Momtalk: Renée

Renée Gunning (‘90) is de moeder van Willem (‘19) en momenteel ruim 37 weken in verwachting van een dochter. Samen met haar vriend Tigon woont ze in Amsterdam. Ze werkt freelance als model en is fulltime mama. “Ik was een control freak, een event-meisje. Altijd in de weer met draaiboeken, op zoek naar structuur. Ik ervaar inmiddels iedere dag dat het leven met een kind niet te plannen valt. Gelukkig kan ik dat tegenwoordig loslaten.”

De laatste loodjes… Voelt het ook zo voor jou?

“In vergelijking met de zwangerschap van Willem was dit een heel ander soort zwangerschap. Misschien is een meisje dragen echt anders dan een jongen dragen, misschien komt het vooral doordat er al een klein jongetje thuis rondloopt? We zijn een vrij klassiek gezin: ik ben thuis met Willem, ben verantwoordelijk voor het huishouden en zorg voor alle dingen behind the scenes. Toen ik nog fulltime werkte, kon ik om half 7 ook lekker op de bank ploffen. Nu heb ik een kleintje die van half 7 ‘s ochtends tot half 9 ‘s avonds ‘aan’ staat.

Ik kan niet wachten tot onze dochter er straks is, tot ik haar in mijn armen heb. Ik voel haar heel weinig in mijn buik, dat is al gedurende mijn hele zwangerschap zo. Mijn placenta ligt ervoor. Terwijl vriendinnen bij week 20, of soms zelfs eerder, hun kindje voelde bewegen, dacht ik bij week 28: waar heb je het over? Zowel in week 25 en week 32 heb ik in het ziekenhuis een CTG gehad omdat ik haar toen te lang niet had gevoeld. Gelukkig is het iedere keer goed en lijkt het gewoon een hele rustige baby. Ik hoop stiekem dat dat een voorbode is voor straks… Ik moet het in ieder geval wel in de gaten houden en ieder dagdeel minimaal een uur rustig gaan zitten of liggen en bewust haar voelen. Ook al zijn de bewegingen licht en klein, ik ben altijd blij als ik haar in mijn buik voel rommelen.”

Zag jij jezelf altijd al voor je als moeder?

“Absoluut. Ik leende vroeger al baby’s in de buurt om mee rond te wandelen. Ik heb altijd opgepast, zelfs toen ik studeerde en ging werken en ik droomde van een eigen groot gezin. Ik dacht dat ik zelf jong moeder zou worden. Mijn eigen moeder was 23 toen ze mijn zus kreeg en 25 toen ik geboren werd. Dat was voor mij een voorbeeld. Maar hey, dan moet je nog wel een leuke man treffen. Gelukkig vond ik hem, inmiddels 3,5 jaar geleden. Hij is tien jaar ouder en had het idee om zelf nog vader te worden maar uit zijn hoofd gezet. Onze klik en chemie was zo goed, ik wist gelijk dat hij de ware was voor mij en na 9 maanden was ik in verwachting.”

Wat voor moeder ben jij?

“Ik ben een relaxte moeder, eentje die niet continu aan het roepen is: pas op, kijk uit. Maar ik ben ook een moeder die geen moeite doet om last minute een oppas te regelen om zelf even weg te kunnen gaan. Ik ben ontzettend gehecht aan mijn kindje, kan echt maar een paar uur zonder hem. Ik had dat nooit verwacht van mezelf, ik had gedacht dat ik veel makkelijker zou zijn. Ik weet ook dat ik mezelf daarin wat meer moet uitdagen. Dat Tigon en ik samen er ook nog toe doen en we daar aandacht aan moeten besteden.”

Dus dat goede voornemen van minimaal een keer per maand een date night wordt vaak geschonden?

“Haha zeker, ik denk dat we in 1,5 jaar tijd hooguit vijf keer samen op pad zijn geweest. Natuurlijk is het wel een gek jaar geweest, vanwege corona en weer zwanger zijn, maar als ik om half 9 Willem eindelijk op bed heb wil ik gewoon op de bank zitten met chocola en een serie. We spreken regelmatig naar elkaar uit: straks gaan we echt weer meer op date. Elkaar weer even met andere ogen bekijken, buitenshuis. Vorige week zijn we sinds lange tijd samen uiteten geweest en we kwamen weer verliefd en bijgepraat thuis. Want ook ‘echt’ praten schiet er door de dagelijkse prioriteiten (werk en Willem) vaak bij in en ik ben van mening dat goede communicatie het allerbelangrijkste is in een relatie. 

Denk je dat het een voordeel of een nadeel is dat jullie niet al tien jaar een relatie met elkaar hebben voordat je in deze overleef-modus terecht komt samen als nieuwe ouders?

“Tigon en ik zijn een goed team. We vullen elkaar goed aan en hoeven elkaar niet te pleasen. Ik weet dat we dit kunnen: even doorbikkelen en straks weer meer tijd voor elkaar. Vroeger kon ik heel onrustig zijn. Ook al had ik een geliefde, dan wilde ik samen weg, het huis uit, afleiding. Bij Tigon voel ik rust, ik hoef met hem niks om het fijn te hebben.”

Hoe heeft moeder worden jou veranderd?

