Momtalk: Ismee

Het moederschap is het mooiste, maar ook het meest confronterende ooit. Dat vertelt Ismee Sotgiu (1995) in deze nieuwe Momtalk. In juni 2023 verwelkomde ze samen met haar man dochter Viënna. Sindsdien heeft ze prachtige lessen geleerd, is ze zichzelf tegengekomen en heeft ze ontdekt wat haar superkracht is. We spreken haar over de afgelopen maanden.

In juni van vorig jaar beviel je van Viënna. Hoe kijk je terug op de afgelopen acht maanden?

‘Het klinkt cliché, maar het is het allermooiste ooit. Tegelijkertijd vind ik het ook ontzettend confronterend en intens. Elk gevoel dat ik heb, is tien keer heviger dan dat het was voordat ik moeder werd. Dat betekent dat ik dubbel zoveel liefde en blijdschap voel, maar ook dubbel zoveel angsten en onzekerheden.’

‘Ik heb ervaren dat het krijgen van een kindje een grote spiegel is. Sinds de komst van Viënna heb ik inzichten gekregen over mezelf als persoon die ik daarvoor altijd een beetje wegwuifde. Zo merk ik dat ik veel onzekerder ben dan ik van tevoren had verwacht. Blijkbaar zat dat al ergens in mij, maar komt dat nu meer tot uiting. Dat betekent dat ik het moederschap zie als een hele mooie, persoonlijke reis.’

‘Overigens vind ik het helemaal niet vervelend dat ik het moederschap zo ervaar hoor. Ik denk juist dat het erbij hoort. Alles is nieuw, de hormonen gieren door je lijf en er is geen gebruiksaanwijzing. Niet gek dat het als vrouw veel met je doet.’

Met de komst van je dochter, maak je ook een transformatie mee. Je krijgt daarmee een nieuwe rol: die van moeder. Hoe vind je het om diverse rollen te hebben? Van moeder, tot partner tot ondernemer?

‘Nou, dat is af en toe best een zoektocht. Zeker ook om daar de juiste balans tussen te hebben. Als ondernemer heb ik het geluk dat ik altijd vanuit huis kan werken. Dat is heel fijn, want ik ben daardoor veel met Viënna, maar het is ook een valkuil. Ik kan namelijk altijd wat doen en werk ligt altijd op de loer. Dat betekent dat ik best vaak aan het switchen ben tussen de rollen en dat is niet altijd makkelijk.’

Sinds een tijdje probeer ik in ieder geval mijn rol als ondernemer wat meer te scheiden van mijn rol als moeder en partner. Zo zijn we aan het kijken of mijn moeder wat vaker op Viënna kan passen, zodat ik even naar een koffietentje kan om te werken. Ik merk dat ik daar steeds meer behoefte aan heb.’ 

Over de transformatie van vrouw naar moeder spraken we onlangs ook Kim van der Veer.

Wat is de grootste les die het moederschap je tot nu toe heeft gegeven?

‘Dat ik goed genoeg ben. Zowel voor mezelf als voor Viënna. Dat betekent niet dat ik het altijd zo ervaar hoor. Diep van binnen weet ik dat ik een goede moeder ben voor m’n dochter, maar er zijn ook momenten dat ik dat nog niet helemaal voel. Dat gevoel van goed genoeg zijn gaat dan ook weer gepaard met vertrouwen hebben. Weten dat het goedkomt. En dat het ook prima is als iets niet perfect is.’

‘Daarnaast heb ik ervaren hoe ontzettend krachtig ik eigenlijk ben. Wauw, ik wist echt niet dat ik zoveel doorzettingsvermogen had. Er zijn al veel momenten geweest dat ik moe was, of overprikkeld, maar dat ik toch doorging. Puur om het feit dat het wel moest. En dat vind ik iets moois. Je kunt zoveel meer aan dan je van tevoren denkt.

Laten we even teruggaan naar je leven voordat je moeder was. Heb je altijd al een kinderwens gehad?

‘Ja, zeker. Ik heb altijd gezegd: voor m’n dertigste wil ik een kind en een huis. Ik weet natuurlijk dat dat niet zo makkelijk is als het klinkt, maar het is me wel gelukt. En daar ben ik heel dankbaar voor. M’n man heeft gelukkig ook altijd een kinderwens gehad, dus voor ons stond het buiten kijf dat we ouders wilden worden.’

‘Helaas mondde de eerste zwangerschap uit in een miskraam. Dat heeft natuurlijk zeker wat met me gedaan. Ik was tijdens de zwangerschap van Viënna best wel angstig dat het weer mis zou gaan. Richting de bevalling heb ik therapie gehad om de miskraam een plekje te geven. Zodat ik ook echt klaar zou zijn voor de geboorte van Viënna. Dat was heel fijn en heeft me echt geholpen.’

Gedurende de zwangerschap zie je meer op tegen de kraamtijd dan de bevalling zelf. Hoe ben je daar mee omgegaan?

‘Dat klopt inderdaad. Ik ben toen wel heel actief aan de slag gegaan met waarom ik zo angstig was voor de kraamtijd. Uiteindelijk bleek dat toch wel te zitten in de angst om hulp te vragen, afhankelijk te zijn etc. Niet zozeer in de ongemakken en de pijn. Ik heb toen een visionboard gemaakt van hoe ik mijn kraamtijd het liefste voor me zag. Ik plakte er allemaal quotes op en fijne plaatjes en heb dat visionboard toen de laatste weken van m’n zwangerschap veel bekeken. Dat heeft me echt geholpen. Ik durf namelijk te zeggen dat mijn kraamtijd precies is gegaan zoals ik die uiteindelijk voor ogen had.’

‘Onderdeel van die kraamperiode was dat we de eerste twee weken na de geboorte geen bezoek hebben gehad. Behalve die van onze ouders. Dat was zó fijn. Van tevoren had ik al aan vrienden laten weten dat dit ons plan zou zijn. Daar ben ik blij mee, want het heeft veel rust en kalmte gegeven.’

Als laatste vraag… Welk advies zou je aan aanstaande moeders willen meegeven?

‘Dan kom ik denk ik toch weer terug op een van de grootste les die ik heb geleerd. Dat je goed genoeg bent zoals je bent. Het moederschap heeft mij zachter gemaakt waardoor ik dat inzicht nu pas heb gekregen, maar het is gewoon echt waar: het hoeft niet perfect en we zijn precies goed wie we zijn. Als moeder, maar ook als vrouw.’