Trigger warning: deze blog bevat een foto van hoe een miskraam bij zes weken eruit ziet.
Martine vertelt over haar ervaring met een miskraam als ze zes weken zwanger is. ‘Omdat ik na mijn eigen ervaring bijna geen foto’s kon vinden van hoe een miskraam eruit ziet met 6 weken, heb ik na lang nadenken besloten om deze foto te delen. Op de foto in zwart-wit is te zien hoe mijn het vruchtje eruit zag met 6 weken zwangerschap.’
‘Een miskraam is veel meer dan alleen het rouwen om het verlies van je kindje. Het is afscheid nemen van het beeld van een bolle buik in de komende maanden, het loslaten van de uitgerekende datum, geconfronteerd worden met baby’s en zwangeren, liters tranen omdat een miskraam ook lichamelijk een hel is, er is boosheid en duizenden vragen.’
Miskraam: gevoel van falen
‘Niet alleen verlies je je kindje, maar ook je zelfvertrouwen. Waarom overkomt mij dit? Waar heb ik dit aan verdiend? Is mijn lichaam kapot?’
Een ingrijpende gebeurtenis
‘Maar je bent wel degelijk mama geworden. Hoe pril de zwangerschap ook was, je identiteit verandert. Je bent een onzichtbare mama met een kindje in je hart. Ik gun iedere mama dat het gevoel van falen en boosheid na een tijdje plaats mag maken voor een gevoel van liefde. Je was zwanger, je droeg een kindje en je bent mama. Neem de tijd om te rouwen. Een miskraam is een ingrijpende gebeurtenis, daar hoef je niet even snel overheen te komen. Wees lief voor jezelf.’
Foto van een miskraam bij zes weken
‘Omdat ik dit zelf graag had willen weten toen ik een miskraam meemaakte, deel ik hier een foto van het bloedverlies en stolsel. Zoals je ziet komt er echt een stolsel en bloed uit als je een miskraam meemaakt bij 6 weken. Zo zag het er bij mij uit, maar het kan er bij jou anders uitzien.’
Verwerken van een miskraam
Op mijn 21e mocht ik moeder worden van Ylse. Voor- en na de zwangerschap van Ylse heb ik miskramen gehad. Ik belandde in een emotionele rollercoaster en ik kwam erachter dat er weinig te vinden is over wat een miskraam inhoudt en wat voor nasleep dit kan hebben. Ik ervaarde ook hoe miskramen nog steeds – helaas – een taboe onderwerp zijn, waardoor er te weinig over gepraat wordt, terwijl dat juist zo belangrijk kan zijn voor het verwerkingsproces van een miskraam.’