Momtalk: Whitney

Whitney Valerie is 33 jaar oud, getrouwd en moeder van Yoonis (april ’21). Voor deze Momtalk spreken we haar over alles wat met het moederschap te maken heeft: van zwanger zijn tot de strijd met borstvoeding en van geloof als belangrijk onderdeel van de opvoeding tot bewust tijd voor jezelf pakken.  

Ruim drie jaar geleden beval je van je Yoonis. Had je altijd al een kinderwens?

‘Ik wist altijd dat ik kinderen zou willen, maar best wel lang voelde dat als een ‘ooit’. Zo van: dat komt wel. Ook heeft het nooit gevoeld alsof mijn man en ik er 100 % klaar voor waren, maar ik vraag me ook echt af of dat wel kan. Er zijn altijd wel dingen die je nog wilt doen, of waarvan je denkt: moeten we dat niet eerst afronden, voordat we aan kinderen beginnen?’

‘Toch merkten m’n man en ik dat we het steeds vaker over kinderen hadden. Dat groeide gewoon een beetje zo. Uiteindelijk besloten we ervoor te gaan en ging het ineens allemaal heel snel. Ik raakte heel makkelijk in verwachting en was dan ook best wel in shock toen ik een positieve zwangerschapstest in m’n handen had.’

‘Online zag ik altijd van die filmpjes dat vrouwen helemaal door het dolle heen zijn als ze een positieve test in hun handen hadden, maar ik had dat gevoel niet per se. Althans, ik was natuurlijk heel blij maar ik kon het ook nog niet helemaal bevatten. Voor m’n gevoel ging het toch ineens heel snel. Ik vroeg me af of we ons wel voldoende hadden voorbereid op de komst van een kindje enzovoorts. Met terugwerkende kracht weet ik dat dat een proces is waar je langzaam in groeit.’ 

Hoe heb je je zwangerschap ervaren?

‘Ik vond zwanger zijn heel chill! Ik had echt van geen enkele kwaaltje last en had ook een hele kleine buik. Daardoor voelde ik me de hele zwangerschap heel energiek en fit. Op dat moment vond ik dat trouwens niet alleen maar fantastisch. Ik werd er ook wel onzeker van. Klopt het wel dat ik zo weinig last heb? Het maakte me ook wel een beetje aan het twijfelen, omdat ik het gevoel had dat ik afweek van alle andere zwangere vrouwen die wel last hadden van kwaaltjes. Achteraf ben ik natuurlijk ontzettend dankbaar dat ik me zo goed heb gevoeld. Er was niks met me aan de hand en er groeide een kerngezond jongetje in m’n buik.’

‘Ook mijn bevalling verliep voorspoedig. Wel ben ik drie weken eerder bevallen dan de uitgerekende datum. Dat kwam echt heel onverwachts. Ik had nog allemaal dingen voor werk gepland haha. Mensen verklaren me vast voor gek, maar omdat ik me zo goed voelde, dacht ik: dat kan allemaal nog wel. Ik was daarom ook nog totaal niet bezig met bevallen. Toen het toch op gang kwam, moest ik wel echt even schakelen. Maar goed; het was wat het was en uiteindelijk is Yoonis met 36 weken en 6 dagen geboren.’ 

En dan ben je ineens moeder. Hoe heb je je kraamtijd ervaren?

‘Hmmm, ik vond het eigenlijk helemaal niet zo fijn, die hele kraamperiode. Ik had me verkeken op het herstel na de bevalling en daardoor voelde ik me best wel beperkt in m’n vrijheid. Daarnaast kwam de borstvoeding niet heel goed op gang. Van tevoren had ik tegen mezelf gezegd: ‘Als het lukt is het mooi, als het niet lukt is het ook niet erg’. Toch ervaarde ik dat op dat moment helemaal niet zo. Ik vond het vreselijk dat het niet lukte en voelde me ook schuldig naar Yoonis toe. Je hoort een kindje toch te voeden en als vrouw ben je er toch voor gemaakt?’

‘Uiteindelijk heb ik drie maanden lang borstvoeding gegeven. Dat vond ik heel pittig. Omdat het niet soepel verliep, was ik ontzettend gebonden aan tijden etc. Daardoor voelde m’n wereldje de eerste drie maanden ook wel heel klein. Toch lukte het me niet om de knoop door te hakken en over te stappen op flesvoeding. Uiteindelijk is die keuze voor mij gemaakt omdat de borstvoeding echt stopte na drie maanden. Achteraf gezien is dat heel goed geweest: ik voelde me zó bevrijd. We konden eindelijk lekker naar buiten met elkaar en ik ervaarde niet die continue strijd met borstvoeding.’ 

