De waanzin van #fitpregnancy

In het Linda artikel ‘Blokjes op je babybuik’ schrijft journalist Floor Bakhuys treffend over de waanzin van de fit pregnancy trend. Hoe via media als Instagram (zwangere) vrouwen beïnvloedt worden door ‘inspirerende’ fitmoms die super skinny op het punt van bevallen staan en voor wie de zwangerschap #noexcuse is om niet dagelijks in de sportschool te staan en hypergezond te leven.

Om mee te doen aan deze schoonheidsidealen gaan vrouwen over hun grenzen heen (ervaarde ook Floor, die met bekkenbodempijn toch door bleef bootcampen) en nemen ze niet alleen voor zichzelf maar ook voor hun baby een gezondheidsrisico. Risico’a als sportblessures, incontinentie en ijzertekort bij jou als zwangere, tot de kans op vroeggeboorte en laag geboortegewicht bij de baby.

Zelf passeerde ik afgelopen weekend de bekende ‘9 maanden op 9 maanden af’ mijlpaal. Hoewel ik er eigenlijk vooral mee bezig was hoe bijzonder het is dat Jacob nu net zo lang uit mijn buik is als dat ik hem gedragen heb, realiseer ik me ook dat deze mijlpaal over het algemeen beschouwd wordt als de tijd die je nodig hebt om weer ‘jezelf’ te worden. De tijd die je als vrouw ‘krijgt’ om weer in je oude spijkerbroek te passen of weer op je pre-zwangerschap gewicht te zijn. En, als ik de fitmoms en hun hashtag #9monthsin9monthsout moet geloven, het liefst nog een paar kilo minder.

Laat ik één ding duidelijk maken: ik geloof dat het van belang is voor je lichaam en geest als je actief blijft tijdens je zwangerschap. Buiten wandelen of fietsen, naar de sportschool, zwemmen of een relaxte dans-, pilates- of yogales volgen. Het houdt je spieren soepel en de hormonen die vrijkomen tijdens bewegen geven je een lekker gevoel. Als het je lukt om naast die actieve levensstijl ook dingen te eten waar je energie van krijgt en jij je daar goed door voelt, is dat ook mooi meegenomen.

Maar een zwangerschap en de postpartum tijd moeten periodes zijn van rust, van volledige focus op jezelf en op de baby. Niet een periode waarin je jezelf moet vergelijken met anderen, jouw lichaam naar de idealen van anderen moet spiegelen. Het moet een periode zijn waarin jij je gaat binden aan je baby en gaat wennen aan je nieuwe rol als moeder. Het is geen moment om online bestookt te worden met foto’s van vrouwen die met 8 maanden nog met dumbells in de sportschool staan met daaronder de #pregnancyisnoexcuse hashtag. Als jij in je baby bubbel zit in de weken na de bevalling, dan moet je geen #6weekspostpartum foto’s (willen) zien waarbij een andere pas bevallen vrouw in haar bikini paradeert of in een loeistrakke broek voor de spiegel staat. Wat #inspirerend zou moeten zijn, is gekmakend. Wat #motiverend bedoeld is, haalt vrouwen naar beneden.

Het stomst aan dit alles is de complete focus op het uiterlijke vertoon. Die collega die ‘prachtig zwanger’ is – alleen een mini buikje en verder geen extra grammetje vet – gaat misschien mentaal gezien door een hele zware periode. De buurvrouw die er vier weken na de bevalling alweer uitziet alsof ze nooit een baby heeft gehad, kan misschien van stress en vermoeidheid wel geen hap door haar keel krijgen. Als we puur kijken naar het uiterlijk slaan we volledig de plank mis als het gaat om de beste zorg en aandacht voor de moeder, zowel tijdens de zwangerschap als de periode daarna.

[blockquote text=”Hoe kijk jij aan tegen ‘blokjes op je babybuik’ en fitmoms? Wat is jouw ervaring met sporten en zwangerschap?” text_color=”#ffc2c2″ width=”” line_height=”undefined” background_color=”” border_color=”#ff87ed” show_quote_icon=”no” quote_icon_color=””]