Ode aan het moederlijf
een fotoproject van How About Mom
De buik is het lichaamsdeel waar vrouwen tijdens hun zwangerschap vaak het meest trots op zijn. Die wordt gefotografeerd, geboetseerd en met de juiste kleding geaccentueerd. Maar zodra de baby is geboren, is diezelfde buik ineens het lichaamsdeel waar nieuwe moeders zich het meest voor schamen. Vanwege striae, een ‘gekke’ navel, losser vel of een andere vorm. Hoewel die lichamelijke veranderingen door een zwangerschap en bevalling volkomen normaal zijn, lijkt er nog steeds een taboe te rusten op het postpartum lichaam.
Tijd voor een ander beeld, tijd voor een ode aan het moederlijf, besloten fotografe en doula Sanne Ravensbergen en How About Mom. Meer dan zeventig moeders reageerden op de oproep om zichzelf thuis in hun eerste dagen, weken of maanden als moeder te laten fotograferen. Met als eindresultaat deze serie van negen vrouwen.
Pers over Ode aan het moederlijf van How About Mom:
Telegraaf: ‘Ode aan het Moederlijf’
LINDA: ‘Deze moeders vieren het moederlijf met een serie: je hoeft niet alles mooi te vinden’
Ouders van Nu: prachtige fotoserie: hoe het moederlijf er écht uitziet na de bevalling
Algemeen Dagblad: ‘Deze moeders brengen een ode aan het moederlijf’
Famme: ‘Prachtig! Deze Ode aan het Moederlijf wil je niet missen’
Een ode aan het prachtige en krachtige vrouwenlijf
“Deze zomer draag ik met trots een bikini”
Hoe kijk jij naar jouw nieuwe lichaam?
Na een paar weken probeerde ik mijn oude kleding aan te doen. Daar werd ik even verdrietig van, want die pasten natuurlijk niet. Dus kocht ik kleren in mijn nieuwe maat en bedacht ik dat ik beter mijn nieuwe lichaam kan omarmen.
Als ik nu in de spiegel kijk en mijn keizersnede litteken behandel, dan doe ik dat bewust zacht en lief. Ook denk ik terug aan mijn fijne zwangerschap. Deze zomer ga ik met trots een bikini dragen. Want dat mag ik zijn, en mogen alle mama’s zijn. Trots op dat geweldige lijf.
Wat ik wel nog heel moeilijk vind, is het sporten. Ik ben fanatiek Crossfitter en heb tot lang in mijn zwangerschap kunnen liften. Nu krijg ik net een lege stang boven mijn hoofd getild en ben snel uitgeput. Een keizersnee doet zoveel meer met je lijf dan dat ik me had voorgesteld. Mijn balans is zoek en de kracht in mijn core ben ik helemaal kwijt. Dat frustreert wel, maar geeft ook motivatie om weer net zo sterk te worden.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
Deze missie is zo belangrijk. Je bereidt je voor op je bevalling, maar niet op wat daarna komt. Ik had graag van te voren willen weten wat herstellen van je zwangerschap inhoudt en hoe belangrijk het is om rustig aan weer je dagelijkse dingen op te starten. Dat je lijf de tijd nodig heeft om weer te slinken en dat sommige deukjes en plekjes blijven. Daarom ben ik blij dat er in de media ook eerlijke beelden worden gedeeld van het moederlijf en ik voel me vereerd dat ik daar een deel van uit mag maken.
“Ik heb het project als helend ervaren”
Hoe kijk jij – als jonge moeder – naar je nieuwe lichaam?
Door een postnatale depressie had ik niet alleen moeite met de nieuwe rol als mama maar ook met mijn nieuwe lichaam. Je ziet alleen maar de foto’s van vrouwen die binnen twee weken alweer in hun oude jeans passen. Dit maakte mij ontzettend onzeker. Door het project ben ik hier anders naar gaan kijken. Ik wilde heel graag meedoen aan Sanne’s project.
