Blog: “Het consultatiebureau laat me soms twijfelen of ik het wel goed doe als moeder”

Over het algemeen heb ik – zeker in het begin toen het moederschap nog nieuw voor me was – veel gehad aan het consultatiebureau. Mijn dochter heeft bij de geboorte een hoofdwond opgelopen en dat zorgde bij ons allebei voor een moeizame start. Destijds zijn de artsen van het CB even bij mij thuis geweest voor extra zorg voor mij en mijn dochter. Ook de tips voor kunstvoeding, slapen en ritme creëren heb ik altijd ter harte genomen. Ik kan het goed vinden met de artsen en ook als ik vragen had voelde ik geen drempel om even snel te bellen.

Maar nu mijn dochter de één jaar gepasseerd is, moet ze ineens van alles. Ik ga niet meer regelmatig naar het consultatiebureau – alleen voor de prikjes – dus wellicht dat het ineens meer opvalt dat ze nog niet kan kruipen. Ook al ‘bedoelen ze het vaak niet zo’, het blijft toch knagen. De vragen vlogen mij om de oren en ik kon nergens ‘ja’ of een ander positief antwoord op geven. Toen ik vertelde dat ze nog niet kroop en ze mij vroeg ‘of ze al zelfstandig van staan naar zitten kon’, dacht ik alleen maar ‘stáán? Moet ze ook al kunnen staan?!

Doen we het niet goed?!

Mijn dochter hupst net op haar billen door de kamer en als ze dan gaat liggen gebeurt dit altijd met een bons op de grond. Als ze op haar leeftijd al had ‘moeten’ staan, dan ga je toch aan jezelf als ouders twijfelen. Stimuleren we haar niet genoeg, of verwennen we haar te veel? Moeten we vaker het speeltje verder weg gooien en kijken of ze er spontaan heen kruipt? Moet ik haar flesje op tafel zetten, hopen dat ze op staat, de kamer doorloopt, de fles pakt, en dat allemaal zonder het gillend protest van ongeduld dat we normaal te horen krijgen? Doen we het niet goed?

Ergens in mijn hoofd weet ik dat we er écht geen potje van maken, maar deze gedachten komen soms toch opzetten.

Ik heb dan ook het advies van een fysiotherapeut bezoeken niet opgevolgd en ga gewoon op mijn moedergevoel af. Mijn dochter vindt liggen en zitten prima en ziet het nut er blijkbaar nog niet van in om er vandoor te gaan. Laten we eerlijk zijn: het is best lekker om als ouder nog even te genieten van een rustig kindje waar je niet constant achteraan hobbelt om het kattenvoer of een paar vieze schoenen uit die kleine handjes te grijpen. Het advies ‘Zo lang je progressie ziet, is het goed’ – ga ik ter harte nemen en ik ga proberen om me niet druk te maken.”

Meer lezen?
Blog: de ongefilterde gevoelens van een moeder
3 feiten en fabels over voeding voor je baby
Lian kreeg veel commentaar op relatie met haar man: ‘Trots op waar we nu staan’