© 2024 // How About Mom
Er drie weken na de geboorte van je zoon achterkomen dat je wordt bedrogen door je man: het overkwam Rachel (’84)*, moeder van twee jonge kinderen. Wat volgt is een verdrietige en pijnlijke periode, die haar uiteindelijk één grote levensles leert: je bent krachtiger dan je denkt.
Aan How About Mom vertelt ze hoe ze na het bedrog van haar man weer in zichzelf durfde te geloven.
Het verhaal van Rachel is er eentje die – zoals ze zelf zegt – thuishoort in een slechte soap. Wanneer haar zoontje amper drie weken oud is, krijgt hij last van een ontstoken oogje. ‘Het oogje van Mozes* werd steeds dikker en roder waardoor ik op een gegeven moment besloot naar de huisarts te gaan’, vertelt Rachel. Hoewel zij zelf denkt aan een ontstoken oogje, oppert de huisarts dat het wellicht wel chlamydia zou kunnen zijn. ‘Ik vond die opmerking gewoon een belediging en dacht alleen maar: ‘Wat denk jij nou? Ik ben al tien jaar samen met m’n man?”
Hoewel Rachel niet kan geloven dat het ontstoken oogje van haar zoon te wijten is aan een chlamydiabesmetting bij zichzelf, besluit ze toch een kweek af te laten nemen. ‘Ik wilde voor de zekerheid alles uitsluiten, maar dacht zelf dat het een verkoudheid zou zijn, vertelt ze. ‘Ik besprak het ook destijds met mijn man en hij reageerde ook alleen maar heel verbaasd, net als ik.’
In de tijd dat Rachel moet wachten op de uitslag van het kweekje, is ze zich nog van geen kwaad bewust. ‘Op de dag dat we de uitslag kregen, was ik gezellig koekjes aan het bakken met m’n dochter Zoë*’, vertelt ze. ‘Op een gegeven moment werd ik door de huisarts gebeld met de mededeling dat het ontstoken oogje van Mozes inderdaad kwam door een chlamydiabesmetting. Ik was compleet in shock en uit het veld geslagen. Ik wist immers zeker dat ik tien jaar lang alleen met mijn man het bed had gedeeld en dus wist ik gelijk dat het mis was.’
Toch besluit Rachel het nieuws van die dag te laten rusten. ‘De dag erna was het namelijk Eerste Kerstdag en die zou ik met mijn hele gezin bij m’n ouders vieren’, aldus Rachel. ‘Die hele dag heb ik een masker opgezet, ik schaamde me namelijk dood om te vertellen dat mijn kind, mijn man en ik besmet waren met een soa. Maar diep van binnen was ik natuurlijk in complete paniek.’
Nadat Rachel met het hele gezin kerst heeft gevierd, confronteert ze haar man de dag erna met het nieuws. Hoewel hij eerst opbiecht weleens een erotische massage te hebben gehad, blijkt uiteindelijk dat hij meerde malen naar de hoeren is geweest en onveilige seks met vrouwen heeft gehad. ‘Ik ben toen letterlijk op de grond gezakt. Tuurlijk wist ik bij het belletje van de huisarts dat het menens was, maar om hardop te horen van je eigen man dat hij je bedrogen heeft, notabene tijdens de zwangerschap, is hartverscheurend.’
Wat volgt zijn maanden van pijn en verdriet waarin Rachel niet de ruimte heeft om er goed met haar man over te praten. ‘Ik kon het simpelweg nog niet geloven’, vertelt ze erover. ‘De eerste drie weken na de geboorte van Mozes zei ik nog tegen iedereen dat ik niks meer te wensen had. Ik had een lieve man, twee gezonde kinderen en een prachtig huis. Het hele plaatje leek voor mij te kloppen. En ineens dacht ik alleen maar: wie is eigenlijk mijn man? Ken ik hem wel?’
