Schuilt er niet in elke moeder ‘de moeder van Mike’?

Ze is uitgegroeid tot een icoon: de moeder van Mike. Mo, oftewel Monique, is inmiddels een begrip in onze samenleving. Voor wie het gemist heeft: Mike deed mee aan ‘Winter vol Liefde’, al leek het eerder alsof zijn moeder de hoofdrol speelde. Zij leek niet alleen op zoek naar de liefde voor haar zoon, maar vooral naar een schoondochter die ook bij háár in de smaak viel.

Je kind loslaten is het moeilijkste wat er is, dat werd duidelijk in de afleveringen van Winter vol Liefde waarin Mike en Monique te zien waren.

De vraag is: doet zij het eigenlijk heel goed of juist niet? Of is er in deze kwestie geen goed of fout? Mike woont op zijn 34ste nog thuis, betrekt zijn ouders bij vrijwel al zijn beslissingen en noemt zichzelf beschermd opgevoed. Op zich is daar niets mis mee, maar voor de buitenwereld leek het alsof hij weinig ruimte kreeg om echt zijn eigen keuzes te maken. 

Velen van ons – de redactie inclusief – hadden de afgelopen tijd een mening over Mo. Maar doen we het zelf eigenlijk zoveel beter? Gunnen wij onze kinderen genoeg vrijheid, of schuilt er in ons allemaal ‘de moeder van Mike’?

Veilige hechting

Er is veel geschreven over de hechting van een kind. Volgens GZ-psycholoog en hechtingsexpert Tessa Goossens vormt de manier waarop een kind zich aan zijn ouders hecht de basis voor latere relaties, zowel met leeftijdsgenoten als geliefden. “De eerste relaties die je kindje aangaat, zijn een blauwdruk voor de rest van zijn of haar leven. Een veilige hechtingsstijl is essentieel voor een gezonde emotionele en cognitieve ontwikkeling.”

Als we naar Mike kijken, lijkt hij in elk geval stevig gehecht. Hij spreekt met niets dan liefde en respect over zijn ouders en neemt het openlijk voor zijn moeder op. De kritiek dat hij een moederskindje zou zijn, raakt hem ogenschijnlijk niet. Monique gaf in De Telegraaf een inkijkje in haar jeugd: na de scheiding van haar eigen ouders zag ze haar moeder alleen nog op feestdagen. “Ik heb mezelf gezworen dat ik het anders zou doen als moeder”, vertelde ze. En dat deed ze. Ze overspoelde Mike met liefde. Is hij daardoor misschien iets té gehecht?

Paradox van het opvoeden

Hierin ligt de paradox van het opvoeden: “Ieder mens heeft dezelfde twee basisbehoeften: de behoefte om autonoom te zijn en de behoefte om te verbinden met anderen. Wanneer een kind zich autonoom kan ontwikkelen en tegelijkertijd in verbinding kan staan met de wereld om zich heen, spreken we van een balans die we uitdrukken als een veilige hechtingsstijl”, zegt psycholoog en How About Mom expert Tessa. Dit concept heet in de psychologie de Cirkel van Veiligheid. Die draait erom dat jij als ouder jouw kind loslaat en het vertrouwen geeft om zélf op onderzoek uit te gaan, waarna het weer kan terugkeren naar jou bij spannende situaties of om weer op te laden. Waarbij het uitgangspunt is dat je je kind vooral niet te veel helpt en stuurt.

De paradox hier is dat je er moet zijn zijn, als ouder, om achtergelaten te kunnen worden. Dit betekent dat je enerzijds er alles aan doet om ervoor te zorgen dat je kind zich veilig aan je hecht, zodat je hem of haar anderzijds het vertrouwen geeft om op eigen benen te staan. Die balans vinden is lastig, voor elke ouder.

Net zoals Mike gevormd is door zijn moeder, dragen wij allemaal de blauwdruk van onze eigen opvoeding met ons mee. Bewust of onbewust nemen we patronen over of doen we juist het tegenovergestelde van wat we zelf hebben meegemaakt. Dat maakt opvoeden zo complex. Het is makkelijk om de keuzes van een ander te bekritiseren, maar de waarheid is: we doen allemaal wat goed voelt op basis van onze eigen ervaringen. Monique is daarin geen uitzondering.

Vertrouwen op het Mo(eder)-gevoel

Ouderschap is een proces van vallen en opstaan. Twijfel je of je kind voldoende gehecht is? Of juist of je niet té beschermend bent? Je kunt je koers altijd bijstellen. Misschien droom jij ervan dat je kind op zijn 30ste nog thuis woont, terwijl een andere ouder juist hoopt dat hun kind op jonge leeftijd de wereld gaat ontdekken. Dat mag er allemaal zijn.

Dé perfecte opvoedmethode bestaat niet. Wat wel helpt? Soms loslaten, en soms juist even vasthouden. Net zolang tot je kind er klaar voor is, ook al is hij of zij de 30 ruimschoots gepasseerd. Vertrouw op je Mo(eder-)gevoel en oordeel niet te hard over andere ouders, want onder de streep willen we allemaal een leuke schoondochter of -zoon.

Foto’s: Unsplash en Facebook