Zo vond ik vliegen met een baby écht

Eerder schreven we over 6 tips om te reizen met jonge kinderen en hoe je je kunt voorbereiden op vliegen met een baby. Ik vond zelf die lijstjes enorm handig in de voorbereiding op onze vakantie en vliegreis. Daarnaast is het fijn om even een écht verslag te lezen, hoe het is om te vliegen met een baby. De hoogtepunten én de dieptepunten, hier komen ze.

Vorig jaar reisden mijn vriend en ik – samen met mijn ouders, zusje en haar gezin – voor een familievakantie naar Silicië. Een fantastische reis, die al twee jaar geleden gepland stond. Het was ook de eerste vliegreis met Sam, onze zoon van bijna anderhalf. Hoe was het om te reizen met een dreumes?

Stress

Ik vind een vliegreis sowieso al best stressvol (‘ben ik op tijd, hebben we vertraging, alles ingepakt?’) maar met een kind erbij moet je ook aan je baby’s benodigdheden en behoeften denken. Gaat ‘ie slapen in het vliegtuig? Hebben we alles ingepakt? Mijn vriend was hier heel relaxed onder, ik had al 5 dagen een ingepakte tas klaarstaan op zolder om te checken of we alles bij hadden. De reis zelf vond ik wel stressvol, maar gelukkig verdween die stress zodra we in onze vakantievilla aankwamen.

Mijn tip: ga met je (schoon)ouders, familie of vrienden op vakantie. Oma die even een rondje gaat lopen met Sam op het vliegveld, opa die een boekje voorleest terwijl ik even koffie kon halen. Zo deel je de zorg voor de kinderen en wordt het reizen net iets relaxter, vond ik. Tenzij met je (schoon)ouders reizen je extra stress oplevert, haha 😬

Bagagecontrole

Geen idee hoe het met jou zit, maar ik vind de bagagecontrole altijd een van de meest stressvolle onderdelen van een vliegreis. Alles uit je tas halen, altijd weer een vloeistof/lippenbalsem/parfum mini vergeten en dan een boze blik krijgen van het personeel. Begrijpelijk, maar je doet het niet express. Met die maximale hoeveelheden cortisol (stresshormoon) in mijn lijf kan ik minder helder nadenken.

Bij vliegen met een baby wordt de bagagecontrole een nog grotere opgave. Want: je tas zit vol vloeistoffen (babyvoeding, fruithapje, water). Je moet met jezelf, je kind en later ook met de buggy door de poortjes lopen.

Fun fact: ik werd vernietigend aangekeken door een van de bagagecontrole-medewerkers op vliegveld Weeze. “Wasser?” vroeg ze terwijl ze mijn lege Dopper-fles omhoog hield. “Hij is leeg”, zei ik. Waarna ze naar Sam keek en duidelijk maakte dat ik voor mijn kind en zijn fles toch echt water nodig had. Wat was ik voor slechte moeder dat ik geen warm water, überhaupt geen water, meehad?! Zo, de eerste #momshaming actie was binnen en het was nog niet eens 7.00 ‘s ochtends.

Een flesje maken (met kraanwater, jep)

Het helpt denk ik om een beetje relaxed om te gaan met de reissituatie. Voorbeeld: in de eerste maanden met een newborn was ik panisch voor bacteriën. Sam kreeg vooral borstvoeding, maar als hij af en en toe een flesje kunstvoeding kreeg, was dat water opgewarmd in de magnetron en afgekoeld tot de perfecte temperatuur. Fast forward naar anderhalf jaar later: warm water uit de kraan is ook een prima (en snel) alternatief.

Een flesje bij het opstijgen leek ons een fijn idee. Ik wilde niet afhankelijk zijn van een stewardess om een warm flesje te maken en te geven bij het opstijgen, dus werd het een flesje met warm water uit de kraan in de toiletten. Hey, it works.

Nog een tip: geef dat flesje pas als het vliegtuig op de startbaan staat en gas geeft om op te stijgen. Als je het flesje al geeft terwijl jullie nog aan het taxiën zijn, kan het goed zijn dat je baby het flesje al op heeft voordat jullie goed en wel in de lucht zitten. Een speen werkte trouwens ook prima bij het landen om Sam rustig te houden.

Vliegen met een baby

Waar ik me het meeste zorgen over maakte, stom genoeg? Of Sam niet onbedaarlijk zou gaan huilen tijdens de vliegreis, en daarmee andere passagiers stoorde. Eigenlijk is het nutteloos om daar van tevoren over na te denken, want je baby kun je niet dwingen om niet te huilen. Wat je wel kunt doen is het zo comfortabel mogelijk maken voor hem of haar, met favoriete knuffels, speen, boekjes en ander vermaak. Iedere ouder weet: baby’s huilen, en dat hoort erbij.

Nog steeds niet gerustgesteld? Bedenk dan maar zo: de mensen om je heen zie je waarschijnlijk nooit meer, dus boeiend wat zij vinden (oké, misschien op de terugvlucht, maar daarna nooit meer).

Sam heeft uiteindelijk bijna geen kik gegeven. Wat ik grappig vond om te merken in deze leeftijd is dat hij veel interesse had in alles om hem heen. Dus over de stoel voor en achter ons kijken was een van de favoriete bezigheden. Twee meiden die voor ons zaten vonden die lachende dreumes ook weer erg schattig, dus al met al was het een relaxte vlucht.

Zo vond ik vliegen met een baby écht

Kortom: hoe ik het écht vond om met een baby te vliegen? Een tikje stressvol, een hoop georganiseer, en vooral erg bijzonder om mee te maken. Alle eerste keren met je kind zijn bijzonder, en vliegen is geen uitzondering. Sam’s verwonderde kreten zodra hij vliegtuigen zag, eindeloos spelen met het raampje open en dicht, lachen met de mensen voor en achter ons.

Het hielp mij om van tevoren goed na te denken wat we nodig hadden, alles van tevoren in te pakken, en een uitgebreide baby-handbagage tas te hebben. En om zelf zo relaxt mogelijk te blijven. 😏

Mocht jij op (vlieg)vakantie gaan met je baby of kind: heel veel plezier! En lees ook zeker even deze tips over vliegen met een baby.

Meer lezen?
Momhacks voor (lange) autoritten of vluchten