Momtalk: Kelly

Eind 2022 raakt Kelly Camfferman voor het eerst in verwachting. Een grote droom die uitkomt voor haar en haar vriend. Helaas eindigt de zwangerschap in een miskraam en volgt daarna een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Nu, ruim een jaar later, is Kelly nog steeds niet zwanger. Wat doet het met je als een zwangerschap uitblijft? Wat hebben de afgelopen intense maanden Kelly geleerd? En in hoeverre vertrouwt ze nog op de toekomst? How About Mom spreekt haar erover.

Even terug naar het begin. Wanneer besloten jij en je vriend voor een kindje te gaan?

‘Al in het begin van onze relatie wisten we van elkaar dat we graag kinderen zouden willen. Eind 2021 besloten we: laten we nog één zomer als niet-ouders genieten en er daarna voor gaan. En zo geschiedde. We hebben heerlijk genoten en in oktober 2022 raakte ik gelukkig heel snel in verwachting. Ik dacht echt: ‘What the fuck? Hoe kan dat zó snel?’ De testen die ik deed gaven allemaal niet een heel duidelijk streepje, maar wel een streepje. En een licht streepje of niet: zolang die verschijnt is er sprake van een zwangerschap.

Ik denk dat ik ongeveer zes weken in verwachting was, toen m’n vriend en ik een groot feest gaven. Redelijk pril allemaal nog, maar toch besloten we dat dat het moment was waarop we het aan iedereen zouden vertellen. Hoe geweldig om zoiets met iedereen te kunnen vieren? We waren door het dolle heen en onze vrienden en familie natuurlijk ook.

En dan gaat het helaas mis… Nog voor dat je een eerste echo had, kreeg je kramp en bloedingen. Wat ging er toen door je heen?

Ik dacht gelijk: dit is foute boel. En dat was dus ook gelijk zo. Ik vond het heel erg en ben ook zeker verdrietig geweest, maar niet ontzettend lang. Ik had er rekening mee gehouden en weet hoeveel vrouwen een miskraam krijgen in hun leven. Ik heb dan ook niet getwijfeld of ik ooit nog zwanger zou worden. Tuurlijk vond ik het heel vervelend en kut, maar ik denk dat het heel erg heeft geholpen dat we nog geen echo hadden gehad en dus ook nog geen kloppend hartje hadden gehoord.

M’n vriend en ik besloten gelijk door te pakken. We zijn beiden halverwege de 30, dus we hebben ook niet nog jaren te gaan. Wonder boven wonder ben ik na een menstruatie, gelijk weer zwanger geworden. Ook dit keer was het een licht streepje, maar waren we weer ontzettend blij dat het zo snel was gelukt.

Toch maakt dat lichte streepje je onzeker en besluit je zo snel mogelijk een echo te willen. Waarom was dat?

Ik denk deels vanwege het feit dat we toch onzeker waren omdat het de eerste keer fout is gegaan. En daarnaast omdat er dus inderdaad weer sprake was van een heel licht streepje. Ik kreeg opnieuw last van bloedverlies, maar bleef wel positief testen. Vandaar dat we toen naar een echocentrum zijn gegaan voor een vervroegde echo. Bij het echocentrum werd ik eerlijk gezegd wel aangekeken of ik een debiel was, omdat ze met dit termijn nog niks konden zien. En dat was dus ook zo en dus werden we zonder pardon weer weggestuurd. Dat was een vervelend gevoel. Het krijgen van een kind is een hele grote droom van mij, dus dat ik niet serieus genomen werd voelde niet goed.

Toen ik 7,5 week zwanger zou moeten zijn, ben ik toch maar langs het ziekenhuis gegaan. Het streepje van de test bleef heel licht en ik had hier en daar weer kramp. Ook nu bleek mijn baarmoeder leeg te zijn. En met dat termijn is dat gewoon echt niet goed. In het ziekenhuis ontstond gelijk paniek, omdat ze aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap dachten. Dat bleek ook zo te zijn. De artsen hebben er toen voor gekozen om niet in te grijpen met een operatie of injectie, maar elke week de HCG-waarde in mijn bloed te monitoren tot het onder de vijf was. Dit heeft uiteindelijk nog 1,5 maand geduurd en de maanden daarna had ik nog onwijs last van mijn hormonen. Uiteraard was het ook weer een klap. Wéér was het niet gelukt.

Sinds die keer blijft een zwangerschap tot op heden uit. Wat doet dat met je?

