Momtalk: Simone

Simone Wijnands (‘84) is podcast host van de podcast Podnataal. Ze werkt daarnaast als radiomaker en nieuwslezer. Ze is getrouwd met Luuk en samen zijn ze de ouders van Lieuwe (‘15) en Jelka (‘18). Dit jaar verwachten ze hun derde kindje. ‘De verandering van koppel naar ouders vond ik best heftig. Rekening houden met werk, agenda’s op elkaar afstemmen. Ineens wordt het thuis een soort bedrijf.’

Hoe gaat het met je?

‘Ik voel me goed. Ik ben inmiddels over de helft en mijn zwangerschap lijkt gelukkig in grote lijnen veel op mijn eerdere twee zwangerschappen. Ik merk wel dat het langzaam wat zwaarder wordt, vooral omdat je ‘s ochtends zo in de kreukels ligt na weer een nacht woelen in bed omdat je nét geen lekkere houding kan vinden. Ik heb net als bij Lieuwe en Jelka een lage bloeddruk, wat vooral praktisch gezien niet zo handig is. Als ik te lang sta wordt het snel licht in mijn hoofd. Maar hey, ik mag dus absoluut niet klagen.’

Je bent straks moeder van drie kids, zag jij dat vroeger zo voor je?

‘Niet per se, maar ik weet wel dat ik bij Lieuwe op een gegeven moment heel sterk een kinderwens voelde. Daar zijn we toen best lang mee bezig geweest. Toen hij er eenmaal was, voelde mijn moeder wens vervuld en voelden we ons enorm gezegend met ons kindje. Het idee van een broertje of zusje vonden we heel leuk, maar we wisten dat dit niet vanzelfsprekend was. We besloten er open in te gaan en gelukkig was het ons opnieuw gegund. De tweede keer veel sneller dan verwacht of gehoopt. 

In de jaren daarna verdwenen de babyspullen langzaam uit ons huis, maar er stonden nog een paar spulletjes op zolder bewaard. We voelden allebei niet de behoefte om daar al definitief afscheid van te nemen. Langzaam begon het gevoel weer te groeien. Natuurlijk spraken we naar elkaar uit: moeten we hier wel aan beginnen? We hebben het toch goed zo, met twee prachtige kids? Maar de wens overwon van de twijfel. Opnieuw liet de zwangerschap een tijd op zich wachten, nog langer dan bij Lieuwe. Tegelijkertijd voelde het dit keer compleet anders. Destijds had ik de angst of het überhaupt wel zou lukken en dat  bracht veel onzekerheid met zich mee. Nu wisten we dat het lichamelijk gezien kon én voelden we allebei dat we een mooi, compleet gezin hadden. Een derde kindje zou een cadeautje zijn. We waren net gestart met onderzoeken in het ziekenhuis, toen ik ineens zwanger bleek te zijn.’ 

De eerste keer moeder worden, hoe kijk jij daarop terug?

‘Het was een bizarre tijd. Ik voelde me zo door dat gevoel van zorg en verantwoordelijkheid overvallen. De bevalling was pittig: het begon met een lange natuurlijke bevalling en eindigde met een spoedkeizersnede. Het herstel ging langzaam. Ik wilde koste wat het kost borstvoeding geven, maar het aanhappen ging moeizaam en mijn productie kwam niet goed op gang. Ik zat verwoed te kolven de hele dag door en kreeg meerdere borstontstekingen achter elkaar, waarmee ik zelfs ‘s nachts op de huisartsenpost belandde. Ondertussen probeerde ik in mijn perfectionisme alles goed te doen. Daar was ik enorm gestresst over. Van die roze wolk was zeker geen sprake, hoe dolgelukkig ik ook was om moeder te zijn geworden van een mooi ventje. Ik vergat mezelf volledig en het was ver van een ontspannen kraamtijd. 

De tweede kraamtijd was het tegenovergestelde. Ik kreeg opnieuw een keizersnede, maar dit keer was het gepland. Ik wist dus veel beter wat ik kon verwachten én hoefde niet eerst een langdurige natuurlijke bevalling te doorgaan voordat ik alsnog een keizersnede kreeg. Ik besloot de lat voor mezelf lager te leggen en minder te moeten. Ik wilde niet meer aan de borstvoeding onderdoor gaan als het niet zou lukken, zeker nu we nog een kindje hadden waar ook voor gezorgd moest worden. Kortom, ik was veel meer ontspannen, zorgde goed voor mezelf, had veel aandacht voor mijn dochter en voelde me vrolijker.’

Heb je bepaalde wensen of verwachtingen van je derde kraamtijd?

‘Ik zou mijn vorige bevalling en kraamtijd in grote lijnen willen volgen, want ik kijk terug op een hele mooie tijd. Het belangrijkste is dat ik ontspannen blijf en niet teveel van mezelf verwacht. Na twee keizersnedes is de kans op een natuurlijke bevalling nihil, dus het zal weer een geplande keizersnede worden. Als ik de keus had was ik 100% liever voor een vaginale bevalling gegaan, maar het scheelt de wereld dat ik nu precies weet wat ik kan verwachten.’

Door je podcast hoor je talloze bevalverhalen, heeft dat invloed op jouw beeld over bevallen?

