Elise van ’t Zand (33 jaar) is 35 weken zwanger van haar eerste kindje. Ze woont samen met haar man en werkt als model. “Je hoeft je niet te schamen over negatieve gevoelens. Het is oké om niet alles leuk te vinden aan je zwangerschap.”
“Ik voel me helaas niet goed. Ik ben in het ziekenhuis geweest omdat de weeën al zijn begonnen, dus moet ik nu volledige rust nemen. Als je van jezelf heel ondernemend bent en altijd veel gereisd hebt, dan voelt het vreemd om ineens zo aan huis gekluisterd te zijn. Over een paar dagen heb ik een afspraak bij de verloskundige om een plan de campagne te maken voor mijn bevalling. Zoals het nu gaat, is het te zwaar. Het vreet fysiek én mentaal enorm aan me. Wat mij betreft start de bevalling liever vandaag dan morgen.”
“Ik had een ontzettend rooskleurig beeld van het zwanger zijn. Ik dacht dat ik heel veel zou gaan lezen om me voor te bereiden, veel zou sporten, goed zou eten en heel bewust zou gaan genieten van die bijzondere tijd. In de praktijk ziet dat plaatje er volkomen anders uit.”
“Vanaf week zes ben ik dagelijks ziek, misselijk en beroerd. Ik kon op sommige dagen niet eens een glas water binnen houden. Mijn hormonen sloegen op hol, ik zat in een enorme dip. Vanaf week zestien heb ik regelmatig harde buiken. Het overlijden van iemand dichtbij ons zorgde voor een stressvolle en verdrietige periode. Daarna volgde de corona-crisis. Die twee dingen maakte de harde buiken niet minder. Vanaf twintig weken heb ik iedere dag wel een paar uur een harde buik. Sinds ik 35 weken zwanger ben, heb ik bijna 24/7 een harde buik.”
“Met onze dochter gaat het goed. Ze is iets kleiner dan gemiddeld, maar ze komt alle controles goed door. Toch kan ik niet wachten tot ik haar veilig bij me heb.”
“Ik ben al na een paar weken zwangerschap gestopt met sporten. Het voelde niet fijn meer en ik had er totaal geen puf voor. Ik heb ook veel meer gesnoept en ongezonder dan normaal gegeten. Toen ik eindelijk weer wat trek had, at ik gewoon waar ik op dat moment zin in had. De afgelopen weken probeer ik weer wat bewuster te zijn van wat ik eet. Ik ben 18 jaar lang bezig geweest met ‘het ideale lichaam’, met trainen, sportief zijn en slank blijven. Ik zag mezelf veranderen, mijn buik en borsten, en de weegschaal omhoog gaan. Ik moest me daarbij neerleggen, maar dat vond ik niet altijd makkelijk.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Ik ben door een enorm proces gegaan in de afgelopen maanden, ik heb zoveel geleerd. Ik heb meer respect voor mezelf gekregen en mezelf leren accepteren.”
“Ik heb er wel met andere meiden over gesproken, maar zij herkenden zich minder in mijn verhaal. Mijn boeker kon zich beter verplaatsen in mijn ervaring, die had zelf precies hetzelfde ervaren tijdens haar zwangerschap. Dat gaf me een prettig gevoel: ik ben niet gek, ik ben niet de enige die moet wennen aan haar nieuwe lichaam, die het niet altijd alleen maar leuk en fijn vindt om zwanger te zijn. Die zin heeft om weer haar normale jeans te dragen, om me weer sexy te voelen. Het gaf mij een prettig gevoel om van iemand te horen: je bent niet gek, je bent niet de enige, je hoeft je zwangerschap niet alleen maar leuk te vinden.”
“Natuurlijk ben ik er trots op dat ik een kindje in mijn buik draag. Natuurlijk hou ik nu al ongelofelijk veel van haar. Natuurlijk ben ik dankbaar dat ik zwanger ben. Maar ik vind het ook ontzettend pittig en ik kan niet wachten tot deze zwangerschap achter de rug is.”
“Eigenlijk niet. Iedereen praat er zo rooskleurig over, hoe geweldig het is om je kindje te voelen en je lichaam te zien veranderen. Door onze maatschappij krijg je het gevoel dat je je zwangerschap geweldig moet vinden en alles wat erbij komt kijken gewoon maar moet omarmen.”
