Momtalk: Marije

Al van jongs af aan hoort Marije Peek (’97) dat de kans klein is dat ze op natuurlijke wijze zwanger kan raken. Dat ze eind vorig jaar een positieve zwangerschapstest in haar handen had, kwam dan ook als een totale verrassing. We spreken haar over haar kinderwens, de weg naar het zwanger worden en fit blijven tijdens je zwangerschap.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Je bent nu vijftien weken in verwachting, hoe voel je je?

‘Dank je wel! Het is bizar dat ik alweer vijftien weken zwanger ben. Ik moet zeggen dat ik me echt wel goed voel en ook niet echt last heb en heb gehad van kwaaltjes als misselijkheid ofzo. Wel voel ik me extreem moe. Zeker in het begin van de zwangerschap. Toen stond ik ‘s ochtends op en dacht ik alleen maar: ‘Ik kan gelijk wel weer in m’n bed gaan liggen.’ Dat ik me niet fit voelde, zorgde er ook wel voor dat ik niet gelijk op een grote roze wolk leefde. Dat vond ik lastig, want het is een groot wonder dat ik op natuurlijke wijze zwanger ben geraakt, dan kan ik toch alleen maar blij zijn? Het voelde soms best eenzaam dat ik me zo voelde, zeker omdat in het begin nog weinig mensen wisten dat ik in verwachting was.’

‘Nu kan ik inmiddels heel goed accepteren dat ik me in die eerste weken niet altijd helemaal happy heb gevoeld. Waar ik eerst twijfelde aan mezelf, durf ik nu te zeggen dat het helemaal oké is om af en toe flink te balen van die vermoeidheid. Achteraf denk ik ook dat die gevoelens te maken hadden met onzekerheid. Ik was heel bang dat de zwangerschap zou uitlopen op een miskraam bijvoorbeeld. Pas toen we de 13-weken-echo hadden gehad, durfde ik een beetje vertrouwen te hebben.’

Al van jongs af aan krijg je te horen dat zwanger worden voor jou ingewikkeld is. Kun je vertellen waarom?

‘Toen ik één jaar oud was, heb ik leukemie gehad. Dat ging gepaard met veel medicijnen, bestralingen en chemotherapie. Die behandelingen kunnen ervoor zorgen dat je vruchtbaarheid wordt aangetast. Artsen hebben altijd gezegd dat ik vervroegd in de overgang kan komen. Zo’n tien jaar eerder. Op achttienjarige leeftijd is mijn vruchtbaarheid ook onderzocht. Daar kwam niet heel positief, maar ook niet heel negatief nieuws uit. Het was gewoon neutraal. Daardoor besloot ik op jonge leeftijd al mijn eitjes in te laten vriezen. Dat was intens. Ik wilde nog helemaal niet bezig zijn met mijn kinderwens, maar wist ergens ook dat ik ooit heel graag moeder wilde worden.’

‘Artsen hebben altijd gezegd dat natuurlijk zwanger worden dus heel lastig zou zijn. Sterker nog: ze hebben me altijd aangeraden dat – als ik klaar zou zijn voor kinderen – ik dan gelijk bij het ziekenhuis moest aanbellen. M’n vriend en ik rekenden er dan ook op dat we hoe dan ook een fertiliteitstraject in zouden moeten. Je kunt je wel voorstellen hoe groot het ongeloof was toen we een positieve test in onze handen hadden.’

En dan heb je ineens een positieve zwangerschapstest in je hand. Wat ging er door je heen?

‘Ik weet nog heel goed dat ik tegen m’n vriend zei dat ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik huilde, maar lachte ook en stelde mezelf de vraag: ‘Vind ik dit nou wel echt leuk?’ Zoals ik al zei wilden we heel graag kinderen, maar omdat het zo onverwachts kwam, was het ook een shock. Voor m’n gevoel stond m’n wereld echt op z’n kop. Hoe gaat het met m’n werk? Kunnen we dit financieel aan? En noem maar op. Gelukkig is mijn vriend heel nuchter en heeft hij mij het vertrouwen gegeven dat het goedkomt.’

‘Ik vond het overigens wel ingewikkeld dat ik niet zo goed wist hoe ik me voelde. Ook hier had ik weer het idee dat ik alleen maar blij mocht zijn. Diep in m’n hart was ik dat natuurlijk ook, maar toch was het even schakelen.’

Voor je werk ben je veel bezig met bewegen en gezond eten. Hoe ga je daar nu mee om als zwangere vrouw?

‘Haha, nou dat is wel een leuke. Voordat ik zwanger was riep ik altijd heel hard dat ik vooral gezond zou blijven eten en veel zou sporten. Maar als je zo doodmoe bent, heb je daar écht niet altijd zin in. Dus wat dat betreft ben ik wel echt even met beide benen op de grond gezet. Toch vind ik dat het heel goed gaat hoor. Ik eet gezond en beweeg voldoende, alleen minder intens. Verder heb ik mezelf de laatste jaren aangeleerd om niet over m’n grenzen te gaan. Zowel qua bewegen, maar ook qua eten. Ik kan gelukkig heel goed een stukje chocolade nemen, in plaats van een hele reep. Ook merk ik dat bewegen er juist voor zorgt dat ik meer energie heb. Dus dat is voor mij een goede stok achter de deur.’

Je bent in augustus uitgerekend. Hoe bereid je je voor op de bevalling?

‘Ik moet zeggen dat ik me daar nog niet heel erg mee heb beziggehouden. Ik ben wel van plan om een cursus te doen en ook ben ik wel aan het bedenken hoe ik mijn ideale bevalling voor me zie. Ik weet natuurlijk dat het niet valt te plannen, maar toch vind ik het wel fijn om over na te denken. Zo hebben we bijvoorbeeld al besloten dat ik graag in het ziekenhuis wil bevallen. Dat komt deels door mijn verleden, maar ook deels omdat we drie hoog wonen. Verder laat ik het gewoon een beetje op me afkomen.’

Wat zou je andere (aanstaande) moeders willen meegeven?

‘Sinds ik mijn zwangerschap heb aangekondigd, merk ik dat ik heel veel reacties krijg van andere vrouwen. Heel veel leuke, maar ook wel negatieve. Ik vind het dan ook vooral belangrijk om mijn hart te volgen en dat zou ik anderen ook graag willen meegeven. Laat je niet gek maken en vertrouw op jezelf.’