Ooit was Esther (’93) een vrouw die stellig wist dat ze nooit kinderen wilde. Totdat ze haar huidige vriend ontmoet, een intense liefde voor hem voelt en niks anders wil dan samen met hem een kindje krijgen. We spreken Esther over de verandering van vrouw naar moeder van Stass (’21) en hoe het moederschap voor haar voelt als een mooie en rauwe spiegel.
Van geen kinderwens naar onverwachts zwanger
Dat Esther lange tijd heeft geroepen dat ze geen relatie en kinderen wilde, heeft volgens haar onder meer te maken met dat ze is opgegroeid in een gezin met gescheiden ouders. ‘Daardoor had ik niet per se een romantisch voorbeeld van de liefde tussen twee partners’, vertelt ze. ‘En dus leefde ik lange tijd als een zelfstandige vrouw die van alles wilde behalve een vriend, liefde en een kind. Maar dat gevoel veranderde toen ik mijn huidige partner ontmoette en gelijk dacht: jij wordt de vader van mijn kind.’
De gedachte dat haar partner de vader van haar kind zou worden, overviel Esther in eerste instantie. ‘Juist omdat ik altijd riep dat ik geen kinderen en relatie wilde en ik ineens verdronk in liefde. Toch groeide die wens voor een kindje steeds meer. Ook mijn vriend wilde dat heel graag. Toen ik een aantal maanden niet ongesteld werd, trok ik aan de bel bij de huisarts. Ik bleek vocht te hebben in m’n eierstokken waardoor het lastig zou zijn om in verwachting te raken. Je kunt je dan ook voorstellen dat de emoties door m’n lijf gierde toen ik erachter kwam dat ik zwanger was.’
Bewust
De positieve zwangerschapstest in haar handen zorgt bij Esther in eerste instantie voor veel tranen, van geluk en ongeloof. ‘Ik had gelijk een heel warm gevoel van binnen, maar dacht ook: gebeurt dit echt? Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, startte een onomkeerbaar proces. Namelijk de verandering van vrouw naar moeder die naast dankbaarheid en blijdschap ook onzekerheden en kwetsbaarheid met zich meebrengt’, aldus Esther.
Hoewel Esther zich wel degelijk bewust is dat ze moeder wordt, laat ze ook heel veel op haar afkomen. Niet alleen de zwangerschap, maar ook de bevalling. ‘En dat is iets wat ik, achteraf gezien, toch anders had willen aanpakken’, vertelt ze daarover. ‘Doordat ik het heel erg op me af heb laten komen en simpelweg niet wist wat ik kon verwachten, heb ik me minder gerealiseerd hoe hevig een verandering van vrouw naar zwangere vrouw naar moeder kan zijn.
Intense momenten
Als Esther eenmaal is bevallen van Stass wordt ze overspoeld met heel veel liefde voor haar zoon. ‘Het moment dat hij op mijn borst lag is echt het mooiste moment van mijn leven’, vertelt ze daarover. ‘Maar naarmate de tijd verstreek, besefte ik me steeds meer dat de bevalling en het zijn van moeder meer impact op me heeft gehad dan ik in eerste instantie dacht. De bevalling van Stass duurde namelijk heel lang. Ik had zes dagen lang op en af weeën die niet wilde doorzetten en mij zó uitputte, dat ik heel onzeker werd. Ik vroeg me hardop af: ‘Waarom werkt mijn lijf niet mee en stagneert de bevalling steeds? Ben ik wel in staat om überhaupt te bevallen?’ Ik twijfelde zo aan mijn lijf dat ik op den duur niet meer geloofde in mezelf.’
Die gedachtes en onzekerheden over haar eigen kunnen, maar ook de intense liefde voor haar kind, besluit Esther te bespreken in gesprekken met een dieptepsycholoog. ‘Ik realiseerde me door die gesprekken hoe intens het veranderingsproces van vrouw naar moeder is. Als jonge moeder kamp je niet alleen met slaaptekort en een explosie aan liefde en verantwoordelijkheid, maar ook met onzekerheid en het leren kennen van jezelf als moeder.’
Van vrouw naar moeder
Stass is inmiddels alweer een jaar oud en dat betekent dat Esther alweer een jaar lang moeder is. ‘Als ik terugkijk op afgelopen jaar besef ik me hoeveel verandering de komst van een kindje teweegbrengt. Je offert niet alleen – met alle liefde – een stuk van je vrijheid op, maar je verandert ook als mens. Ik had nooit verwacht dat ik me zo zou wegcijferen en me zo verantwoordelijk zou voelen’, aldus Esther. ‘Ik ben mezelf de afgelopen maanden dan ook echt wel tegengekomen. Het moederschap is een grote spiegel en heeft mij geleerd om ook aan mezelf te werken. Want ondanks de liefdevolle opoffering die je doet in je vrijheid, is het ook belangrijk om tijd voor jezelf te durven maken. Ik denk dat dat cruciaal is om je eigen identiteit te blijven behouden en van jezelf te houden. Die momenten voor jezelf heb je als moeder nodig om de rest de tijd te kunnen zorgen en ‘aan’ te staan. Die opoffering moet wat mij betreft dus zeker niet 100% zijn. Je zal altijd een aantal procent voor jezelf moeten reserveren om uiteindelijk niet stuk te gaan.’
Dat Esther zich vandaag de dag zo bewust is van de veranderingen van het afgelopen jaar, doen haar ook beseffen hoe fijn het is je bewust te zijn van de reis die je van vrouw tot moeder aflegt. ‘Het moederschap kan rauw zijn, ook in de vorm van de intense liefde, en het praten met een therapeut over wat je voelt en ervaart geeft zoveel mooie inzichten over jezelf als persoon waardoor je steeds meer de pure versie van jezelf wordt. Ik hoop dan ook dat andere moeders zich begeleiding in het veranderingsproces van vrouw naar moeder gunnen, of dat nou in de vorm van gesprekken met je partner of vrienden is of juist met een therapeut. Het is een prachtig geschenk aan jezelf (en ook voor de mensen om je heen). Wees zacht voor jezelf en neem tijd voor de verandering die je meemaakt.’
Meer lezen?
Emoties van een nieuwe moeder: van geluk tot verdriet en alles daar tussenin