Een bescheiden buikje: over zwanger zijn met controledrang en een eetstoornis

Annemarie schreef Een bescheiden buikje, een boek over zwanger zijn met controledrang en een eetstoornis. Mede door haar eetstoornis, drang naar controle en perfectionisme is de zwangerschap een ware strijd. Ze publiceerde er een boek over en deelt haar verhaal.

“Ik ben echt volledig de controle kwijt. De controle over het eten, over sporten en bewegen, over mijn lijf, over mijn functioneren op het werk en de controle over mijn gedachten. Mijn plan was een fitte, zwangere vrouw te zijn die gezond zou eten om een enorm gezonde baby op de wereld te zetten. Nou, het is nu allesbehalve dat.”

Bovenstaand een stukje uit mijn dagboek dat ik bijhield tijdens mijn zwangerschap. Een zwangerschap die fysiek gezien echt van een leien dakje ging, maar mentaal een hele grote opgave was. Dit vooral door een enorme drang naar controle en perfectionisme, en een eetstoornis die weer de kop op stak. De negen maanden waren voor mij daarom een lange moeizame weg naar het moederschap.

Ik vond het heel lastig om over deze gevoelens te praten. Wat mij betreft ligt er best een taboe op het feit dat je het lastig vindt om zwanger te zijn, terwijl het je fysiek voor de wind gaat. Ik vond dat ik niet mocht ‘zeuren’. Dat ik blij moest zijn. Ik werd immers best snel zwanger, er zijn genoeg vrouwen bij wie dat niet lukt. Of die een miskraam krijgen. En oké ik was flink misselijk tijdens het eerste trimester, maar verder had ik geen enkel kwaaltje. Toch ging het vaak niet goed met me en wist ik niet waar ik met mijn gedachten heen moest. Ze mochten er niet zijn. In het begin van mijn zwangerschap zocht ik daarom naar soortgelijke verhalen die mij steun, troost en houvast konden bieden, maar ik kon deze niet tot nauwelijks vinden. Dat maakte dat ik me vaak ‘alleen’ voelde in mijn strijd. Een strijd die voor mijn omgeving (denk aan partner, ouders, vriendinnen, maar ook verloskundigen) moeilijk te begrijpen was.

“Mijn buik is nu zichtbaar dikker aan het worden en dat vind ik heel erg moeilijk. Sterker nog, ik walg ervan. Ik vind mezelf echt niet mooi op dit moment. Ik haat het als mensen zeggen: ‘Nou, je ziet er goed uit, hoor!’ Ik zie er helemaal niet goed uit!”

Om mijn brei aan gedachten kwijt te kunnen, ben ik een dagboek gaan bijhouden. Ik heb het altijd heel fijn gevonden om gedachten op papier te zetten en ook gedurende mijn zwangerschap heeft het me geholpen. Tijdens het bijhouden ontstond het idee: ‘wat als ik mijn gedachten nu eens wél ga delen met de buitenwereld? Er zullen genoeg vrouwen zijn die de zwangerschap als mentaal zwaar ervaren, ondanks dat ze zich fysiek goed voelen. Hoe mooi zou het zijn als ik wél die openheid creëer die er nu, naar mijn idee, niet is?’ Zodoende ontstond het plan om een boek te schrijven. Een boek waarin ik een ongepolijst beeld van mijn gedachten geef over het veranderen van mijn lijf, het loslaten van controle rondom eten en sporten en de angst voor de naderende bevalling. Waarin ik op zoek ga naar mijn ‘eigen ik’ en de kernwaarden die ik belangrijk vind in het leven.

Ik heb het boek uiteindelijk niet geschreven met het idee alleen de moeilijke momenten te laten zien. Mijn zwangerschap was namelijk niet alleen maar negatief, er waren ook veel gelukkige momenten en dagen waarop ik kon genieten. Deze wilde ik ook heel graag benoemen. Dat ik soms ook kon genieten, kwam mede doordat ik gedurende de negen maanden heel veel tools heb meegekregen om met de moeilijke momenten om te gaan. Deze worden ook in het boek gedeeld, in de hoop dat ze vrouwen in hun eigen strijd, of anderen in de hulp bij de strijd van hun naaste, kunnen helpen. Dat is namelijk mijn doel met mijn verhaal: erkenning en herkenning creëren. 

Ik heb het boek uiteindelijk de titel ‘Een bescheiden buikje’ gegeven, met als ondertitel ‘over zwanger zijn met controledrang en een eetstoornis’. Ik ben mega trots op het resultaat! Natuurlijk vond ik het ontzettend spannend om het uit te brengen, want iedereen kan meelezen met mijn gedachten. Ik heb niets achterwege gelaten. Toch hoop ik door zo open te zijn, het onderwerp bespreekbaar te maken. Dat je echt heel blij kunt zijn met het feit dat je zwanger bent, maar het tegelijkertijd ook heel moeilijk kunt hebben. Dat staat los van elkaar wat mij betreft.

Ik heb al veel mooie reacties van mensen mogen ontvangen die het boek inmiddels gelezen hebben. Van vrouwen die soortgelijke momenten in hun zwangerschap hebben ervaren (waar ik het in eerste instantie voor heb geschreven), maar ook van vrouwen die geen zwangerschap hebben meegemaakt, maar wel de gedachten van onzekerheid, perfectionisme en het zoeken naar hun ‘eigen ik’ herkennen. Heel fijn om te horen dat de doelgroep hiermee dus een stuk groter is dan ik dacht! Daarnaast denk ik dat het boek ook heel geschikt kan zijn voor partners, ouders, vrienden en zorg- en hulpverlening als verloskundigen en psychologen.”

Foto: Annemarie door Marieka Ratsma