Selflove: Kyra

Met de serie Selflove willen we op How about mom aandacht geven aan de lichamelijke veranderingen die komen kijken bij een zwangerschap en de gevoelens die je hierbij kunt hebben. Deze week deelt Kyra (21) haar verhaal en foto’s.

“Selflove is voor mij niet vanzelfsprekend. Momenteel ben ik 8,5 maand in blijde verwachting van ons wonderkind, na een lang fertiliteitstraject. In mijn tienerjaren heb ik ontzettend met anorexia geworsteld, en ondanks dat dat hoofdstuk al heel lang is afgesloten, liep ik hier tijdens mijn zwangerschap weer tegenop.

Voor mijn zwangerschap had ik een slank postuur. Toentertijd vond ik mezelf nog altijd iets te zwaar, iets te mollig. Als ik nu terugkijk naar die foto’s schrik ik mij een ongeluk. Bij lange na niet mooi! Ik was altijd met mijn lichaam en gewicht bezig, maar niet meer zo obsessief als in de anorexia jaren.

+ 23 kilo

Als onderdeel van het fertiliteitstraject startte ik met hormonen. Ik woog op dat moment een kleine 45 kilo, dus een paar extra kilo’s extra waren geen overbodige luxe. Wetende dat hormonen daar vaak wel voor zorgen, had ik mij al enigszins voorbereid. Alleen kwam ik geen ‘paar’ kilootjes aan, maar 23 kilo. Ik schrok hier ontzettend van, werd immens verdrietig en onzeker en ik ging weer op mijn voedselinname letten.

Toen ik eindelijk zwanger was, kon ik geen eten meer verdragen. De eerste 18 weken heb ik vrijwel niks gegeten, en de 10 weken daarop volgend hele kleine porties. Zo ben ik in die eerste 28 weken dus alleen maar afgevallen. Dat voelde absoluut niet goed. De baby deed het fantastisch, maar ik had sterk het gevoel dat zij alles van mij opat en ikzelf niks meer overhield! Ik moest meer gaan eten.

Striemen

De eerste striemen verschenen al snel, en ook daar was ik enorm onzeker over. Huilend kon ik naar mijn lichaam kijken. Totdat er ineens een knop omging in mijn hoofd. Want waarom zou ik van mijn zwangere lichaam walgen? Dat klopt niet. Dat is nergens voor nodig. In mijn lijf groeit een mens! Dat is het enige wat telt, toch?

Vanuit mijn allerdiepste dalen, onzeker- en kwetsbaarheden begon ik langzamerhand liefde te creëeren voor mijn lichaam. Het lichaam dat vol met striemen zit, met twee borsten die veranderd zijn, en kraters in mijn billen. Het mag er allemaal zijn, ik omarm het, ik waardeer het. Want mijn lichaam zorgt ervoor dat onze dochter gezond is en mag groeien, en dat is het allermooiste wat er is. Ik maak mij dus niet meer druk om kilo’s en striemen. Sterker nog: ik ben ze dankbaar!”