Blog: koemelkallergie, reflux, geboortetrauma? Help!

‘Koemelkallergie, trauma van de ziekenhuisopname, een te snelle bevalling, reflux, alles ging door mijn hoofd. Aangepaste voeding, een hellingskussen voor de reflux, probiotica, alles kwam eraan te pas. Ik was er 24/7 mee bezig.‘ Michelle deelt in haar nieuwe blog over de eerste turbulente weken met dochter Loua.

‘Ik klap mijn laptop dicht op mijn laatste werkdag en ben opgelucht; even geen werk gerelateerde verplichtingen meer. De laatste weken thuiswerken vielen me zwaar. Ik had een concentratie van een soepkip en de hele dag zitten deed ook geen wonderen. Over ruim 16 weken zou ik terugkeren, maar eerst was het tijd voor de babybubbel.

Ineens op de medium care

Met 39+3 werd Loua vliegensvlug geboren en het genieten kon beginnen. Zes hele dagen duurde dat. Loua had op een avond koorts (38.7 graden), maar was vrolijk en dronk nog goed. Voor de zekerheid ging mijn man toch naar de huisartsenpost en toen begon de slechte soap. Bloedprikken, urine opvangen en hersenvocht afnemen en voor we het wisten lag ze op de medium care afdeling aan diverse monitoren. Ze kreeg inmiddels paracetamol en antibiotica uit voorzorg. Haar bloed en de urine werden onderzocht en het hersenvocht stond op kweek. Na twee lange dagen wachten kregen we het verlossende woord dat het (gelukkig) geen bacteriële hersenvliesontsteking was, maar een virale variant. De antibiotica werd meteen gestopt en het was de bedoeling dat het lichaampje het virus zelf te lijf ging. Na een extra nachtje in het ziekenhuis werden we na 5 dagen ontslagen.

Eenmaal thuisgekomen, was Loua snel aan de betere hand. Haar ontlasting kwam helaas slecht op gang, dit was een van de bijwerkingen van de antibiotica. Haar nog prille darmflora was helemaal door elkaar geschud. De weken kropen voorbij en Loua was helaas nog heel onrustig. Koemelkallergie, trauma van de ziekenhuisopname, een te snelle bevalling, reflux, alles ging door mijn hoofd. Aangepaste voeding, een hellingskussen voor de reflux, probiotica, alles kwam eraan te pas. Ik was er 24/7 mee bezig.

Verborgen reflux

Uiteindelijk was het vermoeden dat onze baby verborgen reflux heeft. Hier kregen we hier medicatie voor. Wat volgde waren drie heftige weken, waarin we moesten afwachten of de medicatie aansloeg. Overdag de hele dag met haar wiebelen in de draagzak, met haar beentjes fietsen voor de krampjes en een speciaal pittenzakje op haar buikje tegen de moeizame ontlasting. Ik had weinig rust in die tijd, want onze dreumes liep ook nog vrolijk rond. Hij verdiende net zoveel aandacht, maar deze kon ik hem vaak niet geven. Tranen liepen meermaals over mijn wangen, omdat ik met een schuldgevoel kampte. Gelukkig gaf hij mij de mogelijkheid om Loua zo goed als mogelijk te verzorgen, speelde hij lekker om ons heen en kwam hij af en toe voor een knuffel en een kus. Zo ontroerend hoe hij de situatie aanvoelde en zich aanpaste. Zo klein maar al zo wijs.

Na drie weken kreeg ik kleine glimlachjes en zag ik haar meer en meer ontspannen. Inmiddels was ze 12 weken oud en stond mijn eerste werkdag weer voor de deur. De weken waren voorbijgevlogen en ik kon wel huilen. Huilen omdat Loua eindelijk in haar sas was en het genieten kon beginnen en ik moest werken. Huilen omdat ik nog altijd bezorgd over haar was en ze twee dagen naar de opvang moest. Huilen omdat ik haar los moest laten, dit terwijl we 12 weken aan elkaar geplakt waren. Huilen, huilen, huilen, dat is wat ik deed. 

Eind goed, al goed

Na alle tranen probeerde ik toch mijn emoties aan de kant te zetten want het feit dat ik twee hele dagen geen zorg zou hebben zou me goed doen. De eerste week was onwennig. Ik plande zoveel mogelijk me-time in, zodat ik mijn gedachten even kon vergeten. Uiteraard belde ik de opvang meermaals per dag om te vragen het met de mini-me ging. Maar Loua vond het ondertussen heel gezellig op de opvang en dat deed me enorm goed en gaf me rust. En zo geschiedde.

Loua is inmiddels alweer een half jaar bij ons en de heftige periode van haar koemelkallergie en reflux ben ik als sneeuw voor de zon vergeten. De welbekende roze wolk heb ik helaas maar kort mogen meemaken, maar inmiddels zweef ik op een roze wolkendek. Eind goed al goed.’

Meer lezen?

Amanda’s zoontje stikte bijna door verborgen reflux: ‘Een ongeluk zit in een klein hoekje’
Jasmijns zoon was een huilbaby: ‘Als ik eraan terugdenk, was het vooral een tijd van overleven’