‘Door alle vrouwen die ik heb gesproken besef ik me vooral dat hoe je bent als mens veel invloed heeft op hoe je een bevalling ervaart. Je hebt andere verwachtingen, een andere pijngrens. Twee vrouwen kunnen precies dezelfde bevalling hebben gehad en er toch op een compleet andere manier op terugkijken. En wat ik ook mooi vind om te ontdekken aan alle verhalen is dat, hoewel geen enkele bevalling exact hetzelfde is, we tegelijkertijd allemaal met dezelfde herkenbare dingen kampen, welke achtergrond je ook hebt, dat doet er niet meer toe. Een bevalling is zo puur en brengt je zo dichtbij je kern als mens. Ik heb het gevoel dat zo’n gemeenschappelijke, intense ervaring vrouwen ook dichter tot elkaar brengt.’

Hoe vond jij de overgang van geliefden naar ouders?

‘Van 0 naar 1 kind vond ik heftiger dan van 1 naar 2. Voor die tijd kun je proberen om een voorspelling te maken van het ouderschap, maar hoe het écht is moet je zelf ervaren. Je leven wordt letterlijk overhoop gegooid. Bij een tweede kind zit je al in dat ritme. Van middagslaapjes, oppas regelen en weinig tijd voor jezelf. Je bent dan al een gezin, met alle uitdagingen die daarbij komen kijken. 

De verandering van koppel naar ouders vond ik best heftig. Rekening houden met werk, agenda’s op elkaar afstemmen. Ineens wordt het thuis een soort bedrijf. Luuk en ik hebben allebei geen negen tot vijf baan en werken in een sector waar je niet per se makkelijk vervangbaar bent. Er staan niet vijf Luuks klaar als hij met een ziek kind thuis zit. Het voordeel aan zijn werktijden is wel dat hij vaak later begint en als een van de weinige vaders altijd op het schoolplein staat. 

Toen de kids nog kleiner waren kreeg ik een aanbieding om aan het begin van de avond voor een programma te werken. Dat was niet te combineren met het gezinsleven, omdat mijn man ook al werkt op die uren. Allebei elke avond rond etenstijd weg zijn vinden we voor onze kinderen een te zware belasting. Dus soms gaan er zeker deuren dicht, maar er komen ook altijd andere kansen in de plaats.’

Ben jij goed in voor jezelf (blijven) zorgen, ook als moeder?

‘Twijfelachtig… Ik hou van sporten, dus dat probeer ik wel een paar keer in de week te doen. Luuk en ik helpen elkaar om tijd voor onszelf te maken. Hij vindt het bijvoorbeeld leuk om met de kinderen naar zo’n indoor speeltuin te gaan – ik vind dat vreselijk haha – dus op zulke momenten heb ik fijn wat tijd voor mezelf. 

Het voordeel van oudere kids is dat je ‘s avonds echt wel tijd voor jezelf hebt als ze eenmaal op bed liggen. Daar kunnen we nog heel even van genieten, straks is het weer voeden, verschonen, krampjes.. Maar goed, ook dat is een kwestie van tijdje doorbuffelen en dan keert de rust vanzelf weer terug.’

Wat vind jij het mooiste aan het moederschap?

‘Een kinderwens vind ik iets wonderlijks. Als je er puur objectief naar kijkt, zou je jezelf voor gek verklaren. Al die verantwoordelijkheid, nooit meer tijd voor jezelf, slecht slapen… Maar ik voel me completer dan ooit. Ik kan me niet voorstellen dat ik geen moeder was geworden.

Wat ik ontzettend leuk vindt aan het moederschap is om voor je ogen een baby te zien ontwikkelen en opgroeien tot een mensje met eigen ideeën en fantasieën. Ze kunnen me zo verwonderen met de dingen die ze zeggen of doen.’

En wat is de grootste uitdaging? 

‘De grote verantwoordelijkheid om je kids zo goed en gelukkig mogelijk op te laten groeien. Je wil het allerbeste voor ze, maar kunt ze ook niet voor alles behoeden. We zullen het als ouders niet altijd perfect doen en zullen ongetwijfeld later terughoren wat we écht anders hadden moeten doen… De keerzijde van de enorme liefde voor je kinderen is de angst dat er ooit iets met ze gebeurt. Je bent nooit meer 100% zorgeloos, of je nu met of zonder ze bent. Als er eentje met koorts in bed ligt, zit ik niet meer ontspannen op de bank.’

Heb jij nog een gouden tip voor een andere moeder?

‘Laat me starten met een praktische tip die ik zelf kreeg van mijn moeder. Voor Lieuwe had ik de mooiste dingen gekocht, waaronder een aankleedkussen met een hele dure hoes eromheen. Binnen de kortste keren was ‘ie vies en bleek ik de hoes alleen maar op dertig graden te mogen wassen. Super onhandig. Mijn moeder zei: koop een stapel handdoeken bij de HEMA en leg die eroverheen. Zo ligt je kindje lekker zacht en je gooit ze makkelijk in de was. 

De tweede tip, niet van praktische aard, is deze: laat je niet opjutten door anderen. Of het nu om je zwangerschap, bevalling, kraamtijd of het ouderschap gaat: zoveel mensen, zoveel meningen. Probeer je eigen gevoel te vinden én te volgen. Daarnaast wens ik je toe dat je als nieuwe moeder niet te hoge verwachtingen van jezelf hebt. Leg de lat lekker laag, dan ga je een véél fijnere kraamtijd tegemoet.’

Meer lezen?
Momtalk: Laurien
Momtalk: Rumailah