Mijn bevallingsverhaal: “Dat bevalbad is hemels”

Geen enkele bevalling is hetzelfde. In deze bevallingsverhalen vertellen moeders over hun eigen ervaringen aan How About Mom. Lindy deelt deze week over de bevalling van haar zoontje Faber in het bevalbad. “Ik wens iedere zwangere zo’n bevalling toe. Bewaar de rust, jij kan dit. Kruip in je bubbel, zoek je plekje, ontspan en laat het op je afkomen.”

Ben jij benieuwd of bevallen in een bevalbad is voor jou is? Lees dit artikel over de badbevalling over de voordelen.

Lindy: ‘Mijn ervaring met een bevalbad’

‘Maandag 10 augustus ben ik gestript. Ik had toen 1 centimeter ontsluiting. De verloskundige kon net met één vinger langs zijn hoofdje woelen en mijn vliezen masseren. Na deze afspraak bij verloskundige ben ik gelijk doorgereden voor een extra sessie acupunctuur en een heerlijke voetreflex massage. Ook heb ik de tip om frambozenbladthee te gaan drinken van harte aangenomen.’

‘Dinsdag verloor ik mijn slijmprop, dus dacht ik: here we go. Het gaat beginnen! Fout gedacht, er bleek niks aan het handje. Ik bleef nog meer slijm verliezen, maar daar bleef het verder bij. Inmiddels is het woensdagmiddag, half 2. Ik voel iets in mijn buik. Hmm.. is dit een wee? Ik app vriendlief, en ook mijn zusje vraag ik voor de zekerheid: hoe voelt een wee ook alweer?! Ik was alweer vergeten hoe het voelde, met mijn dochtertje van 1,5…’

‘Ik breng de verloskundige op de hoogte. Mijn dochtertje was inmiddels wakker, en ik vond het best zwaar haar te vermaken en verzorgen met weeën, dus ik vroeg aan mijn vriend of hij toch richting huis wil komen. Nadat ons meisje naar bed is gegaan, begon het om 20:30 wel serieus te worden! De weeën zetten door, ik kruip lekker onder de douche maar als snel werden ze daar sterker. De weeën-timer app op de telefoon gaf aan de verloskundige te bellen. Ondertussen heb ik het TENS-apparaatje opgeplakt (hemels ding, aanrader!). De verloskundige kwam om 23:00 mijn ontsluiting checken. Ik blijk 2 centimeter te hebben… huh!? Dat kan niet, ik ben al ‘zo lang’ bezig… Ze stript me nog een keer, stelt me gerust en adviseert me lekker te gaan slapen en twee paracetamol te nemen, want het kon nog alle kanten op…’

Bel de verloskundige

‘Even ben ik verdrietig. Dit had ik niet verwacht! Ik dacht: ik ga echt bevallen en heb al zo’n 4 centimeter. Mijn beeld was dat we in ons bubbeltje naar het ziekenhuis mochten. Inmiddels is het 01:00 ‘s nachts. Auw, weer een wee! Deze duurt echt wel 2 minuten, 2.40 minuten ertussen en weer 2 minuten een wee. Ik probeer te puffen, mijn adem in V-tjes uit te blazen. Opeens word ik misselijk en moet ik overgeven. ‘Bel alsjeblieft de verloskundige’, vraag ik mijn vriend om 2.00. Ik weet niet waar ik het zoeken moet. De stagiaire van de verloskundige is er rond 2:30 en ze voelt 5 a 6 centimeter ontsluiting. Ziekenhuis, here I come!’

Hemels bevalbad

‘Inmiddels is het 04:30 en de TENS-plakkers kunnen eraf, want er zit een laagje water in het bevalbad. Ik ben wat angstig om het TENS-apparaat af te koppelen, want dit apparaatje helpt mij zo goed om de weeën door te komen. ‘Straks is dat bad voor niks opgezet en gevuld en heb ik er niks aan’, gaat door mijn hoofd. Ik ga in het bevalbad liggen. Dit is fijn! Oh wat lekker is dit, dat warme water… hemels!’

‘Het is 5:37. Of ik me wil omdraaien in het bevalbad, over de rand kan gaan leunen en op mijn knieën kan gaan zitten. Ik heb 7 centimeter ontsluiting en de verloskundige wil even zien of de baby al zakken wil. Ik draai me om, en kan de wee niet meer weg puffen. Ik wil meedrukken! Dat mag. Maar rond 5:53 beginnen mijn benen te slapen en wil ik me omdraaien. Ik blijk volledige ontsluiting te hebben. Zo snel?! Ik mag actief meepersen. Ik vind het best een beetje spannend en omschakelen, van puffen naar adem inhouden, kracht zetten en persen.’

‘Kom op, nog even’

‘We gaan het doen. Mama wil jou zien en we zijn zo dichtbij’. Die gedachten gaan door mijn hoofd op dat moment. Het gaat vlot, ik luister goed naar de verloskundige wat ik moet doen. Ze helpt me met mijn benen, vriendlief helpt mijn hoofd tegen mijn borst te houden en houdt me tegelijkertijd boven water terwijl ik in het bevalbad lig. Ze moedigen me aan. “Kom op! Goed zo, nog even. Even wachten! Ademen, even zuchten… even wachten! Nu, kom op, persen! Jij kan dit!”

‘En daar is ons mannetje. Om 6:15 geboren: Faber. Ik pak hem zelf aan, onder water en langzaam naar boven. Wat is dit een mooie ervaring geweest in het bad. Zo natuurlijk, zo rustig. Ik voel opluchting en blijdschap. Hij is er, en wij hebben dit gewoon geflikt!’

‘Faber weegt 3520 gram en is geboren met 37.6 week. We mochten gelijk weer naar huis, waarna iedereen zich afvraagt… wie is hier net bevallen!? Ik voel me verassend goed. Ik heb op wat spierpijn na verder nergens last van: geen schrammetje, helemaal niks.. Ik kan zitten, lopen, bukken en kan alles weer wat ik met de zwangerschap niet kon.’

‘Ik wens iedere zwangere zo’n bevalling toe. Met of zonder bevalbad. Probeer de rust te bewaren, jij kan dit! Kruip in je bubbel, zoek je plekje, ontspan en laat het op je af komen.’

Meer lezen?

Badbevalling: alle ins-en outs over bevallen in bad
Bevalhoudingen: waarom wisselen van houding jou gaat helpen bevallen