Blog: ‘Vernedering en verraad laten diepe krassen achter’

Femke en haar vriend raakten na lang proberen in verwachting van een tweeling. Na een risicovolle zwangerschap en loodzware bevalling worden twee gezonde baby’s geboren. Femke hoopt dat ze nu eindelijk kan gaan genieten van het gezinsleven, maar komt er dan achter dat haar vriend een ander heeft. Begin december deelde ze het eerste deel van haar verhaal, vandaag maakt Femke naar eigen zeggen ‘de cirkel rond’ door de rest van haar verhaal te delen.

‘Ruim 4 maanden geleden deelde ik hier mijn verhaal. Het werd me gevraagd naar aanleiding van een win-actie, maar toen ik eenmaal begon met schrijven, merkte ik dat het ook therapeutisch werkte. En misschien zou er wel iemand een beetje steun aan kunnen hebben. Ik zou toch niet de enige zijn in zo’n situatie?

Eind december bleek dat inderdaad het geval. Via de How About Mom redactie kreeg ik een mail doorgestuurd van een vrouw die mijn verhaal gelezen had. Zij dreigde in dezelfde situatie terecht te komen en schaamde zich zo. Schamen? Als iemand zich zou moeten schamen is het diegene die jou dit aandoet, dacht ik.

Maar ook ik had mijn blog niet gedeeld via mijn eigen Instagram. Ik voelde niet direct schaamte, maar wel een vreemd soort schuldgevoel. Had ik niet meer moeten doen, dingen anders kunnen doen, wat als…? Toch besloot ik begin februari mijn verhaal te delen. De reacties waren zo lief, ook uit zeer onverwachte hoek. Mensen die ik amper ken boden hun huis tijdelijk aan. Anderen durfden ook hun verhaal te vertellen. Weer anderen stuurden gewoon een lief bericht. Maar wat me opviel was dat bijna iedereen me dapper noemde. Gek eigenlijk, dat het dapper gevonden wordt als je het echte verhaal deelt. Dus hierbij mijn laatste ‘dappere’ daad. Dit is de rest van mijn verhaal.

Alles werd overschaduwd door haar aanwezigheid

De afgelopen maanden waren heftig. De angst om alles te verliezen maakte dat ik krampachtig probeerde te redden wat er te redden viel. En er waren perioden dat het leek alsof dat ook zou lukken. Weken waarin E. en ik weer naar elkaar toe groeiden, weer even zagen waarom we bij elkaar waren en voorzichtig de intimiteit weer terugvonden. Maar dit fragiele begin kreeg wederom geen vervolg. Alles werd overschaduwd door de nimmer aflatende aanwezigheid van haar. M. De vrouw die alles op alles zou zetten om hem te krijgen. En als zij zou verliezen, dan ik ook. 

Want waar wij probeerden elkaar terug te vinden, bleef zij contact zoeken. Hoe vaak hij ook zei dat ze hem met rust moest laten, ze was er altijd. Bellen, sms’en, appen, dreigen dat ze naar ons huis zou komen. Maar alsof dat niet genoeg was, escaleerde het pas echt in januari. E. wilde aan zijn manager opbiechten dat hij een affaire had gehad. Ik had een paar weken ervoor namelijk een anoniem sms’je ontvangen waarin iemand beweerde weet te hebben van die affaire, en dat ook zijn manager op de hoogte was. Hij meldde dit aan M. en ze flipte. Volgens haar had ik dat sms’je naar mezelf gestuurd en ze zou aangifte tegen me doen. Waarvan weet ik nog steeds niet. Maar dit ging alle grenzen over.

Eerst doe je het maandenlang met mijn man, dan gedraag je je zo dat zelfs zijn ouders je een obsessieve stalker vinden, en dan wil je aangifte tegen me doen? Zonder enige gegronde reden? En niet alleen mij wil je onder de bus gooien, ook hem. Ze zei alles te ontkennen als hij het zou vertellen. Ze is nota bene advocaat. Je zou toch verwachten dat je integriteit en eerlijkheid dan vrij hoog in het vaandel hebt… Dus naast mijn boosheid over alles wat er gebeurd was, ging ik me nu ook zorgen maken. E. zou haar toch niet echt in het leven van mijn kinderen laten? Dat hij denkt dat deze gestoorde vrouw hem gelukkig kan maken is tot daar aan toe, maar het gevoel m’n kinderen te willen beschermen werd steeds sterker. 

Ik besloot de knoop door te hakken

Naast alles wat zij is en doet, is E. natuurlijk degene die het allemaal toelaat. Hij had haar kunnen blokkeren en negeren. Hij had voor ons gezin kunnen gaan. En ondanks zijn halfslachtige pogingen om de boel te lijmen, voelde ik dat het niet genoeg was. Dit wil ik niet. Ik kan niet bij iemand blijven die niet voor de volle 100% voor mij gaat, hoe graag ik mijn gezin ook wil redden. Dus besloot ik in februari de knoop door te hakken en m’n handtekening te zetten onder de papieren. Want in de afgelopen maanden hebben we het proces bij de mediator doorgezet en een ouderschapsplan gemaakt. Een plan waarin we hebben afgesproken dat ik 100 kilometer verderop zou gaan wonen, terug naar waar ik vandaan kom. Terug naar mijn vangnet, m’n ouders, mijn veilige thuis. 

Maar vlak voordat we gingen tekenen heb ik besloten voorlopig niet terug te gaan. Ik wil ons allemaal de kans geven om een situatie te creëren waarin we zo kunnen leven dat het zo dicht mogelijk bij het gevoel van een gezin komt. En ik wil hem de kans geven het goed te maken. Niet zozeer als partner, maar als vader, als co-ouder. Dus hebben we afgesproken dat ik het komende half jaar hier blijf. Dat is het beste voor mijn kinderen, en dus het beste voor mij. 

Vernedering en verraad laten diepe krassen achter

Dit doen we nu een paar weken en het lijkt steeds beter te gaan. Het blijft zeer doen dat ik er nu alleen voor sta. Een keuze die ik zelf niet heb gemaakt. Als ik dit twee jaar geleden had geweten, was ik er niet aan begonnen. Dan had ik die twee liever met iemand anders gekregen. Maar het is nou eenmaal de situatie en ik ga er het beste van maken. En E.? Die appte me een paar dagen na de scheiding al dat hij spijt had. Hij nu eindelijk zag wat ik voor hem beteken.

Geen woorden maar daden. Hij had het contact met haar verbroken en begint zijn zinnen weer met ‘als we weer bij elkaar komen dan…’. Maar sommige mensen liegen blijkbaar altijd alles bij elkaar. Want toen we een week geleden samen een biertje zaten te drinken ging zijn telefoon. Één keer raden wie dat was… 

Moraal van dit verhaal: doe het niet. Natuurlijk kun je verliefd worden op iemand anders. Maar ga het oplossen in je relatie, of zet er een punt achter voordat je met een ander het bed in duikt.

De vernedering en het verraad laten namelijk diepe krassen achter, waarvan je denk ik nooit meer helemaal herstelt. En ben je vrijgezel en ontmoet je iemand die zegt heel ongelukkig te zijn in zijn of haar relatie, weet dan dat ze net zo hard tegen jou liegen als tegen hun partner thuis. Gun jezelf iemand die helemaal voor jou gaat. Ik gun mezelf dat vanaf nu in ieder geval. En ik weet zeker dat het goedkomt.’

Meer lezen?

Zeven cruciale boodschappen die je als ouder niet mag vergeten als jullie gaan scheiden