Marilyn Bartman
28/02/2020

Momtalk: Marilyn

Marilyn Bartman (35) is de moeder van Tom (6) en Olivia (4). Na de geboorte van haar dochter gooide ze haar carrière om en nu gaat ze van bruiloften naar newborns voor de mooiste en meest persoonlijke fotoshoots. “Ik heb het grote geluk dat ik mijn werk, wat ik met zoveel passie en liefde doe, kan combineren met de dagelijkse school run en quality time met de kids.”

Hoe gaat het met je?

Eerlijk? Ik ben zo labiel als het maar kan deze maand. Olivia is net vier geworden en gaat straks voor het eerst naar de basisschool. Ik kan echt janken als ik daarover nadenk. Van de andere kant heb ik ook wel zin in wat meer rust en structuur thuis. Er start voor mijn gevoel echt een nieuwe fase. 

Mijn man is ook zelfstandig ondernemer. We verdelen de taken in huis, maar nu neemt hij wel meer zorg en regeldingen voor de kinderen op zich. Ik heb op dit moment een kleine pauze ingelast. Ik heb zo hard gewerkt de afgelopen periode, ik moest even op de rem trappen.

Er zijn zoveel mensen met burn-outs om me heen, ik ben daar dus wel alert op. Gelukkig weet ik dat ik me niet snel gek laat maken. Ik heb eerder een eigen bedrijf gehad waarbij ik de fout maakte om alles zelf te willen doen. Inmiddels ben ik beter geworden in dingen uitbesteden. 

Hoe was dat nadat je de eerste keer moeder werd?

Na de bevalling van Tom ging ik na vijf maanden weer langzaam aan het werk, maar ik had totaal geen drive meer. Ik wilde alleen maar thuis bij mijn kindje zijn, terwijl het nota bene mijn eigen bedrijf was. Ik liep de kantjes er vanaf op werk, want ik had iets nieuws ontdekt: moeder zijn. Na verloop van tijd trok dit weer wat bij, maar ik realiseerde me wel dat ik geen energie meer kreeg van mijn bedrijf. Het was tijd voor iets nieuws, dus verkocht ik het modellenbureau. 

Ik heb ook het tegenovergestelde meegemaakt: twee weken na de geboorte van Olivia stond ik alweer een paar uurtjes te fotograferen op een bruiloft. Ik wilde het gewoon niet missen. Mijn man reed met Olivia rondjes zodat zij kon slapen, af en toe stopte ik even in om borstvoeding te geven. Van de andere kant heb ik lang van Olivia kunnen genieten: pas na acht maanden ging ze voor het eerst naar de creche. Ik had er wel geluk mee dat het een ontzettend brave baby is en dat mijn werk nog niet zo druk was. 

Hoe kijk je terug op je zwangerschappen?

Ik vond zwanger zijn niet zo romantisch als ik had verwacht, ik vond het eerlijk gezegd een tikkeltje saai. Geen feestjes, niet drinken, half uit de running zijn wat werk betreft… Ik had het grote geluk dat ik twee makkelijke zwangerschappen had, anders had ik vast wel anders gepiept. Die newborn fase vind ik daarentegen wel geweldig. Iedere keer als ik bij ouders met hun pasgeboren baby thuis ben, ben ik weer helemaal in de gloria en heb ik rammelende eierstokken. Die geur, die mini handjes en kleine knuffelige lijfjes. 

En de periode na de bevalling?

Ik heb een geweldige foto van mezelf waarbij ik Tom aanpak en echt naar hem kijk van: HUH, is het een echte baby?! Ik had geen flauw idee wat me overkwam! Ik geloof altijd dat ik de controle heb over mijn eigen geluk en dat ik met de juiste mindset invloed heb op dingen in het leven. Ineens heb je zo’n kleine baby met eigen behoeftes en dat gooide mijn gevoel van controle behoorlijk in de war. 

De postpartum tijd na Tom vond ik een gekke periode. Ik was erg verliefd op mijn baby en lekker aan het cocoonen, maar ik vond moeder worden ook heel intens. Ik nam alle boeken heel serieus en dacht bij ieder piepje dat er iets aan de hand was met mijn baby. Ik had echt een dipje in die eerste periode. Pas toen ik na acht maanden stopte met borstvoeding geven en de zwangerschapshormonen uit mijn lijf verdwenen dacht ik: oh hey wereld, daar ben ik weer. 

De tweede keer is compleet anders. Je weet wat je te wachten staat en het is allemaal niet meer zo ontzettend spannend. Olivia was daarnaast een super makkelijke baby. Ze zat erbij in haar wipstoel en lachte alleen maar. Elke avond bij het eten kekn mijn man en ik elkaar aan: dit is toch niet normaal? Nee, dit is niet normaal. Dat veranderde toen ze een werd. Ineens werd het een super heftig kindje dat veel moest huilen. Toen zat ik wel eens met mijn handen in het haar: wat kan er aan de hand zijn?

Haar driftbuien en de verschillende manieren waarop wij als ouders daarop reageren, zijn soms wel eens lastig. Ik kan me daar nog steeds weleens onzeker over voelen, doe ik wel het juiste? Ik ben niet het prototype sterke moeder die het allemaal al weet. Het is echt een ongoing process. 

Wat is het mooiste aan het moederschap?

Die enorme liefde, hun blije gezichtjes en knuffels. Dat onschuldige geklets, hoe ze de wereld in kijken, dat is zo ontzettend bijzonder. 

Welke eigenschap ontdekte je van jezelf als moeder?

Ik ben als moeder zo consequent als een draaideur. Dat valt me een beetje tegen van mezelf. Ik heb daarentegen wel een heleboel liefde te geven en krijg dat ook dubbel zo hard van hen terug.

Hoe zit het bij jou met momtime?

Grappig dat je het vraagt, want ik ben momenteel in gesprek met een coach en uit ons eerste gesprek kwam direct naar voren dat ik enorme behoefte heb aan tijd voor mezelf. Dus daar ga ik vanaf nu mee beginnen. Als Olivia straks op school zit, heb ik minimaal een halve dag per week voor mezelf. Niet om te werken, maar om iets voor mezelf te doen. Lunchen met een vriendin, een boswandeling maken, yoga of meditatie. Mijn man en ik kennen samen gelukkig ook genoeg gezelligheid. Een glaasje wijn, een dansje in de woonkamer, samen kletsen.

Heb jij een advies voor andere (aanstaande) mama’s?

Neem jezelf niet te serieus. We proberen het als ouders allemaal zo perfect te doen en zoveel regeltjes te volgen, maar durf dit ook een beetje los te laten en er vertrouwen in te hebben dat het wel goedkomt met je kids. Overschat je eigen invloed niet, jouw kinderen zijn ook autonome mensjes. Zelfs al ben je wel eens boos of negatief, als er liefde in overvloed is thuis dan is dat allemaal zo erg nog niet.

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen