Als het niet vanzelf gaat: ‘Open zijn over een onvervulde kinderwens brengt zoveel meer luchtigheid’

Yara Mairin (‘93) is influencer en eigenaresse van YM Social Studio. Ze is getrouwd met Robert. Twee jaar geleden besloten ze te stoppen met anticonceptie: een kindje zou heel welkom zijn in hun leven. Als Yara na een jaar nog steeds niet ongesteld is geworden, gaat voor hen een fertiliteitstraject van start. ‘Dat er op dit moment even geen perspectief is, vind ik de grootste uitdaging.’

‘Anders dan mijn kleine zusje wist ik niet al van jongs af aan dat ik moeder wilde worden. Althans, ik was daar niet zo mee bezig. Toen ik zeven jaar geleden Robert ontmoette, zag ik het plaatje ineens wel voor me. Al vrij snel in onze relatie kwam het onderwerp kinderwens ter sprake. We lieten elkaar weten dat we op den duur wel graag samen een gezin wilden vormen. Toen we een paar jaar samen waren, besloten we dat ik zou stoppen met anticonceptie. Ik liet mijn implanon (hormoonstaafje, red.) eruit halen en kocht voor het eerst weer tampons. De afgelopen vijf jaar was ik niet ongesteld geweest, dus ik kijk er eigenlijk wel naar uit!

We hadden geen enkele verwachting dat het ‘zomaar’ zou lukken. Ik vond het in het begin vooral fijn om even zonder hormonen in mijn lijf te lopen en te kijken of alles nog werkte. 

Twee jaar verder

De eerste maanden gingen voorbij en mijn ongesteldheid bleef uit. Bij ieder krampje dacht ik: oh, wie weet komt het nu. Maar nee. Ik deed zelfs een paar keer een zwangerschapstest, misschien dat het raak was geweest voordat ik überhaupt mijn eerste menstruatie had gehad. Toen het eerste half jaar voorbij was, besprak ik mijn zorgen met de huisarts. Die gaf aan dat het volkomen normaal was en we gewoon rustig moesten afwachten. Na acht maanden trok ik nog eens aan de bel, maar het bericht was hetzelfde. Toen er één jaar voorbij was, kreeg ik toch een doorverwijzing naar het ziekenhuis.

Inmiddels zijn we twee jaar verder en ik ben nog steeds niet ongesteld geweest. We hebben talloze onderzoeken achter de rug, maar het is nog steeds onduidelijk waarom ik niet ongesteld wordt. Het kan van alles zijn en dat maakt het lastig en onzeker. Ik ben tegelijkertijd heel dankbaar voor alle dingen die wel goed zijn. Bij mijn man is alles oké, ik heb nog genoeg eitjes in voorraad, mijn eileiders zien er goed uit. Dat betekent dat de kans dat het ooit lukt er ook nog steeds voor ons is, maar de onzekerheid is vervelend. Ik vind het gebrek aan perspectief de grootste uitdaging op dit moment. 

Alles gebeurt met een reden

Op mijn 30ste verjaardag kreeg ik, net als andere vrouwen, een envelop van het bevolkingsonderzoek. Uit mijn baarmoederhalsonderzoek kwam naar voren dat er wat onrustige cellen te zien waren, dus dat heeft nu even voorrang gekregen. We moeten eerst weten of daar nog iets aan gedaan moet worden, voordat we verder kunnen gaan met ons fertiliteitstraject. Om de boel compleet te maken, bleek uit een echo dat mijn baarmoeder een afwijkende vorm heeft en kleiner is dan normaal. Bij sommige fertiliteitstrajecten is de kans op een meerling groter. Ik zou een meerling waarschijnlijk niet kunnen dragen, dus daar is nu nog meer onderzoek voor nodig. 

Onze onvervulde kinderwens is een behoorlijke rollercoaster, waarbij steeds nieuwe uitdagingen op ons pad komen. Wat mij houvast biedt, is de gedachte dat dingen met een reden gebeuren. Misschien is het de bedoeling dat we nog even wachten met medicatie. Naast ons ziekenhuistraject ben ik zelf bezig om ‘ronder en gezonder’ te worden. Ik heb mijn hele leven moeite gehad met op gewicht komen en in de afgelopen periode lukt dit heel goed. Ik merk dat ik daardoor weer een kriebeltje hoop voel. Misschien dat mijn lijf het toch nog zelf gaat doen. Het is heel onwaarschijnlijk, maar ik hou de hoop erin.

Liefde sterker dan een kinderwens

Daarnaast zijn mijn partner en de open communicatie die wij met elkaar hebben, mijn grootste steun en motivatie om optimistisch te blijven. Voordat we met elkaar trouwden, hadden we een heftig, maar eerlijk gesprek met elkaar. Ik kon Robert geen garantie geven dat hij vader zou worden. Als hij nu al wist dat zijn kinderwens uiteindelijk groter zou zijn, dan wilde ik niet dat we zouden trouwen. Hij gaf aan dat onze liefde nog veel belangrijker voor hem is. Die bevestiging had ik wel nodig om de stap te kunnen zetten. Nog steeds voel ik me vaak schuldig, ondanks dat hij dit altijd ontkracht. Als ik zie hoe lief Robert is met andere kindjes, dan voel ik zo sterk dat ik het hem gun om ook vader te worden. Ik weet dat hij die rol zo goed zou vervullen. 

