Mijn verhaal: ‘Mijn baby bleef veel spugen en moest uiteindelijk snel worden geopereerd’

Twee maanden na haar geboorte moest de dochter van Hylke worden geopereerd. In de weken daarvoor werd het spugen steeds erger en hield ze nauwelijks voeding binnen. Ondanks deze klachten, werden Hylke en haar partner van het kastje naar de muur gestuurd en voelde ze zich niet serieus genomen. ‘Luister altijd naar je moedergevoel. Dat gevoel heeft echt altijd gelijk’.

‘Al vanaf haar geboorte kon onze dochter Scarlett niet plat liggen, ze vond het totaal niet fijn. Het liefste lag ze tegen mij aan of op mij tijdens het slapen. Zo heb ik al vanaf het begin beneden op de bank moeten slapen. Een periode met hele erge darmkrampjes brak aan, althans daar gingen wij vanuit. Dit was nog voordat ze 6 weken oud was. Ik poste op Instagram een story of er andere moeders waren met dezelfde ‘symptomen’ bij hun baby. Een koemelkallergie zou ze dan moeten hebben? Geen idee. We zaten met ons handen in het haar.

Heel veel spugen

We overlegden op het consultatiebureau en er werd geswitcht van Nutrilon naar Omneo. Helaas zagen we ook hierbij geen verbetering. Toen begon het spugen, veel spugen en projectiel spugen. We moesten haar dag en nacht rechtop houden, zonder te bewegen. Zelfs tijdens het voeden kwam het al met hele grote golven eruit. Onze bank is helaas gesneuveld… Onze oudste dochter was jarig, maar haar feestje moesten we cancelen. Het ging gewoon te slecht met Scarlett.

We gingen weer over op andere voeding, koemelkvrij, maar wederom geen resultaat. Ik voelde aan alles dat het niet klopte. Op het consultatiebureau zeiden ze dat het geen vernauwing van de maaguitgang, pylorushypertrofie, kon zijn. Het zou aan haar voeding liggen of aan haar dag- en nachtritme.

Er had nog steeds geen kinderarts naar haar gekeken

Uiteindelijk belandde we twee weken geleden op de eerste hulp. ‘s Avonds, in het weekend. We werden de eerste keer weggestuurd met de boodschap dat we minder en vaker moesten voeden. De tweede avond kregen we maagzuurremmers en paracetamol mee. Er had op dat moment nog geen kinderarts naar haar gekeken. We vroegen om een echo, maar dat was niet nodig, zeiden ze.

Aan alles voelde ik dat het niet klopte. Ze werd zieker en zieker en hield echt niks binnen. Mijn moeder en de moeder van mijn man hebben ons heel fijn geholpen en gesteund toen we aangaven dat er meer moest zijn met haar. Uiteindelijk kwamen we op aandringen toch bij een kinderarts de maandag erna. Ze spuugde daar de hele kamer onder en toen werd er pas geloofd dat er meer aan de hand was. Toen kon er eindelijk tóch een echo gemaakt worden. Ik hield het niet meer. Wat kun je je onbegrepen voelen als moeder.

Mijn baby op de OK

Uiteindelijk bleek het wél een te nauwe maaguitgang te zijn en moest ze diezelfde week nog geopereerd worden. We werden opgenomen in het ziekenhuis en gingen de dag erna met de ambulance naar het Maastricht UMC. Mijn hart huilde toen ons meisje werd geopereerd. Daar ligt dan je baby van twee maanden op een operatietafel. Maar alles voor een goed doel, dit zou haar helpen.

Hoewel ze nog steeds aan het herstellen is, heeft de operatie zeker geholpen. De belangrijkste boodschap die ik met dit verhaal wil meegeven, is dat je als moeder altijd naar je moedergevoel moet luisteren. Dit gevoel heeft altijd gelijk.’

Meer lezen?
Blog: koemelkallergie, reflux, geboortetrauma? Help!
Huilende baby’s: wat is normaal?
Hartje van Jane’s dochter moest tijdens zwangerschap dagelijks gecheckt worden: ‘Na de geboorte hoorde ik de piepjes nog steeds’