Momtalk: Mayra Louise

Mayra Louise de Wilde (’81) is moeder van dochter Isameya Yade (’17). Ze is auteur van het boek Op je lijf geschreven, copywriter en journalist en runt een succesvol Instagram-kanaal vol zelfliefde.

Hoe kijk jij terug op het eerste jaar met Isameya?

Het eerste jaar was heel bijzonder, omdat alles nieuw is. Het zorgen voor Isameya ging me vrij natuurlijk af. Ik volgde haar flow en zo raakten we heel snel op elkaar afgestemd.

De eerste paar maanden zijn wel pittig geweest omdat Isameya heftige huilbuien had. Ze had verborgen reflux: haar voeding kwam vaak omhoog, waar ze veel last van had. Toen we dat uiteindelijk ontdekten, werden de radeloze baby-huil-momenten een stuk behapbaarder. Door haar na het voeden een half uurtje rechtop te houden en haar te laten behandelen door een osteopaat, verdwenen haar klachten en huilbuien.

Wat vind je een uitdaging van het moederschap?

Als moeder wil ik alles draaiende houden, wat er soms toe leidt dat ik mijn eigen behoeften wegcijfer. Wat ik het lastigste van het moederschap vind, is de vraag waar ik zelf blijf. Het zorgen voor anderen zit in mij, maar ik moet ervoor waken dat dit niet ten koste van mezelf gaat. Ik zou soms willen dat het me makkelijker afgaat om me verbonden te voelen met de stukjes van mezelf die ondergesneeuwd zijn geraakt in het moederschap. Het is echt een uitdaging, zeker als je single bent, om die stukjes van jezelf terug te halen, om jezelf daaraan te helpen herinneren.

Hoe zorg jij voor tijd voor jezelf?

Wat voor mij goed werkt is om een dag of paar dagen naar een andere plek te gaan, het liefst in mijn eentje. Toen Isameya een jaar was, ging ik voor mijn boek Op je lijf geschreven een week op locatie werken. Die week realiseerde ik me: wat ben ik lang niet met mezelf geweest. Een volle week zonder kind! Ik had mezelf echt gemist, merkte ik toen. Opstaan voordat Isameya wakker wordt en even de dag in mijn eentje beginnen, helpt me ook enorm. Al drink ik alleen even een kopje thee, de dag voelt op deze manier voor mij net even
anders.

Daarom geef ik andere moeders dat ook mee. Dwing tijd af voor jezelf. Pas als je dat doet, merk je hoe erg je het hebt gemist en hoe belangrijk het is om die tijd voor jezelf te nemen. Je mag toegeven dat je jezelf soms mist.

Hoe hebben jullie het co-ouderschap geregeld?

Mijn ex Stefano en ik delen het ouderschap over Isameya. Stefano is er echt voor mij en Isameya, misschien zelfs meer dan bepaalde partners in relaties.

We hebben na onze breuk uitgesproken dat we het ouderschap samen blijven doen. Soms merk ik hoe anders de situatie is bij andere single moeders, waarbij (bijna) alles op hun schouders terecht komt. De vriendschap tussen Stefano en mij is, ondanks de ups en downs van het afgelopen jaar, blijven bestaan. We waarderen elkaar als mens. We kunnen wat er tussen ons is gebeurd loskoppelen van wat ons kind nodig heeft. We hebben dat altijd heel goed kunnen scheiden van elkaar. Het is niet altijd easy going geweest, zeker niet, maar ik ben er trots op dat we in al die tijd maar één keer een uitbarstin  hebben gehad waar Isameya bij was. We hebben veel respect voor elkaar als ouder.

Wat is de beste tip die jij ooit kreeg?

Dat was een tip die Romy Boomsma deelde. Ze vertelde dat ze op de momenten dat haar kids wakker zijn, zoveel mogelijk huishoudelijke klusjes doet. Ondanks dat het dan misschien langer duurt, omdat je de kastjes opruimt waar je kind vervolgens van alles weer uittrekt. Door die klussen te doen wanneer je kind wakker is, heb je de momenten waarop je kind slaapt echt voor jezelf. Je kunt een boek lezen, rustig een kop thee drinken, even op de bank zitten en niets doen. Ik vond dat een superfijne tip die me echt hielp toen Isa kleiner was. Even afwassen ging prima met Isameya naast me in haar wipstoeltje. Natuurlijk lukte dat ook niet elke keer, maar wel vaak.

Ben jij veel bezig (geweest) met jouw veranderde lichaam?

Met mijn boek, Instagram en werk draag ik uit dat je jezelf mag accepteren. Dat je je niet gek moet laten maken door vetrolletjes en cellulitis. Vooral na de bevalling vond ik het een tijdje best lastig om mijn lichaam weer te omarmen, omdat ik mijn lijf niet herkende. Daar heb ik echt wel de tijd voor moeten nemen, om dat proces door te maken.

Ik had zelfs gedachten over lijnen en afvallen, omdat ik me zo anders voelde. De transformatie van vrouwenlichaam naar moederlichaam kan geestelijk groot zijn. Gelukkig had ik het vermoeden dat die gedachten snel weg zouden trekken, en dat was ook zo. Ik heb dat stemmetje bewust geen aandacht gegeven. Snel daarna ervaarde ik het gevoel van dankbaarheid. Ik ben heel blij met wat mijn lichaam voor me heeft gedaan. Dat het het eerste huisje voor Isameya mocht zijn. Dat ik zo’n makkelijke bevalling mocht hebben, ondanks de vooroordelen over zwangere vrouwen met overgewicht. Mijn lichaam leren accepteren is een proces van jaren geweest, en still ongoing. Mijn buik vond ik het minst mooie stukje aan mezelf, en daardoor het lastigst om te accepteren.

Door mijn zwangerschap is mijn buik extra bijzonder geworden, omdat mijn kindje daarin heeft gezeten. Nu ervaar ik nog meer waardering voor mijn buik.

Wat is het mooiste aan het moederschap?

Wat ik heel mooi vind aan het ouderschap is hoe je kind een spiegel voor je is. Je krijgt alles terug: wat je doet, hoe je je gedraagt, wat je zegt. Je ziet in hun gedrag wat je zelf geeft. Kinderen pikken jouw woorden en de manier waarop je dingen zegt direct op. Wat ze zien en horen gebeuren. Dat is het moment waarop je aan het opvoeden bent.

Een kind van drie staat stil bij een bloem in het gras, een wolk in de lucht of een boom. Ze zijn nog niet afgeleid door het concept van tijd of haast. Als je wilt leven in het nu, moet je naar je kind kijken. Die gave zijn wij als volwassenen vaak kwijtgeraakt, en dan moeten we weer op mindfulness-cursus om dat terug te vinden, haha. Met een kind leer je om veel meer in het moment te leven.

Wat ik ook heel mooi vind is hoe Isameya haar ruimte inneemt, iets waar ik lang mee geworsteld hebt. Ze laat me zien hoe je letterlijk ruimte mag innemen. Zij heeft nog geen ervaringen gehad waarom ze dat niet zou kunnen of mogen doen, waarom haar lijf of zijzelf niet aan een bepaald ideaal voldoen. Ze is gewoon wie ze is. Dat vind ik heel ontwapenend en mooi om te zien. Isameya laat me zien hoe je vrij en onbeschaamd kunt leven, door te doen wat je denkt en voelt. Dat kleine meisje is voor mij echt een grootse leraar.

Dit interview verscheen eerder in de eerste editie van How About Mom: het eerlijke moeder-boek.