Hoe heb je de fotoshoot ervaren?
Ik heb het project als helend ervaren. Sanne was ontzettend lief en oprecht geïnteresseerd. Dankzij de ervaring van de shoot, de foto’s van de andere mama’s en de foto’s van mijn dochter en mijn buik, ben ik echt anders naar mijn lichaam gaan kijken. Natuurlijk zou ik graag mijn oude kleren weer passen, maar hé, ik heb nu een goede reden om te winkelen en dit nieuwe lichaam er stralend bij te laten lopen. Dit lijf heeft een baby op de wereld gezet. Hoe bijzonder is dat.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
Een geweldig project! Toen ik de oproep zag wist ik dat ik hieraan mee moest doen. Iedereen vindt je lichaam prachtig als je zwanger bent, maar als de baby er eenmaal is zijn er zoveel taboes over het vrouwenlichaam. Ik worstelde daar enorm mee en ben van mening dat alle mama’s prachtig zijn. Ons lichaam verricht een wonder.
“Ik scheurde letterlijk uit mijn vel”
Hoe kijk jij naar je lichaam?
Ik heb heel erg moeten wennen aan mijn ‘nieuwe’ lichaam. Ik sportte voor mijn zwangerschap zo’n 5 keer in de week en dat was ook te zien aan mijn lichaam. Tijdens mijn zwangerschap was ik bang om striae te krijgen op mijn buik. Braaf smeerde ik twee keer per dag mijn buik in met speciale crème en olie ‘tegen’ striae. Nu weet ik: er valt niet tegenop te smeren, het is gewoon genetisch bepaald. Drie dagen voor de uitgerekende datum zag ik een eerste striem op mijn buik. “Shit” dacht ik. Oké, één is niet zo erg, dacht ik. Totdat er elke dag meer striemen bij kwamen. Ik scheurde letterlijk uit mijn vel. Mijn buik stond zo strak. Dat deed mijn lichaam om ruimte te maken voor mijn baby, hoe bijzonder is dat eigenlijk? Op dat moment ervaarde ik dat natuurlijk niet zo.
Na de bevalling zag ik pas hoe erg het was. Ik heb onwijs veel gehuild. “Was ik maar met 39 weken bevallen, dan was ik gespaard gebleven”, dacht ik. Ik voelde met echt verminkt.
Nu, één jaar later, ben ik eraan gewend. Het heeft echt tijd gekost om mijn moederlijf te accepteren. Vind ik het mooi? Nee. Vind ik het lelijk? Nee, dat ook niet. Het hoort nu bij mij. Als ik negatieve gedachten heb over mijn lichaam bedenk ik wat mijn lichaam allemaal voor mij en mijn kinderen doet. De afgelopen vier jaar was ik zwanger, gaf ik borstvoeding of gaf ik borstvoeding terwijl ik zwanger was. Mijn lichaam voedt al 2,5 jaar mijn kindjes. En dat met drukte, werk, stress en weinig slaap! Ik focus me meer op wat mijn lichaam allemaal kan en hoe het voelt, in plaats van hoe het eruit ziet.
Hoe heb je de fotoshoot ervaren?
Heel erg goed. Ik voelde me zelfverzekerd en comfortabel en ik ben onwijs blij dat ik een bijdrage kan leveren aan het normaliseren van het vrouwelijk lichaam. Om te laten zien hoe het er ook uit kan zien na een zwangerschap.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te eren?
Ik vind dit fotoproject heel mooi. Het laat een realistisch beeld zien van het postpartum lichaam. Niet de snelle back in shape foto’s die je op social media tegenkomt. Omdat we onrealistische beelden zien online, denken we dat dit de norm is. Terwijl dit voor de meeste vrouwen niet het geval is.
Ik hoop dat dit een stukje zelfvertrouwen brengt aan alle nieuwe mama’s die zich onzeker voelen in hun ‘nieuwe’ lijf.