Over mijn schaamte heen stappen

Als je eenmaal een bepaalde leeftijd hebt gepasseerd en je lijkt het voor de buitenwereld op orde te hebben – relatie, baan, huis enzovoort – dan voelen de meeste mensen zich vrij om te vragen wanneer de baby’s komen. Hoewel veel mensen simpelweg onwetend zijn en het niet met kwade bedoelingen vragen, is die vraag voor mensen zoals wij wel heel pijnlijk. Het is ook een van de redenen dat ik besloot om ons verhaal online naar buiten te brengen. 

Voordat ik zover was, moest ik over mijn schaamte heen stappen. Ik vond dat ik faalde. Ik was het probleem, toch? Mijn lijf werkt niet. Een vrouw hoort toch te menstrueren en vruchtbaar te zijn? Dat zijn natuurlijk hele nare gedachten om te hebben. Achteraf vind ik het erg dat me zo hebben geschaamd en zo het idee had dit stuk van ons leven in de doofpot te moeten stoppen. Vooral omdat ik nu dagelijks vrouwen spreek die precies dezelfde ervaring hebben, maar niet altijd de ruimte voelen om hier uiteindelijk wel open over te delen. 

Gehoord en gezien worden

Starten met een open gesprek met familie en vrienden was de eerste stap om over mijn schaamte heen te komen. Ik kwam erachter dat er nog veel meer vrouwen in mijn familie en omgeving waren die ook moeite hadden met zwanger worden of blijven. Het is alleen een onderwerp waar zo weinig over gesproken wordt. We horen wel de verhalen waarbij het al na één keer raak was, maar zelden over de maanden of jaren die koppels bezig zijn met in verwachting raken.

Gehoord en gezien worden kan zoveel verschil maken. Ik probeer alle verhalen die met mij worden gedeeld te lezen en overal op te reageren, ook al heb ik daar inmiddels bijna een dagtaak aan. Mannen en vrouwen die me laten weten dat ze door mijn openheid zelf ook hun verhaal hebben durven delen, dat is me alles waard. De verhalen van de stellen waarbij het uiteindelijk toch lukt, geven me hoop. Het klinkt cliché, maar door het delen voelt het echt een beetje alsof we dit samen doen. 

Hatelijke comments

Natuurlijk zijn de berichten die ik krijg niet alleen maar liefdevol en vriendelijk. Af en toe zit er ook een hatelijk comment of DM tussen. Vaak van anonieme accounts. ‘Hoezo probeer je het überhaupt als God duidelijk niet wilt dat je een kind krijgt’ of ‘De wereld is al overbevolkt, je bent gigantisch egoïstisch als je hulp gaat zoeken om zwanger te worden’. De eerste paar keer vond ik die berichten heel heftig en trok ik het me enorm aan. Ik begon enorm te twijfelen of ik wel zo kwetsbaar wilde zijn en ben zelfs even gestopt met het delen van ons verhaal. Maar de positieve berichten overwonnen en lieten me dagelijks merken waarom het zo belangrijk is dat dit onderwerp uit de taboesfeer wordt gehaald. Ik leg een stukje van mijn leven open en kies ervoor dat daar zowel fijne als shit reacties op gegeven kunnen worden. Inmiddels kan ik ook met die shit-reacties beter omgaan. Ik voel niet meer de behoefte om me te verantwoorden of ergens op te reageren. 

Samen blijven dromen

Als ik één advies mag geven aan vrouwen die in een vergelijkbare situatie zitten, dan is dit: blijf met elkaar praten. Krop emoties niet op en blijf met elkaar delen waar je ‘s nachts van wakker ligt. Maar blijft ook met elkaar dromen en praten over jullie doelen. Los van het samen ouders willen worden. Of het nu zakelijke doelen zijn of een mooie reis waar je samen voor spaart en naartoe leeft. Stel het duurt nog een paar jaar voordat jullie kinderwens in vervulling gaat, dan wil je toch niet twee jaar het gevoel hebben alleen maar te wachten? Dan wil je blijven werken aan andere wensen en doelen. Dan wil je in die tussentijd ook gewoon genieten en niet je leven in de pauzestand doorbrengen. 

Ik weet écht dat dit een uitdaging is en dat het veel makkelijker is gezegd dan gedaan. Mij lukt het ook lang niet altijd en dat is op zo’n moment ook oké. Maar ik probeer het wel iedere dag opnieuw en daar gaat het denk ik om. 

Meer lezen?
Quotes die support kunnen bieden bij een onvervulde kinderwens
Als het niet vanzelf gaat: zo ziet een onvervulde kinderwens eruit

Fotocredits uitgelichte foto: Marije Kocken