howaboutmom
26/10/2021

Mijn verhaal: ik kreeg na mijn bevalling een schildklierontsteking

Nadia bleef na haar eerste zwangerschap en bevalling wekenlang rondlopen met vage klachten. Pas nadat ze voor de vierde keer is doorverwezen naar de huisarts krijgt ze de diagnose postpartum thyreoïditis, een schildklierontsteking. Aan How About Mom vertelt ze haar verhaal.

“Als ik zeg ‘postpartum thyreoïditis’, dan zal het grootste gedeelte van de mensen denken: “huh, wat?”. Je hebt er waarschijnlijk nog nooit van gehoord. En dat terwijl het toch stiekem best vaak voorkomt.

Je hebt misschien een zware bevalling gehad, mogelijk (veel) bloed verloren. Je hebt slapeloze nachten en vind het leven als nieuwe moeder zwaar. Daarnaast springen je hormonen waarschijnlijk alle kanten op en voelt je eigen lichaam letterlijk als dat van een vreemde aan. Je kunt last hebben van haaruitval, broze nagels, zweetaanvallen en hartkloppingen. Je bent extreem vermoeid en voelt je opgejaagd. Misschien ben je vergeetachtig en kamp je met heftige emoties of depressieve gevoelens. Iedereen zegt: ‘Ach, dat hoort erbij, bijna alle moeders hebben dat!’. En daar schuilt nou juist het gevaar, want deze sluipende ziekte vermomt zich in de gebruikelijke postpartum symptomen en wordt daarom vaak niet opgemerkt. Als hij wel opgemerkt wordt en je meld je bij een huisarts, dan wordt er te vaak uitgegaan van een postnatale depressie. Hoewel praten met een psycholoog uiteraard heel fijn kan zijn voor je mentale gezondheid, lost dat helaas de oorzaak van het probleem niet op. Soms gaan de klachten na een lange tijd vanzelf over, soms worden ze alleen maar erger.

Postpartum thyereoïditis

Postpartum thyereoïditis is een ontsteking van de schildklier die ontstaat als gevolg van de zwangerschap of bevalling. De ontsteking veroorzaakt een (tijdelijke) auto-immuunziekte. Bij een auto-immuunziekte werkt het afweersysteem van het lichaam niet goed. Als zwangere begint je immuunsysteem ook anders te werken en na de bevalling moet je afweersysteem ook weer hard werken om antistoffen te maken om je pasgeboren baby te beschermen. Maar in plaats van het maken van antistoffen tegen virussen of bacteriën, worden antistoffen gemaakt tegen de eigen lichaamscellen. In dit geval gaat het om antistoffen tegen TPO (thyroid peroxidase) en Tg (thyreoglobuline) waardoor er een schildklierontsteking ontstaat. Naar schatting heeft zeven % van de vrouwen hier last van. Persoonlijk denk ik dat het veel vaker voorkomt, maar dat het gewoonweg niet altijd wordt opgemerkt. Het onderzoek naar en de kennis over theyreoïditis staat nog in de kinderschoenen. Toen ik er persoonlijk in 2018 mee te maken kreeg, was er nog weinig tot niets over bekend. Inmiddels kun je er via Google al veel meer over vinden.

Je kunt last krijgen van een te snel werkende schildklier en/of een te langzaam werkende schildklier. Bij iedere vrouw is dit anders. Op de website van Schildklier Organisatie Nederland staat het volgende lijstje symptomen:

  • slapeloosheid
  • hartklachten (snelle hartslag)
  • vermoeidheid
  • gewichtsverlies
  • geïrriteerdheid
  • angst

Twee jaar lang herstellen

Ik ben pas gediagnostiseerd nadat ik 4 keer (!) bij de huisarts ben geweest, doorverwezen was naar een psycholoog en uiteindelijk heb gezegd dat ik echt niet meer kon functioneren. Toen bleek uit bloedonderzoek dat ik een ernstige (levensbedreigende) vorm had waarbij mijn schildklier veel te snel werkte. Daarna is dit overgegaan in een te langzaam werkende schildklier. Omdat ik nog een kinderwens had, ben ik onder controle gebleven van de endocrinoloog. Instellen (met medicatie de schildklier helpen) is een langdurig en moeizaam proces wat nauw luistert, zeker met een kinderwens. En ook hormonale anticonceptie heeft hier een belangrijke verstorende werking in. Je mag niet zwanger worden als je schildklier niet goed werkt, maar door de anticonceptie verstoort je schildklier juist meer en werken medicijnen minder goed. Nadat ik groen licht had gekregen om opnieuw zwanger te worden, bleek dat ik juist helemaal moest stoppen met de medicatie omdat mijn schildklier weer veel sneller ging werken. Even leek ik weer “gezond”, maar toen was ik al heel snel weer zwanger en moest ik weer opnieuw aan de medicatie omdat mijn schildklier weer veel te langzaam ging werken. Ik ben ook bij mijn volgende zwangerschap voortdurend onder controle geweest bij een endocrinoloog en heb altijd medicijnen geslikt om mijn schildklier onder controle te houden. Helaas is hij na de tweede bevalling toch opnieuw ontstoken geraakt en dit keer heeft mijn herstel nog langer geduurd.

Het kan tot 2 jaar duren voor je lichaam zichzelf herstelt en alles weer normaal werkt. Veel vrouwen zijn tegen die tijd misschien opnieuw zwanger en dan begint het weer van voor af aan. “Ik heb er wel veel last van gehad hoor, heb lang nodig gehad om weer lekker in mijn vel te komen zitten na mijn bevalling” of “Ik heb echt een hele erge postpartum depressie gehad die maar niet over leek te gaan”. Je hoort het vaak. En het is jammer dat het misschien wel helemaal niet nodig was geweest als er simpelweg bloedonderzoek was gedaan. Maar het wordt dus nog te vaak gemist, omdat het zo “normaal” lijkt. Er is nog te weinig bekend over deze ziekte, terwijl hij genoeg vrouwen treft. Vrouwen die onnodig lang rond blijven lopen met klachten die niet serieus worden genomen en die maar niet ophouden.

Trek aan de bel

Daarom deel ik mijn verhaal. Mijn advies: als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, jij je herkent in de symptomen, je niet lekker in je vel zit, je jezelf helemaal kwijt bent of je lijf niet meer als dat van jou voelt, laat je bloed dan eens onderzoeken op afwijkende schildklierwaarden. Veel leed kan voorkomen worden als dit op tijd wordt gediagnostiseerd en je geholpen kunt worden met medicijnen. Je zult zien dat je je al heel snel weer beter gaat voelen.”

Wil jij ook je verhaal met ons delen? We horen graag van je.

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen