Momtalk: Lynn

Social media coach Lynn Quanjel is 36 weken zwanger als we haar spreken. En dat betekent dat ze heel binnenkort moeder wordt. Dat ze dit jaar in verwachting zou raken, is iets wat ze – vanwege medische risico’s – absoluut niet had verwacht. We spreken haar over het vertrouwen in haar lichaam, de verwachtingen van het moederschap en de kwetsbaarheid van social media. 

Dit interview werd afgenomen toen Lynn nog zwanger was. Inmiddels is ze op 27 november 2023 moeder geworden van zoon Zen.

Je bent 36 weken zwanger! Hoe gaat het met je? 

‘Heel goed! De laatste loodjes wegen natuurlijk het zwaarste, dus ik merk dat het fysiek wel zwaarder begint te worden. Maar ik mag nog steeds echt niet klagen, vind ik. De hele zwangerschap eigenlijk niet. In het begin had ik wel last van de typische zwangerschapskwaaltjes, denk aan misselijk en heel vermoeid, maar verder voel ik me heel goed. 

Mentaal is het natuurlijk wel heel bizar om te beseffen dat ik heel binnenkort moeder word. Ik krijg een geplande keizersnede en de datum staat al gepland. Die houden we wel voor onszelf, maar ik kan vertellen dat die snel volgt. Daardoor ben ik gevoelsmatig echt bezig met afronden van een bepaalde fase, maar ook het starten van weer een nieuwe. Ook in de praktische zin hoor. Van zorgen dat mijn eigen bedrijf ook op rolletjes loopt als ik zo met verlof ben tot het inrichten van de commode. 

Je geeft aan dat je vanwege medische redenen een geplande keizersnede krijgt. Wil je daar iets over vertellen?

Ja, zeker. Een aantal jaar geleden kreeg ik veel last van darmproblemen en ben ik twee keer geopereerd. Uiteindelijk is mijn dikke darm verwijderd en kreeg ik een stoma. Na een tweede operatie is dat een JPouch (een soort opvangzakje) geworden. Dat is natuurlijk een aanslag op je lichaam, dus de artsen hebben destijds ook de uitgebreid de risico’s besproken. Toen werd ook verteld dat er een hele grote kans zou zijn dat – als ik in verwachting zou raken – ik zou moeten bevallen via een keizersnede. 

Tijdens een gesprek met een arts krijg je ook te horen dat de operaties ook invloed zouden kunnen hebben op je vruchtbaarheid. Wat ging er toen door je heen? 

Nou, dat is natuurlijk niet leuk om te horen. Het blijft een vaag bericht. Want hebben we het over 10 %, 20 % of 80 %? Het is niet echt concreet te maken, maar tegelijkertijd spookt het natuurlijk wel door je hoofd. Toen, maar ook de maanden daarna. Na dat nieuws hebben m’n man en ik ook vrij snel besloten om voor een kindje te gaan. We gingen ervan uit dat het wel een aantal jaar zou kunnen duren. 

We waren dan ook enorm verrast dat ik dit jaar al in verwachting raakte. Zowel mijn man als ik waren compleet in shock.  Hoewel het alsnog wel twee á jaar jaar heeft geduurd, had ik toch verwacht dat dat nog veel langer zou zijn. Ik had me er echt mentaal op voorbereid dat het jaren zou duren. Dat we een intensief vruchtbaarheidstraject in zouden gaan, dus dit voelt soms nog steeds als een droom. De eerste week na de positieve zwangerschapstest hebben we echt geleefd met een soort blanco brein haha. We waren zó verrast en tegelijkertijd ook zó blij en dankbaar. 

Heeft je medische verleden invloed op hoe je nu naar je zwangere lijf kijkt? 

Nee, gelukkig niet. Ik ben heel blij dat ik een optimistisch persoon ben. Ik snap heel goed als mensen in een medisch traject het gevoel hebben dat hun lichaam ze in de steek heeft gelaten, maar dat gevoel heb ik zelf niet ervaren. Ik vertrouw net zoveel in m’n lijf als een aantal jaar geleden. Ook nu ik zwanger ben. Sterker nog: ik ben alleen maar nóg trotser op m’n lichaam. Dat het voor mij en het kindje in m’n buik kan zorgen. 