“Ik ben, of was, een enorm sociaal dier. Ik hou van mensen om mij heen en vriendinnen onderhouden, zorgen dat je niemand te lang niet spreekt. Toen ik moeder werd lukte het mij niet meer om alle ballen hoog te houden. Dat zorgt ervoor dat je erachter komt wie je echte vriendinnen zijn. Mijn vriendschappen hebben in de afgelopen jaren wat klappen gehad, maar ik ben ook wijzer geworden en vriendinnen rijker. Bijvoorbeeld met leuke meiden die ik van vroeger kende uit de stad en die op hetzelfde moment moeder zijn geworden. Je deelt dezelfde levensfase met elkaar en dat schept toch een band. Ik ben gelukkig met de mensen om mij heen.”

Wat is het mooiste aan het moederschap? 

“De hele dag je allergrootste fan om je heen. Misschien is het een moeder-zoon ding, maar de manier waarop Willem naar mij kijkt is fantastisch. Ik ben alles voor hem, zijn wereld. Ik ben altijd heel positief, maar heb soms ook baal-dagen. Als op zo’n moment Willem naar me lacht, vergeet ik mijn zorgen. Het is zo ontwapenend, zo liefdevol. Juist doordat er zoveel liefde is, kan ik soms ineens angstig zijn. Het idee dat ik hem op den duur los moet gaan laten, dat hij de grote wereld in trekt. Ik hoop vooral dat hij altijd gezond en gelukkig zal blijven.”

Wat is een van de grootste uitdagingen als moeder?

“In het opvoeden consequent zijn en Willem af en toe laten huilen of verdrietig laten zijn omdat ik boos moet worden. Laatst was hij al een halve dag een het zeuren en verwend gedrag aan het vertonen. Op een gegeven moment werd ik boos en pakte ik hem bij zijn arm. We maakten het goed en hij ging vervolgens heerlijk slapen. Ik ben er twee uur lang ontdaan van geweest en heb mijn moeder gebeld: is het normaal dat ik tegen mijn kind schreeuw? Af en toe streng moeten zijn voor iemand waar je zoveel van houdt is soms lastig.”

Ben jij als model er veel mee bezig hoe je lichaam veranderde tijdens de zwangerschap of daarna?

“Vanaf mijn 16de werk ik als model. De eerste twee jaar veel in Milaan en daarna in Nederland en Duitsland tussen het werken en studeren door. In de periode dat ik in Milaan woonde ontwikkelde ik een eetstoornis. Ik was al slank, maar wilde nog dunner worden en sloeg daarin door. Gelukkig deed ik dat puur omdat klanten dat van mij vroegen – je wilt bij een casting ook die ene klus pakken, dus ik ging er helemaal voor – het had niet per se iets mijn zelfbeeld te maken. Toen ik begon met studeren in Amsterdam en één seizoen in Echte Gooische Meisjes zat, kwam ik weer twintig kilo aan. Zo tussen mijn 16de en 23ste heb ik enorm met mijn gewicht geschommeld. Ook door het studentenleven; teveel alcoholische drankjes per week en met een vette hap je bed in duiken haha! Toen ik Tigon tegenkwam was ik voor het eerst in jaren tevreden met mijn lichaam. Ik had een stabiel gewicht, voelde me fit en gezond. Toen ik in verwachting was vroeg de verloskundige me of ik het erg vond zwaarder te worden, ze wist van mijn eetstoornis. Ik heb dat gelukkig helemaal niet zo ervaren. Ik was vooral onder de indruk van wat mijn lichaam kon. 

Na de zwangerschap vond ik het wel heel belangrijk om goed voor mezelf te blijven zorgen. Sterker nog, ik merk dat er ik nu meer mee bezig ben. Ik ben vooral veel gaan wandelen met Willem en kwam zo makkelijk weer op mijn oude gewicht. Het is gelukkig geen obsessie meer zoals vroeger.” 

Ben jij nog weleens onzeker?

“Met bepaalde delen van mijn lijf ben ik blij, zoals mijn lange armen en benen. Ik vind het wel jammer dat mijn borsten, die vroeger mooi vol waren, nu wat meer zijn gaan hangen. In een bikini voel ik me niet op mijn gemak, nooit geweest trouwens. Wat mijn gewicht ook is. Ik ben redelijk recht gebouwd, maar heb wel een rolletje op mijn buik. Met kleding aan ben ik veel zelfverzekerder. Ik weet wat mijn pluspunten zijn, dus die kan ik met kleren goed benadrukken. Dan bepaal ik zelf waar de aandacht naar uit gaat.

Ik denk er vaak over na wat een invloed sociale media heeft op het beeld van jonge vrouwen tegenwoordig. Hoe we door filters zo’n vertekend beeld kunnen krijgen van hoe je eruit ‘hoort’ te zien. Ik ben blij dat die extreem gefilterde plaatjes wat meer uit beginnen te raken, er ook steeds meer echte foto’s worden gedeeld. Ik hoop dat die trend voortzet, dat we als maatschappij meer en meer natuurlijke schoonheden gaan zien en omarmen. Toen ik zelf zestien was, had ik moeite om dicht bij mezelf te blijven en wilde ik aan bepaalde idealen voldoen. Ik ben daar twee jaar ziek van geweest. Ik hoop dat onze dochter meer op haar vader zal lijken en zijn nuchterheid zal hebben. En mijn benen, haha.”