“Je hoeft je niet te schamen. Daar had ik in het begin heel veel last van. Ik ken veel vrouwen die al langere tijd proberen zwanger te worden, dus ik voelde me ontzettend bezwaard dat ik niet dolgelukkig was met hetgeen waar zij het meest naar verlangen. Maar ik weet nu: deze gevoelens mogen er ook zijn. Het zegt niets over hoe ik straks als moeder ga zijn. Ik hou nu al ontzettend veel van onze dochter, ook al vind ik deze zwangerschap niet leuk. Ik had het liever ook anders gezien, ik had van te voren nooit verwacht dat ik het fysiek en mentaal zo zwaar zou vinden om zwanger te zijn.”
“Ja, vanaf kleins af aan wist ik dat ik graag moeder wilde worden. Een paar jaar geleden bleek uit een uitstrijkje dat ik een hoge PAP score (risico op baarmoederhalskanker, red.) had. Ik ben daarvoor behandeld en dat is goed gegaan, maar zo’n behandeling kan invloed hebben op je vruchtbaarheid. Op dat moment speelde die kinderwens minder, omdat mijn man en ik allebei druk waren met werk en reizen. Ik heb toen een koperspiraal gezet, maar deze uiteindelijk laten verwijderen omdat mijn lichaam er niet goed op reageerde. Toen besloot ik geen anticonceptie meer te gebruiken en te zien hoe het zou lopen. Een kindje was ontzettend welkom, maar we hadden geen haast. Twee maanden later, op kerst ochtend, had ik tot mijn verbazing een positieve zwangerschapstest in mijn hand.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Van jongs af aan heb ik privé en zaken heel erg gescheiden willen houden. Op die manier hou je werken leuk. Ik ben geen persoon die zelf snel de media opzoekt. Het was ook niet mijn idee om die foto te delen, maar van mijn agentschap. Het leek hen goed om klanten en bureaus te laten weten dat ik in verwachting was. Hoewel ik er enorm over twijfelde, waren de reacties uiteindelijk ontzettend leuk en positief. Ik kreeg hele leuke berichten.”
“Ik sta er eigenlijk heel nuchter in. Mijn man doet naast zijn werk als freelance art director ook modellen werk. We staan allebei vrij en flexibel in het leven en hopen dat ook als ouders te doen. Ik zie niet zoveel beren op de weg. We zullen haar meenemen, maar ze zal er ook aan wennen dat ze af en toe een nachtje bij opa en oma slaapt.”
“Ik vind het ook een heerlijk idee om straks weer zelf mijn werk op te pakken en af en toe even kort op reis te gaan. Even een nachtje op mezelf, nieuwe indrukken op doen. Ik heb dat altijd heel prettig gevonden en ik weet zeker dat ik dat straks nog steeds prettig vindt en nodig heb. Ik denk dat het mij een leukere moeder zal maken.”
“Ik ben zo nieuwsgierig naar dat kleine mensje. Wat ga ik in haar terugzien van ons? Het zijn de kleine momenten waar ik enorm naar uit kijk: heerlijk met haar op bed liggen, haar in bad doen of haar voor het eerst zien lachen.”
“Als moeder weet ik niet wat ik kan verwachten. Ik ervaar nu al dat een kind krijgen een hele nieuwe vorm van liefde is. Ik hou nu al zoveel van haar, terwijl ik haar nog nooit heb gezien, geroken of vastgehouden.”
“Ik kijk er ook naar uit om straks weer mezelf terug te gaan vinden. Een mix tussen mijn oude ik en de nieuwe ik als moeder. Om samen met mijn man en haar een team te vormen. Ik kijk niet eens op tegen de slapeloze nachten. Bring in on!”
“Hoewel ik van nature een enorme control-freak ben, heb ik me weinig voorbereid op de bevalling. Ik ben bang dat hoe meer ik weet, hoe meer ik daarop ga focussen. Mijn oma heeft negen kinderen gebaard zonder boek of cursus en dat ging ook goed. Waarom zou het mij niet lukken? Ik heb vertrouwen in mijn lijf, in mijn kind, in mijn man en mezelf. Wij vrouwen kunnen dit.”