Zelf noem ik mijn lichaam altijd ‘Dory’, vernoemd naar het visje in Finding Nemo. In de film heeft zij hele goede intenties, maar wel ook af en toe haar eigen issues. Dat is eigenlijk precies zo bij mijn lichaam. Ik weet dat het het beste met me voor heeft, maar af en toen zijn er complicaties. Des te stoerder ik het vind dat ik nu gewoon een kindje draag. 

Heel binnenkort ben je dus moeder. Ben je er veel over aan het fantaseren? 

Nu, zeker wel. Maar vroeger absoluut niet. Ik was niet zo’n typisch kind dat heel graag moeder wilde worden. Ook heb ik het – toen ik ouder was – best wel heel spannend gevonden. En nog steeds eigenlijk. Dat je als moeder zo’n grote verantwoordelijkheid hebt over een mensenleven, vind ik best intimiderend. Ik weet dat ik het kan, maar toch blijft het iets engs. 

Verder ben ik nu wel echt aan het fantaseren over hoe het zometeen is als onze zoon er is. Het lijkt me zo mooi om zo’n klein mensje te zien opgroeien. Ik vind het prachtig om te zien hoe puur en vrij kinderen zijn. Ik hoop dat ons kindje dat heel lang gaat ervaren. Ik geniet daar nu al van bij m’n neefjes en nichtjes, maar straks met m’n eigen kindje is dat natuurlijk tien keer zo magisch. 

Denk je ook al na over wat je belangrijk vindt in de opvoeding? 

Niet per se. Ik geloof erin dat een kind een spiegel is. Als ik ben wie ik graag zou willen zijn en écht ben, geloof ik dat mijn kindje dat ook is. En dat is waar het om draait. Ik ben niet echt een type van plannen. Ik zeg altijd: ‘Het plan is dat ik geen plan heb’. Zo is het niet alleen met de opvoeding van ons kindje, maar ook met bijvoorbeeld cosleepen of borstvoeding geven. Ik heb geen idee waar ik en m’n kindje zometeen behoefte aan hebt. 

Overigens heb ik dat ‘geen plan is ook een plan’ ook doorgetrokken met mijn eigen bedrijf. Ik vind het lastig om nu al in te schatten wanneer ik weer aan het werk kan. Niet alleen qua lichamelijk herstel, maar ook qua hoe ik me mentaal voel. Hoe veel energie ik heb. Ik zie wel hoe het loopt en ben van plan heel goed naar m’n gevoel te luisteren en me flexibel op te stellen.  

Fotograaf: Petra Holland Fotografie

Zelf heb je een groot bereik op social media en ben je ook werkzaam als social media coach. Hoe kijk je nu naar kanalen als Instagram nu je weet dat je zo een kindje krijgt? 

Ik had niet verwacht dat de moeder maffia zo intens zou zijn. Zelfs nu ik nog niet eens moeder krijg, merk ik ander type reacties krijg dan daarvoor. Dat vind ik een hele gevaarlijke beweging en geeft ook aan hoe vervelend en onaardig het internet kan zijn. Ik heb het geluk dat ik goed in m’n schoenen sta, maar ik kan me voorstellen dat veel aanstaande of jonge moeders zich behoorlijk onzeker kunnen voelen door alles wat wordt gedeeld. 

Dat maakt ook dat ik het een lastig onderwerp vind of ik mijn kindje wel in beeld wil brengen of niet. Het is immers wel een keuze over de privacy van je kind. Op dit moment heb ik daar nu nog geen antwoord op. Waar ik alleen wel echt voor wil waken is dat hij zichzelf later niet continu terugziet op het internet. Als kleine baby, of als peuter bijvoorbeeld. Maar laat ik ook vooropstellen: iedereen maakt daarin z’n eigen keuzes en ik kan me ook helemaal goed voorstellen dat je zó stapelgek bent op je kindje, dat je hem of haar met heel veel trots wilt delen met de rest van de wereld.’

Fotograaf uitgelichte foto: Jelle Stokhof

Meer lezen?
Momtalk: Annette
Momtalk: Carmen
Momtalk: Josine