Dat is natuurlijk allesbehalve leuk. Toch heb ik sindsdien nog niet bij de pakken neergezeten. Ik denk dat dat ook komt door het ongeloof. Hoe kan het dat ik twee keer heel snel zwanger word en sindsdien helemaal niet meer? Ik merk dat ik me het afgelopen jaar vooral heb gefocust op het zoeken naar die verklaring. Ik had zo sterk het gevoel dat er iets niet klopte. Dat lijkt me ook niet meer dan logisch als je na 1,5 jaar nog niet in verwachting bent.

Doordat ik zo gedreven was om te achterhalen wat er mis is, ben ik me vooral daarop gaan storten en heb ik niet echt de ruimte gegeven aan m’n gevoel. Als ik het afgelopen jaar moet omschrijven dan is dat namelijk vooral een gevoel van ongeloof en onbegrip, niet zozeer van verdriet en moedeloosheid.

Kun je vertellen waarom je het afgelopen jaar vooral ongeloof en onbegrip hebt ervaren?

Ik denk vooral dat ik had verwacht dat op het moment dat het een tijd duurt dat je in verwachting raakt, je de juiste zorg zou krijgen in Nederland. Nou vind ik dat persoonlijk best tegenvallen. Ik snap natuurlijk heel goed dat je niet al te snel door de hele medische molen mag. Daar heb ik alle begrip voor, maar het gaat er vooral om dat ik eigenlijk overal het gevoel heb gehad dat ik me aanstelde. Dat is ontzettend naar, want wat ik net al zei: het is mijn grote droom om moeder te worden en natuurlijk maak ik me zorgen dat het niet lukt. Begrip en een arm om je heen zijn dan heel fijn, maar die vond ik tot dusver heel ver te zoeken.

Dat onbegrip zit ‘m denk ik deels ook in het feit dat ik tot nu toe geen onderzoeken heb mogen laten doen in het ziekenhuis. Daarvoor vinden de artsen het nog te vroeg en adviseren ze om het eerst nog een tijdje te proberen. Dat voelt naar, want gevoelsmatig hebben m’n vriend en ik die tijd helemaal niet.

Uiteindelijk besluit je naar België te gaan en daar onderzoeken te starten. Daar word je vermoeden dat er iets niet goed is, bevestigd. Wil je daarover vertellen?

Ik besef me heel goed wat een luxe het is dat wij de mogelijkheid hebben gehad om naar het buitenland uit te wijken. Laat ik dat vooropstellen. Maar het klopt inderdaad dat ik in België wel de zorg heb ik gekregen waar ik behoefte aan had. Dat betekent dat er diverse onderzoeken hebben plaatsgevonden het afgelopen jaar.

Daaruit is gebleken dat ik een hartvormige baarmoeder heb. Helemaal niet gek dus dat de twee zwangerschappen niet lang hebben geduurd. Bij een hartvormige baarmoeder houdt het vruchtje niet goed vast. Er zijn vrouwen met een hartvormige baarmoeder die wel een voldragen zwangerschap hebben, maar de kans op een miskraam, vroeggeboorte en andere complicaties is veel groter dan bij een ‘normale’ baarmoeder.

Zo’n conclusie is natuurlijk even schrikken. Want wat betekent dit voor de toekomst? Anderzijds viel er een last van m’n schouders af dat nu ein-de-lijk duidelijk was waarom het maar niet is gelukt. Een soort bevestiging dat ik inderdaad niet gek ben en dat ook een hele grote les dat ik altijd naar m’n onderbuikgevoel moet luisteren.

Je hebt dus een hartvormige baarmoeder. Wat betekent dat voor jouw kinderwens?

Dat betekent dat het inderdaad voor nu heel moeilijk is om kinderen te krijgen, maar wonder boven wonder kan er iets aan gedaan worden. Eind januari kan ik terecht bij de arts en start ik de voorbereiding voor een operatie. Ze gaan de vorm van mijn baarmoeder dan zo vormen dat een vruchtje wel blijft zitten. Het is bizar, toch? Dat dit weer de deuren kan openen voor een kindje. Ik kan het nog niet helemaal geloven hoor. Dat we over een paar maanden écht weer kunnen starten met proberen. Het is natuurlijk eerst zien dan geloven, maar het voelt wel echt als een nieuwe start.

Uiteraard moet ik wel herstellen van de operatie, dus we kunnen niet gelijk van start. Maar zodra het bloedverlies is gestopt, mag dat wel. En dat kan al vrij snel zijn! Ik verheug me erop, ondanks dat het natuurlijk spannend is. Het voelt alsof het afgelopen jaar op pauze heeft gestaan, dus ik kan niet wachten op dit nieuwe jaar. Ik heb er het volste vertrouwen in dat dit het jaar wordt dat ik een gezond kindje negen maanden lang bij me mag dragen.’

Meer lezen?
Momtalk: Debbie
Momtalk: Lynn
Momtalk: Annette