“Ik ben op dit moment blijer met mijn lichaam dan hiervoor”
Hoe kijk jij naar je nieuwe lichaam?
Vol trots dat mijn lichaam negen maanden het huisje is geweest van onze kleine. Ik ben zelfs op dit moment blijer met mijn lichaam dan hiervoor. Wetende dat alles werkt en goed geheeld is. Het blijft een wonder.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
Mooi en heel belangrijk. Ik denk dat het voor een deel de onzekerheid van mama’s kan wegnemen door te laten zien dat geen enkel lichaam hetzelfde is. Deze foto’s laten zien dat we allemaal iets heel moois met ons lichaam hebben gecreëerd en er trots op mogen zijn.
“Geen Instagram filter, geen goed licht. Gewoon een beeld uit het echte leven”
Hoe kijk jij naar jouw nieuwe lichaam?
Zelf heb ik er minder moeite mee in de spiegel dan in kleding. Bloot voor de spiegel bloot zie je de tekens van een zwangerschap, en dat vind ik juist mooi. In kleding lijk je vaak te dik, heb je rolletjes of gaan broeken en jurken niet meer dicht. Met kleding aan verlies je de herinnering en reageert vooral de buitenwereld op het moederlijf alsof je enkel te veel gegeten hebt. Dat is jammer. Zeker met een diastase gaat mijn moederbuik niet meer plat worden, en dat hoeft van mij ook niet. De norm in de maatschappij is echter wel dat een vrouw een platte buik zou moeten hebben. Jammer dat kleding doet vergeten dat ik naast vrouw ook moeder ben.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te eren?
Een moederlijf is getekend, gehavend en veranderd. Dat is oké en normaal. Geen Instagram filter, geen goed licht. Gewoon een beeld uit het echte leven met een baby. Goed om dit te delen.
“Soms blijft een moederlijf verloren achter”
Deze moeder heeft haar zwangerschap ongeveer op de helft moeten afbreken. Een hartverscheurende keuze want dit kindje was heel erg gewenst. Sanne begeleidde dit koppel als doula. “Na de afbreking van de zwangerschap twijfelde ik of het niet ongepast was om te vragen of deze moeder mee wilde doen. Maar de gedachte ‘deze vrouw is ook een moeder, ook al heeft ze geen kindje naast zich liggen’ won het van mijn twijfel.” Ook deze vrouw wilde graag meedoen. Hieronder lees je hoe ze terugkijkt op haar deelname aan dit project.
“Nadat Sanne ons zo fantastisch had bijgestaan als doula bij één van de moeilijkste momenten in ons leven – het beëindigen van de zwangerschap met 20 weken, wegens een chromosoom-afwijking bij ons kleine meisje – vond ik het deelnemen aan haar fotoproject een waardevolle manier om ook onder de aandacht te brengen dat een zwangerschap niet altijd een vreugdevolle uitkomst heeft. Soms blijft een moederlijf verloren achter…”
“Ik schaam me voor mijn spiegelbeeld”
Hoe kijk jij naar je nieuwe lichaam?
Als ik heel eerlijk ben vind ik mijn nieuwe lichaam vreselijk. Waar ik ooit rondliep in strakke jurkjes en crop tops, wil ik nu alleen maar de trainingsbroek van mijn vriend en een grote alles-verhullende trui aan. Ik schaam me voor mijn spiegelbeeld. Ook al kan ik nog in een maatje 36/38, ik voel me altijd een dikke flubber.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
Ik denk dat het goed is dat mensen een realistisch beeld krijgen van hoe een moederbuik er uit ziet. Dat een sixpack terugkrijgen echt niet hoeft en eigenlijk ook bijna niet kan. Modellen die vier weken na de bevalling weer in maatje 32 rond paraderen, dat is gewoon niet de realiteit. Het is goed dat hier aandacht aan besteed wordt.
“Mijn oude lichaam komt niet meer terug en dat voelt soms als een afscheid.”