Hoe graag Rachel ook een frisse start wil maken, het duurt bijna vier maanden voordat ze de knoop doorhakt om weg te gaan bij haar man. ‘Ik durfde het niet, want hoe zou ik in m’n eentje een huis moeten betalen? Uiteindelijk – na een gesprek met mijn vader, die echt m’n rots in de branding is – durfde ik het aan om de spullen te pakken’, aldus Rachel. ‘Ik weet nog zo goed dat ik na dat gesprek naar huis fietste en me onwijs opgelucht voelde. Het voelde als de juiste stap, zeker omdat de kinderen nog jong waren en weinig zouden meekrijgen dat hun ouders uit elkaar zouden gaan.’
Nadat Rachel besluit bij haar man weg te gaan, is ze – precies een jaar na het vreselijke nieuws – helemaal gesetteld in haar nieuwe huis. ‘Het was toen weer Kerst, dus we hadden het hele huis versierd en ik had er echt zin in’, vertelt ze. ‘Maar toen de kinderen op Tweede Kerstdag naar hun vader gingen, heb ik de hele dag alleen maar gehuild. Juist omdat ik toen voor het eerst rust voelde, kwamen de emoties vrij. Ik had echt hartenpijn en voelde zoveel verdriet.’
Als Rachel de maanden daarna merkt dat ze – wanneer de kinderen bij hun vader zijn – het liefste de hele dag met de gordijnen in bed ligt, besluit ze aan de bel te trekken bij de therapeut. ‘Toen zei mij vertelde dat ik eigenlijk door een rouwproces ging, viel er van alles op z’n plek. Tuurlijk, mijn ex-man leefde nog, maar mijn relatie en het perfecte gezinsplaatje waren weg. Ik was niet alleen mijn man kwijt, maar ook ons gezin van vier. En dat laatste heeft me misschien wel het meeste pijn gedaan.’
De gesprekken met haar therapeut – maar ook simpelweg de maanden die verstrijken – zorgen ervoor dat Rachel haar verdriet steeds meer een plekje kan geven. ‘Hoe vreselijk het ook is om zo diep door die pijn te gaan, uiteindelijk is dat hetgeen wat ervoor heeft gezorgd dat ik me nu weer gelukkig voel. Uiteindelijk heelt tijd alle wonden’, vertelt ze.
Hoewel de afgelopen 2,5 jaar een aaneenschakeling van emoties zijn geweest, durft Rachel inmiddels te zeggen dat de pijnlijke situatie haar ook veel wijze levenslessen heeft geleerd. ‘Als er een ding is wat ik me ben gaan beseffen is dat ikzelf de belangrijkste persoon in m’n leven ben. Toen ik nog samen was met m’n ex-man, was ik continu aan het twijfelen of ik wel goed genoeg was. Niet alleen als vrouw, maar ook als moeder en collega. Ik was onzeker over m’n eigen kunnen, maar nu besef ik me maar al te goed dat het veel belangrijker is om goed genoeg voor mezelf te zijn. En nu merk ik pas hoe bevrijdend dat voelt. Ik sta steviger in m’n schoenen dan ooit’, aldus Rachel.
Rachel had dan ook nooit verwacht dat ze zo krachtig zou zijn. ‘Pas als je door zulke diepe dalen gaat, merk je wat je allemaal aankunt en hoe krachtig je eigenlijk bent’, vertelt ze daarover. ‘Ik heb geleerd dat het oké is om me soms eenzaam of verdrietig te voelen, omdat ik inmiddels heb geleerd dat het de volgende dag weer anders kan zijn. Ik vertrouw op mezelf, weet dat het goedkomt en zie de toekomst heel positief tegemoet.’
*De naam van Rachel is gefingeerd, net zoals de namen van haar kinderen. Dit jaar brengt ze haar boek Kraamcadeau uit, waarin ze haar verhaal deelt. Wil je Rachel volgen? Dat kan hier.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom