Momtalk: Graziëlla

Het is ruim drie jaar geleden dat we Graziëlla ten Veen spraken over het moederschap. Hoog tijd om de moeder van drieling Lize, Jackie en Mika (’19) opnieuw het hemd van het lijf te vragen. Hoe kijkt ze terug op de eerste jaren met de drieling?  Wat heeft ze de afgelopen jaren geleerd? En waar kijkt ze naar uit?

Je dochters zijn nu vijf jaar oud. Dat betekent dat jij ook alweer vijf jaar moeder bent. Hoe kijk je terug op de afgelopen jaren?

‘Het is natuurlijk geweldig om moeder te zijn, laat ik dat vooropstellen. Terugkijkend op de afgelopen jaren, denk ik dat ik de leeftijd van 1,5 tot 3 jaar het meest pittig vond. Dat is zo’n leeftijd dat kinderen nog niet heel zelfstandig zijn, maar in hun hoofd wel al denken dat ze alles al kunnen. Gek genoeg vond ik die periode dus pittiger dan toen ze echt nog baby waren. Dat had ik wel anders verwacht.’

‘Vanaf dat ze ongeveer 3 jaar oud zijn, merk ik dat het moederschap steeds makkelijker wordt. Dat heeft denk ik echt met die zelfstandigheid te maken. Nu zijn het gewoon drie meiden die ook zelf dingen kunnen. Het is geweldig om lekker met ze te kletsen en te lachen, maar het is ook fijn dat ze bepaalde dingen nu echt goed begrijpen. Dat vind ik mooi om mee te maken. Die ontwikkelingen. ’

Die zelfstandigheid gaat ook gepaard met loslaten. Hoe vind je dat?

‘Ik weet dat veel moeders loslaten lastig vinden, maar ik heb dat eigenlijk niet zo erg. Toen de drieling bijvoorbeeld naar school ging, vond ik dat eigenlijk wel lekker. Overigens niet alleen voor mezelf hoor, juist ook voor hen. Dat ze met andere kindjes kunnen spelen en zich ontwikkelen. Ik merkte dat ze dat echt nodig hadden. Ze waren altijd met z’n drieën, dus ik ben heel blij voor ze dat ze ook hun horizon kunnen verbreden nu.’

‘Ik denk trouwens dat loslaten mij relatief makkelijk afgaat, omdat de meiden ook makkelijk zijn. Het gaat goed op school en vinden het heel leuk. Dat maakt het natuurlijk wel allemaal heel fijn en zorgt ervoor dat ik vertrouwen heb dat het altijd goed is.’

Wat vind je momenteel de grootste uitdaging van het moederschap?

‘Hmm, ik denk dat ik vooral de momenten dat de meiden door elkaar heen kakelen het meest uitdagend vindt. En dan vooral: om de rust weer te vinden. Er zijn dan zoveel prikkels, dat ik het moeilijk vind die te minderen. Maar goed; ik weet niet of ik die uitdaging ook had gekend als ik geen drieling had gehad. Het is gewoon veel met drie meisjes van vijf jaar. Maar veel prikkels betekent ook veel gezelligheid en gekkigheid.’

‘Die prikkels zorgen er ook voor dat ik het soms ingewikkeld vind om geduldig te blijven. Voorafgaand aan het moederschap, zag ik mezelf echt als een moeder die uren met haar kindjes ging knutselen of koekjes bakken. Maar ha, dat ben ik niet. Heeft denk ik ook wel weer te maken met dat we een drieling hebben hoor. Het is toch wel wat anders om met een kindje koekjes te bakken, dan met drie tegelijk.’ 

‘Overigens vind ik deze leeftijd ook geweldig en kan ik echt genieten van die drukke boel hier thuis en hoe ze aan het ontdekken zijn. Vanmorgen was mijn vriend zijn pinpas kwijt. Toen ik met de meiden onderweg was naar school, haalde eentje zo de pinpas uit haar zak. ‘Dan kan papa lekker zoeken’, zei ze. Op dat soort momenten kan ik m’n lach niet inhouden.’

Hoe zorg je in de hectiek voor momenten voor jezelf?

‘Toen de kindjes heel klein waren, was dat bijna onmogelijk, maar nu wordt dat steeds makkelijker. En dat is fijn. Vrijdag is mijn vrije dag, dus op die dag probeer ik zeker wel wat voor mezelf in te plannen. Verder hebben we sinds kort weer een oppas, dus kunnen m’n vriend en ik ook af en toe een avondje uiteten of een weekendje weg.’

Wat heeft het moederschap je de afgelopen jaren geleerd?

‘Dat je van de kleine momentjes moet genieten. Zeker die eerste drie jaar, is het zo snel gegaan. Er zijn weleens momenten dat ik verlang naar nog een baby’tje. Die komt er echt niet hoor, maar ik denk dat ik dat verlangen vooral heb om gewoon écht te genieten van dat hele kleine. Het is een beetje als een waas aan me voorbijgegaan. Ik had structureel handen te kort, waardoor ik me continu zorgen maakte. Wat nou als de een begint te huilen en de ander ligt te slapen? Dat soort dingen. Nu denk ik: ‘Ach, was ik er maar wat makkelijker in geweest.’

Waar kijk je naar uit in de toekomst?

‘Ik vind het ontzettend leuk om te zien dat mijn dochters echt zelfstandige meiden worden. Dus daar kijk ik echt naar uit. Een drieling hebben is – zeker in het begin – gewoon best wel veel praktisch geregel. Denk aan op vakantie gaan en een auto huren met drie zitjes. Dat is standaard een gedoe. Als ze zometeen wat groter zijn, hebben we die praktische zorgen niet meer. Dan kunnen we lekker met elkaar een verre reis maken bijvoorbeeld.’

‘Daarbij heb ik mezelf echt voorgenomen dat ik altijd een gezin wil blijven. Ook als de meiden zometeen ouder zijn. En daarmee bedoel ik dat ik het belangrijk vind om altijd dingen met elkaar te blijven doen. Ik hoop dat we dat kunnen vasthouden.’

Welke tip zou je willen meegeven aan andere (aanstaande) moeders?

‘Maak je niet zo druk en geniet vooral. Het is geweldig om moeder te zijn. Hoewel ik me echt wel zorgen heb gemaakt, denk ik ook dat de nuchterheid van mij en m’n vriend ons heel veel heeft gebracht. Dat heeft voor een stukje rust gezorgd en dat is fijn. Zowel voor jezelf als voor je partner en je kindjes.’

Twee jaar geleden spraken we met Wendy, ook zij is moeder van een drieling en vertelt erover.