Blog: weer zo’n dag

Joy (28) is moeder van Senna (4) en Vajén (7 maanden). Na haar laatste zwangerschap werd er een postnatale depressie en PTSS gediagnosticeerd. Op How About Mom deelt ze haar pad naar geluk en schrijft ze over haar postnatale depressie en de weg naar herstel.

Zo’n dag dat alles te veel is. Zo’n dag dat je echt met het verkeerde been uit bed stapt. Dat niemand tegen je moet praten. Dat je zelf geen zin hebt om te praten. Dat je hoofd explodeert van het gebonk, maar ook van de spanning en frustratie. Zo’n dag dat de hele wereld tegen je is en niks je lukt. Zo’n dag dat je emotie uit staat. Of nou ja, uit staat. Alleen de prikkelbare, chagrijnige en boze emoties voel je in je rommelen. 

Zo’n dag dat je geen liefde voelt en ook niet kan geven. Aan niemand. Ook niet aan je kinderen. Zo’n dag dat je blij bent wanneer 1 op school zit en de ander slaapt en wanneer je diep gaat zuchten als ze sneller wakker wordt dan je had gehoopt.

Zo’n dag dat elk gejengel of gehuil teveel is. Zo’n dag dat je jezelf het liefst wilt opsluiten tot de dag voorbij is. Zo’n dag dat je alles toe laat van je kinderen, gewoon omdat het makkelijk is.

Tv en telefoon als afleiding

Zo’n dag dat tv en telefoon even je leven zijn voor afleiding, voor jezelf en voor je kinderen. Zo’n dag dat je het gevoel hebt alsof je gek wordt. Zo’n dag dat je alles naar jezelf toe trekt. Ook de dingen die nergens op slaan. Zo’n dag dat je – wat er ook gezegd wordt – alles als een aanval ziet en ook zo reageert.

Gedachten gaan alle kanten op

Zo’n dag dat je gedachten alle kanten op gaan, zo snel dat je niet eens weet waar je over nadenkt. Zo’n dag dat je aan het einde van de dag denkt ‘wow wat een dag’, maar je achteraf niet eens kunt bedenken wat je eigenlijk hebt gedaan. Zo’n dag dat je het gevoel hebt dat de duivel met je speelt. Zo’n dag dat je een klap in je gezicht nodig hebt om weer in de realiteit te komen. 

Zo’n dag is een dag zoals vele andere dagen.

Zo’n dag is een dag waarop je niet wilt zijn hoe je bent. Zo’n dag is een dag waarbij je na afloop compleet wordt overrompeld door schuldgevoelen naar je kinderen en man.

Zo’n dag is een dag waarop je eigenlijk heel hard wilt huilen. Een hele dikke knuffel nodig hebt en iemand die tegen je zegt ‘je bent niet alleen. Het komt allemaal goed.’

Zo’n dag is een opkropping van een aantal dagen of weken waar je je zo goed mogelijk voordoet, doorgaat voor je kinderen en sterk wilt zijn, maar dan volledig instort.

Op zo’n dag lijk je een vreselijk persoon. Misschien gedraag je je ook wel zo.

Maar als je van binnen kijkt dan zie je iemand die pijn en verdriet heeft. Iemand die doodmoe is en even niet meer kan. Iemand die snakt naar een leven zonder dit allemaal. Iemand die gewoon troost nodig heeft.