© 2025 // How About Mom
Kerst is voor veel vrouwen een fijne periode waarin het samenzijn met je gezin centraal staat. Toch zijn de feestdagen niet voor iedereen even gelukkig en mooi, zo blijkt uit het verhaal van Petra Brinksma. Afgelopen jaren vierde zij kerst zonder die gewenste baby in de buik. Dit jaar is de eerste kerst waarin ze definitief weet dat ze nooit moeder wordt.
Aan How About Mom vertelt ze over de afgelopen jaren waarin teleurstelling en hoop centraal stonden.
Dertien jaar lang probeerden Petra en haar vriend hun kinderwens in vervulling te laten gaan. De twee kwamen in 2007 bij elkaar en wisten al vrij snel dat ze een kindje wilden krijgen. ‘We zijn daar niet meteen concreet mee aan de slag gegaan’, vertelt Petra. ‘Pas toen ik na een jaar proberen nog niet zwanger was, zijn we langs de huisarts gegaan.’ Wat volgt zijn jaren waarin Petra vruchtbaarheidsbehandeling naar vruchtbaarheidsbehandeling ondergaat.
Na diverse onderzoeken in het ziekenhuis blijkt namelijk dat Petra niet via de natuurlijke weg zwanger kan worden. ‘Toen ik dat hoorde, zakte de grond natuurlijk onder m’n voeten vandaan’, vertelt ze. ‘Ik heb een baarmoeder, een prachtige cyclus en toch lukt het niet om zwanger te worden. ‘Hoe kan dat?’, vroeg ik me af. Er zijn momenten geweest dat ik ontzettend boos was op m’n lichaam. Dan stond ik onder de douche en stompte ik uit pure wanhoop en onmacht op m’n buik.’ Maar de hoop om moeder te worden gaf ze nooit op en dus startte Petra vol goede moed aan iedere de vruchtbaarheidsbehandeling.
Vanaf 2013 tot en met februari van dit jaar heeft Petra meerdere vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan: van IVF tot ICSI. Op de vraag hoe die periode voor haar is geweest, antwoordt ze: ‘Zwaar en teleurstellend.’ ‘Keer op keer weer heb ik de hoop gehad dat ik eindelijk zwanger zou raken en iedere keer dat ik weer een negatieve test in m’n handen had, was ik weer zo teleurgesteld.’ Toch bleef Petra – ondanks de vele pogingen – iedere keer weer hoop houden. ‘Achteraf gezien heeft dat me helemaal opgebroken.’
In februari van dit jaar krijgt Petra – omdat haar lichaam op is door alle emoties en hormonen – haar laatste vruchtbaarheidsbehandeling. ‘Ook die blijkt mislukt’, vertelt ze daarover. Het nieuws slaat in als een bom. ‘Die laatste negatieve test betekende namelijk dat ik mijn kinderwens moest laten gaan. Dat ik definitief geen moeder zou worden en dat ik met lege handen zou achterblijven.’ De maanden daarop heeft ze zich dan ook vaak afgevraagd: ‘Wie ben ik nu ik geen moeder word?’ ‘Al die jaren heb ik het doel gehad om moeder te worden en ineens moest ik die wens definitief loslaten’, aldus Petra.
Inmiddels is het tien maanden geleden dat Petra haar droom om ooit moeder te worden, heeft moeten laten varen. ‘De dagen na die negatieve test merkte ik dat ik behoefte had om alleen te zijn. Ik boekte een hotel voor een paar dagen om op adem te komen’, vertelt ze. ‘Inmiddels heb ik ook een eigen huisje en hebben mijn vriend en ik een latrelatie. ‘De afgelopen dertien jaar ben ik zo verblind geweest door m’n kinderwens, dat ik mezelf echt weer opnieuw moet vinden.’
Petra heeft dan ook het gevoel dat ze de afgelopen jaren heeft stil gestaan. ‘Als je wens om moeder te worden zo groot is, dan vergeet je alles om je heen’, vertelt ze. ‘Niks deed er eigenlijk meer toe, behalve de hoop op een baby in m’n buik.’ Achteraf gezien vindt Petra dan ook dat ze zichzelf tekort heeft gedaan. ‘Er zijn jaren geweest dat ik geen leuke dingen meer ondernam, omdat het vervullen van die kinderwens het enige was wat telde en ertoe deed.’
