarbij het opvoeden van kinderen, het runnen van een huishouden en het bijhouden van de rekeningen op en je kunt moeilijk een huwelijk vinden dat niet zo nu en dan op de proef wordt gesteld. Hoewel seks toen voor mij niet belangrijk was, was het dat wel voor mijn man. Hij ging door de ups en downs van het ouderschap, net als ik. Ik dacht er niet aan om hem te vragen hoe het met hem ging of wat hij van mij nodig had.

Ik had mijn arts in vertrouwen kunnen nemen over mijn gebrek aan libido. Ik had andere manieren kunnen onderzoeken om lichamelijk intiem te zijn met mijn man. En ik had andere medicijnen kunnen onderzoeken met minder bijwerkingen. Er waren andere plaatsen om seks te hebben dan de slaapkamer die we deelden met onze baby, en er waren ontelbare keren dat mijn schoonfamilie aanbood om de baby mee te nemen voor een nachtje, maar dat weigerde ik.

Kort na de eerste verjaardag van de baby verhuisden we naar een groter huis met meer slaapkamers en we vonden we eindelijk de balans om naast ouders ook man en vrouw te zijn. Mijn postnatale depressie nam af en ik was in staat om mijn dosering te verlagen. Dit hielp enorm voor mijn libido. Mijn man en ik waren weer regelmatig intiem, zowel emotioneel als lichamelijk. En ik raakte zowaar in verwachting van baby nummer twee.”

Meer lezen?

“Mijn postpartum depressie heeft mijn eerste jaar als moeder gestolen”
Seksuoloog Astrid vertelt waarom je na de bevalling geen zin kunt hebben in seks en hoe je dat wel weer krijgt
Ouders eerlijk over de invloed van kinderen op hun seksleven