Hoe kijk jij naar je nieuwe lichaam?
Ik moet wennen aan mijn nieuwe lichaam. Het ziet er anders uit en voelt vooral heel anders dan voor de zwangerschap. Mijn spieren zijn niet meer zo sterk en mijn buik is slap. Ik vind het minder mooi.
Ik ben er trots op dat mijn lichaam een heel nieuw klein mensje kan maken, op hoe krachtig het is geweest tijdens de geboorte van mijn kindje en hoe het herstelt. Ik mis de glow van tijdens de zwangerschap en de energie van voor de zwangerschap. Mijn lichaam heeft tijd nodig om volledig te herstellen, ik vind het lastig daar geduld voor op te brengen. Mijn oude lichaam komt niet meer terug en dat voelt soms als een afscheid.
Door de fotoshoot realiseerde ik me dat mijn lichaam er mag zijn zoals het nu is, daar is niets mis mee. Sanne’s liefdevolle manier van werken maakte dat ik me volledig op mijn gemak voelde en daardoor ook trots kon zijn op mijn lichaam en het mooie kindje dat het heeft gemaakt.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
Ik vind het heel fijn dat er meer aandacht komt voor het lichaam van een nieuwe moeder. Het normaliseren van een post-partum lichaam is zo belangrijk voor een ontspannen kraamtijd en voor de periode daarna. Dit project heeft mij erg geholpen om met meer trots naar mijn lichaam te kijken en me minder te storen aan mijn veranderde uiterlijk. Ik hoop mijn dochter mee te kunnen geven dat ieder lichaam mooi is, ongeacht hoe het er uit ziet.
Het vrouwenlichaam is ongekend krachtig en in staat om een nieuw mensje te maken. We zouden het moeten eren om haar kracht en niet moeten afkeuren om haar uiterlijk.
“Mijn gezondheid is me veel meer waard dan hoe ik eruit zie”
Hoe kijk jij naar je nieuwe lichaam?
Ik ben trots op mijn lichaam dat twee kinderen heeft gebaard en gevoed. Mijn lichaam heeft denk ik vrij weinig te ‘lijden’ gehad onder de zwangerschappen en daar ben ik stiekem wel blij mee. Maar vooral ben ik blij dat ik in goede gezondheid van mijn kinderen kan genieten, dat is me veel meer waard dan hoe ik eruit zie.
Hoe heb je de fotoshoot ervaren?
Het was in eerste instantie gek om mezelf zo bloot te geven. Ook al heb je jezelf als vrouw tijdens de bevalling en kraamtijd nog veel meer bloot hebt gegeven. Ik vond het mooi om me er bewust van te zijn dat ik een kleintje gebaard heb. En dat ik hem met mijn lichaam voedt. Dan valt alle gêne weg.
Hoe kijk jij naar dit fotoproject en naar de missie om het lichaam van moeders te normaliseren en te eren?
In een wereld vol onrealistische schoonheidsidealen, is het geweldig dat moeders durven te laten zien dat een zwangerschap sporen nalaat, en dat dit er niet toe doet. Het belangrijkste is dat je kunt genieten van je kind. Ik vind dat de samenleving veel trotser zou mogen zijn op alle moeders die hun lichaam ‘opofferen’ om een kind te dragen, te baren en groot te brengen.
Over de fotografe
Sanne Ravensbergen is doula, zwangerschaps-, geboorte- en newborn-fotograaf en oprichter van Stories of New Life. Ze studeerde – onder andere met deze fotoserie – in juni af aan de School voor Fotografie in Utrecht.
Over How About Mom
How About Mom biedt zwangere vrouwen en moeders met hun gelijknamige app, het eerlijke moeder-boek en online cursussen. How About Mom is opgericht door ondernemers, zussen en moeders Anna Jacobs en Frederieke Jacobs en wordt ondersteund door (geboorte)zorgprofessionals door heel Nederland.