Petra:
Hoewel Petra zich jarenlang machteloos, verdrietig en gebroken voelde, heeft ze lange tijd niet kunnen huilen. ‘De afgelopen jaren heb ik een muur om mezelf heen gebouwd’, vertelt Petra. ‘Iedereen om me heen werd moeder en ik niet. Dat muurtje om m’n hart werd – om mezelf in bescherming te nemen – daardoor steeds dikker. Zo voelde ik het verdriet en de pijn minder en dat was wel zo makkelijk.’
Pas na het definitieve nieuws in februari beseft Petra dat het muurtje om haar hart zo dik is, dat ze er amper doorheen komt. ‘Ik voelde zoveel verdriet, maar het kwam er niet uit.’ Twee maanden geleden, toen Petra op retreat ging, brokkelde de muur om haar hart langzaam af. ‘Tuurlijk zorgde dat voor pijn, maar ik was ook opgelucht en blij. Het gaf me weer ruimte om over nieuwe dingen na te denken en te fantaseren over wat ik nog allemaal wil doen in de toekomst.’ Zo is Petra momenteel druk bezig met het oprichten van haar eigen coachingspraktijk voor vrouwen met een kinderwens en hoopt ze een grote reis te kunnen maken.
Beetje bij beetje kan Petra accepteren dat ze geen moeder wordt. ‘Al zal het altijd een groot gemis blijven’, vertelt ze. ‘Jarenlang heb ik gedacht dat ik niet gelukkig zou zijn zonder kinderen, maar inmiddels besef ik dat dat wel mogelijk is. Ik hoef geen moeder te zijn om te kunnen genieten van het leven. Tuurlijk zijn er nog steeds avonden dat ik huilend op de bank zit, maar inmiddels heb ik ook weer zin in de toekomst en kijk ik uit naar wat komen gaat.’
Zelfs naar de feestdagen – waar ze jarenlang tegenop zag – kijkt ze uit. ‘Dit is namelijk mijn eerste kerst zonder hoop en zonder angst voor de toekomst’, vertelt Petra. ‘De afgelopen jaren waren de kerstdagen ontzettend moeilijk en heb ik diners met familie ook weleens afgezegd. Het was dan simpelweg te pijnlijk om langs te komen en te beseffen dat ik weer naast de kerstboom stond zonder baby in de buik. Maar ook de hoop op dat het volgend jaar misschien wel anders zou zijn, was slopend. Het voelt dan ook als een opluchting dat dat dit jaar niet meer zo is.’
Dat Petra haar kinderwens niet kan vervullen, is voor haar ook makkelijker te accepteren omdat ze zich van binnen wel moeder voelt. ‘Het klinkt gek, maar ik voel me wel moeder. De laatste vruchtbaarheidsbehandeling heb ik zo sterk het gevoel gehad dat er een kindje in m’n buik heeft gezeten. Het is haar weliswaar niet gelukt om te blijven zitten, maar toch voel ik me daardoor wel moeder.’
Om die reden heeft Petra het koosnaampje dat ze altijd gaf aan haar wenskindje, op haar arm laten tatoeëren. ‘Zo is zij, want ik heb altijd het idee gehad dat ik moeder zou worden van een dochter, altijd bij mij’, vertelt ze.’ Dat maakt mij zoveel sterker en heeft ervoor gezorgd dat ik die knop kan omzetten.’
Dat Petra haar verhaal doet over de kwetsbare, verdrietige jaren die ze erop heeft zitten, is niet zonder reden. ‘Ik wil het onderwerp over het niet vervullen van een kinderwens bespreekbaar maken’, vertelt ze. ‘Om me heen hoor ik veel vrouwen die er niet over durven te praten, omdat ze het gevoel hebben dat ze falen. En dat snap ik. Ik heb dat gevoel ook gehad, maar besef inmiddels dat het niet aan mij ligt. Dat het niet mijn fout is dat ik geen moeder word. En zo geldt dat voor iedere vrouw’
Ze hoopt dan ook dat ze met haar verhaal andere vrouwen kan steunen. ‘Ik zou tegen hen willen zeggen dat ze lief voor zichzelf moeten zijn en dat je ook – zonder een kind – een prachtige vrouw bent. Hoe erg je je ook focust op het krijgen van die zwangere buik, vergeet ook alsjeblieft jezelf niet.’
Zowel op haar Instagramprofiel als in haar podcast deelt Petra open en eerlijk over haar onvervulde kinderwens. Mocht je met haar in contact willen komen, dan kan dat via Instagram.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2025 // How About Mom