Blog: Ik denk met een gevoel van schaamte terug aan mijn bevalling

Schaamte: dat is eigenlijk een heel raar gevoel als je aan je bevalling terugdenkt. Nu we 6 weken verder zijn is het weggeëbd en maakt het plaats voor trots, maar toch blijft het een beetje plakken.

Inmiddels 7 weken geleden werd onze zoon geboren. Geheel volgens geboorteplan. Ik wilde graag een bevalling met zo min mogelijk medische interventies. Hier in Zwitserland beval je meestal in het ziekenhuis. Thuis bevallen kan, maar is wat minder gebruikelijk. Ik woon ook 40 minuten van het dichtstbijzijnde ziekenhuis vandaan en wilde dan ook graag in het ziekenhuis bevallen aangezien de afstand veel te groot is mocht er iets misgaan. Dat voelde prettiger.

Ik heb vooraf mijn beval-plan gemaakt samen met mijn doula. Ik heb geloof ik ieder boek gelezen, alle Instagram accounts afgestruind naar alle voor en nadelen van iedere stap in een bevalling, alle tips en tricks opgeslagen. Ik wilde graag zo goed mogelijk voorbereid zijn zodat ik in ieder geval goed wist wat de verschillende scenario’s waren en ook wat voor gevolgen bepaalde keuzes konden geven. Zodat je niet achteraf ergens spijt van hebt of je ergens rot over voelt. Je weet namelijk niet hoe het zal gaan en alle routes naar het einddoel, de geboorte, zijn natuurlijk goed. Het belangrijkste is dat jij je er goed bij voelt. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat alles is verlopen zoals gehoopt.

Gevoel van schaamte

Het gevoel van schaamte was dan ook iets ongewoons wat ik ergens voelde. Ik ben normaliter een vrij privé persoon, loop ook niet graag naakt rond en ik maakte me daar voor de bevalling best zorgen om. Ik ben niet heel luid, zal nooit zomaar schreeuwen. Ik denk overigens dat we (of ik in ieder geval) te weinig oergeluiden produceren, dat zouden we wellicht vaker moeten doen. Het lucht namelijk op!

Bevallen doe je natuurlijk niet gekleed, de druk tijdens het persen is zo hoog dat je die oerkreten niet kan onderdrukken en niet alleen door het geboortekanaal komen dingen naar buiten geperst. Niet iets wat je normaliter met andere mensen deelt en ook niet met je man.

Op het moment zelf kon het me allemaal niet meer schelen, het is inderdaad zoals ze zeggen, dat is allemaal zo niet belangrijk en het enige wat je wil is de baby eruit.

Euforie wint het van schaamte

De euforie die je voelt als de baby geboren is, is onbeschrijfelijk. De opluchting dat hij je geboortekanaal uit is, gezond is en ik gelukkig niet van voor tot achter open gescheurd was, gaf zoveel vreugde. High on hormonen maakt het je echt niet uit dat de zoveelste arts even tussen je benen komt gluren, ditmaal om de hechtingen te zetten. De baby ligt op je borst en dat is alles dat telt.

De dagen erna slaat de vermoeidheid toe en kan je eigenlijk alles even laten bezinken. Ik was dan ook redelijk verbaasd dat er een soort van schaamte boven kwam. Je hebt namelijk iets gedaan dat zo “out of your comfort zone” ligt. Het is tenslotte niet iets wat je iedere dag doet en het was voor mij ook nog maar de eerste keer en hoe goed je je ook voorbereid, je hebt eigenlijk geen idee. Gelukkig kon ik het gevoel heel goed verklaren en doordat ik er goed over kan praten met mijn man veranderde het gevoel van schaamte in trots. Trots dat wij vrouwen over deze superpower beschikken om zo maar een heel mensje te maken en deze dan ook nog door het geboortekanaal naar buiten te krijgen (of welke manier dan ook!).

Ook over deze gevoelens mag gesproken worden

Ik vind dat er best vaker gesproken mag worden over de gevoelens die er voorbijkomen in het geboorteproces. Er is namelijk niks wat ik heb gelezen wat me hierop voorbereide. Het gaat met name om hoe je de baby een zo zacht mogelijke landing kan geven, de ongemakken na de bevalling en de eventuele gevoelens die hierbij komen kijken.

De rest moet je er allemaal maar voor lief bij nemen. Ik vind het nogal wat. Wellicht is het zoals ze zeggen, je weet niet hoe het is tot je er doorheen gaat en daar zijn alle gevoelens bij geoorloofd. Deze horen allemaal bij het proces wat het jouw geboorteverhaal maakt.

Dus bij deze. Door het te delen hoop ik dat het bij iemand anders ook herkenning brengt.

Meer lezen?
Petra stelde haar kinderwens jaren uit vanwege de angst voor een vaginale bevalling
Wat zet je in een geboorteplan?