Durf je te stellen dat je meer ging genieten van het moederschap toen de borstvoeding stopte?

‘Ja, dat denk ik wel. Tuurlijk heb ik echt wel genoten van de eerste maanden hoor. Dat knuffelen etc. is natuurlijk heerlijk. Maar toen ik stopte met borstvoeding, ging ik me wel weer meer mezelf voelen. En daardoor kon ik ook meer genieten van het moederschap en alles wat erbij komt kijken. Mocht ons ooit nog een tweede kindje zijn gegund, dan zou ik het wel anders aanpakken en eerder besluiten te stoppen als het weer zo moeizaam gaat. Om mezelf meer rust en ontspanning te geven.’ 

Nu is je zoon ruim drie jaar oud. Wat vind je op dit moment de grootste uitdaging?

‘Pfoe, ik denk sowieso dat wij het proces van een school uitkiezen wel echt onderschat hebben. We wonen in Amsterdam en er is zo ontzettend veel keuze. Ik had niet verwacht dat er zoveel vragen bij kwamen kijken. Wat voor een onderwijs past bij je kind? Wat vind je zelf belangrijk? Dat soort vragen vind ik lastig te beantwoorden. Zeker omdat Yoonis voor mijn gevoel nog zo klein is. Gelukkig hebben we deze week te horen gekregen dat Yoonis naar de basisschool mag die wij op het oog hadden. Dus dat is heel fijn!’

‘Verder ben ik iemand die graag de controle heeft en dat resulteert er ook in dat ik niet zo geduldig ben. En ja, dan kan het moederschap wel uitdagend zijn haha. Toch heb ik in de afgelopen jaren heel goed geleerd om geduldig om te gaan met situaties. Relativeren is daarbij echt de sleutel. Hoe erg is het nou als we tien minuten later weggaan dan gepland? En is dat het stressen waard? Die gedachten helpen me de rust bewaren.’   

En wat vind je het mooiste aan het moederschap?

‘Het is gewoon zo ontzettend gezellig! Zeker nu Yoonis steeds ouder wordt, worden bepaalde dingen makkelijker. Zoals samen lekker de hort op gaan. Ik ben echt geen huismus en ben graag buiten. Hij is gewoon echt mijn bestie haha en het is geweldig om dingen samen te doen. Zeker omdat ik hem zie groeien. Hij ontwikkelt een eigen karakter en dat is mooi om te zien.’ 

Eerder geef je aan dat je het heerlijk vindt om de hort op te gaan. Dat doe je vaak met je zoon. Plan je ook bewust tijd voor jezelf in? 

‘Ja, zeker! En daar heb ik ook echt helemaal geen moeite mee. Ik heb het namelijk nodig om regelmatig met vriendinnen of mijn man op stap te gaan. Ik ga bijvoorbeeld elk jaar een week naar een vriendin in New York. Dat zie ik echt als mijn reset week. Ik weet dat ik daarna weer helemaal ben opgeladen en frisse energie heb om de moeder te zijn die ik wil zijn. Ik geloof er dan ook echt in dat ik een leukere moeder ben als ik ook die momenten voor mezelf pak.’ 

Binnen jullie gezin is jullie geloof heel belangrijk. Wat geven jullie je zoon daarover mee?

‘Een aantal jaar geleden heb ik me bekeerd tot de islam. Als moslims zijn wij verplicht om het geloof mee te geven aan onze kinderen, maar ik wil dat wel op een zo’n goed mogelijke manier doen. Dat betekent dat wij hier thuis niet continu benadrukken wat niet mag of wat zou moeten, maar vinden we het belangrijk om het ‘waarom’ achter wat we doen, te vertellen. Daardoor hopen we dat Yoonis begrijpt waarom we doen wat we doen. Dat ons geloof een hele grote kracht is in ons leven en hoe mooi het is om dat te hebben.’  

Als laatste vraag… Welk advies zou je (aanstaande) moeders willen meegeven?

‘Dat vind ik lastig. Iedereen is anders. Ieders kind is anders. En ieders situatie is anders.

Dingen waar ik tegen aanliep, kunnen voor een ander weer helemaal geen probleem zijn geweest en vice versa. Het enige wat ik zou willen meegeven is dat het helpt om te denken: ‘Alles is een fase’. Dat zeg ik vooral omdat ik dat bijvoorbeeld graag had willen weten in de periode dat ik borstvoeding gaf. Dan had ik het vast wat minder zwaar ervaren en beter kunnen relativeren.’