‘Een andere ouder af en toe een break gunnen, daar gaat het om’

Nina (1988) is de moeder van Ross (2021). Ze koos er bewust voor om alleenstaande moeder te worden via een donor. Hoe ervaart ze het moederschap in haar eentje en wat voor hulp heeft zij in haar leven? 

Hoe kijk jij terug op jouw kraamtijd?

“Ik ben bevallen met een keizersnede en vond het herstel daarvan pittig. Alleen al omhoog komen uit je bed om je kindje op te pakken is zo zwaar. De eerste nacht is er een vriendin bij ons blijven slapen, maar de dag erna koos ik er alweer voor om het zelf te doen. Wel kijk ik met een dankbaar gevoel terug op de hulp die me geboden werd in de kraamtijd. Vriendinnen die op bezoek kwamen en uit zichzelf Ross gingen verschonen of hem de fles gaven. Mijn moeder die de boodschappen bracht die Picnic niet had, de buren die mijn vuilnis buiten zetten. 

Wat ik andere nieuwe moeders of ouders als tip mee wil geven: vraag je omgeving om avondeten te brengen in de kraamtijd. Mijn eigen vriendinnen heb ik overigens niks hoeven vragen, ik vond bakjes eten in mijn koelkast.”

Vind jij het lastig om om hulp te vragen?

“Voordat ik zwanger raakte van Ross wist ik al dat ik er grotendeels zelf voor zou staan. Ik heb geen familie die kan oppassen en mijn vriendinnen hebben allemaal zelf ook kinderen. Dat neemt niet weg dat er genoeg mensen zijn die het toch aanbieden, maar ik vind hulp aannemen wel lastig. Ik denk snel: ik kan het wel zelf.

Daar is eigenlijk pas verandering in gekomen toen ik een tijd geleden noodgedwongen om hulp moest vragen. Ik had een hele erge voedselvergiftiging en bleef ziek, spugen en flauwvallen. Ik kon met moeite voor Ross zorgen, laat staan hem naar de crèche brengen. Toen heb ik mijn zus gebeld, die tot dan toe nog nooit had opgebeld, met de vraag of ze hem wilden halen en brengen. Diezelfde dag heeft mijn zus Ross naar een vriendin gebracht om daar te spelen, eten en zelfs slapen. 

Omdat het zorgen voor Ross bij mijn zus en een vriendin zo goed ging, merkte ik dat bij mij het vertrouwen groeide om deze zorg inderdaad af en toe uit te besteden en om hulp te vragen als dat nodig is. Ik durfde zelfs een nieuwe oppas te zoeken. Dankzij haar ben ik inmiddels al drie keer zelf op stap gegaan. Lekker uiteten en naar een cabaretvoorstelling, terwijl ik Ross in alle vertrouwen thuis achterliet.”

Hoe krijg jij het allemaal voor elkaar als alleenstaande moeder?

“Wat mij enorm helpt, is structuur. Iedere ochtend even de was opvouwen, in plaats van het zo laten opstapelen. Zodra de kleine in bed ligt met zijn fles, stofzuig en dweil ik. Daardoor blijft het huishouden behapbaar. Vriendinnen grappen wel eens: bij Nina is het thuis het schoonst, en zij heeft geen partner om het samen mee te doen. 

Tot drie maanden geleden heb ik vanuit de gemeente hulp gehad vanwege ernstige bekkenpijn, maar dat is nu helemaal weg. Tenzij ik zware dingen til, daar moet ik op letten.”

Wat betekent steun voor een andere ouder voor jou?

“Een vriendin die ik al jaren ken kreeg een kindje met zorgen. In het eerste jaar heb ik elke week op haar zoontje gepast om haar te ontzorgen. Ik wist hoe pittig de zorg voor hem was, zeker omdat ze dit combineerde met het opzetten van haar eigen bedrijf.

Nu ik zelf moeder ben, denk ik terug aan wat ik voor andere vriendinnen had kunnen doen. Het zijn eigenlijk heel kleine dingen die een verschil kunnen maken. Even aanbieden om de kleine te voeren zodat jij zelf rustig kunt eten bijvoorbeeld. Jouw kindje vermaken, zodat jij gewoon eventjes een uurtje lekker ongegeneerd op je telefoon kunt zitten. Een andere ouder af en toe een kleine break gunnen, daar komt het op neer.”

Meer lezen?
Kletsen, knuffelen, koken, oppassen of simpelweg ‘er zijn’
‘Een warme maaltijd betekent voor een nieuwe ouder zoveel meer dan alleen eten’