Momtalk: Tess

Een jaar geleden spraken we Tess Muller (’92), toen nog zwanger, voor onze rubriek Momtalk. Inmiddels is er een hoop veranderd in haar leven en heeft ze een turbulente tijd achter de rug: ze is bevallen van Mylo en sinds vijf maanden uit elkaar met de vader van haar zoon. Hoog tijd om weer bij te praten en dus vroegen we Tess opnieuw het hemd van het lijf.

Zo vertelt ze open en eerlijk over hoe de afgelopen maanden voor haar zijn geweest.

Iets meer dan een jaar geleden spraken we je voor het laatst en was je je aan het voorbereiden op je bevalling? Hoe is die verlopen?

‘Klopt, dat is alweer vijftien maanden geleden. De bevalling van Mylo was onwijs hevig en intens. Op een zaterdagochtend had ik meer vochtverlies dan normaal en ging ik voor een check naar het ziekenhuis. De verloskundige dacht dat ik een scheurtje in m’n vliezen zou hebben. Uiteindelijk bleek dat niet het geval, maar braken – op het bed in het ziekenhuis – ineens mijn vliezen. Heel bizar, want de dag daarna zou ik een gesprek hebben over een eventuele inleiding.

In het ziekenhuis waar mijn ex-vriend en ik toen waren, bleek geen plek te zijn. Ik was woest natuurlijk en moest uiteindelijk met onwijs heftige weeën naar het bevalcentrum aan de andere kant van de stad rijden. Toen ik daar aankwam – zo’n drie kwartier nadat m’n vliezen waren gebroken – bleek ik al 7 centimeter ontsluiting te hebben. Uiteindelijk is Mylo na een bevalling van drie uur geboren. Als ik eraan terugdenk, kan ik ook alleen maar denken aan de continue weeën die ik toen voelde en hoe snel het eigenlijk is gegaan.

Een nogal hevige bevalling. Hoe kijk je erop terug?

Ik kijk heel erg goed op m’n bevalling terug. Het was hevig en krachtig, maar wel heel mooi. M’n ex-partner heeft me echt door de pijn heen geloosd en daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. We waren toen echt een goed team en ondanks de pijn, ik was eigenlijk in een soort trance, ben ik heel blij met de positieve kijk op m’n bevalling. De kraamweek daarentegen, vond ik heel erg wennen en lastig.

Je geeft aan dat je de kraamweek lastig vond, waarom?

Dat komt vooral omdat ik natuurlijk een hele snelle bevalling heb gehad en veel bloed had verloren, waardoor m’n lichaam heel zwak was. Ik heb een week lang niet kunnen lopen en was heel slap. Mylo kon ik alleen borstvoeding geven met behulp van de kraamhulp, omdat ik zelf gewoon echt de kracht niet had. Ook kon ik hem niet tillen en heeft het lang geduurd voordat ik weer wat kon.

Ook moest ik er heel erg aan wennen aan dat ik helemaal geen tijd meer voor mezelf had. Zeker in die eerste weken sta je 24/7 aan en heb je geen momentje voor jezelf. Hoewel het moederschap me gelijk heel gemakkelijk afging, vond ik wel wel heel erg schakelen om continu de zorg te hebben voor een kleintje.

Is het moederschap anders dan je had verwacht?

Ik vind het moederschap niet anders dan verwacht. Ik had van tevoren wel verwacht dat het gepaard zou gaan met veel zorgen en uitdagingen. Wat ik alleen niet had verwacht was de intense liefde die je voor je kind voelt. Ik hoorde andere moeders natuurlijk altijd wel over de liefde voor je kind, maar dat die zo sterk was… Dat had ik niet verwacht, maar ben ik wel heel dankbaar voor.

Een aantal maanden na de geboorte van Mylo gingen jij en je ex-partner uit elkaar. Hoe was de periode daarna?

Toen Mylo elf maanden oud was, besloten m’n ex-vriend en ik uit elkaar te gaan. Onze relatie was altijd al stormachtig en we beseften met de komst van Mylo dat we te verschillend waren. Als kersverse ouder komt er zoveel op je af; de korte nachten, de hormonen, de liefde voor je kindje. Er veranderde heel veel waardoor onze relatie geen stand heeft gehouden. Dat is ontzettend pijnlijk en de keuze om uit elkaar te gaan, maak je ook niet zomaar. Toch weet ik dat het het de beste keuze is geweest.

De afgelopen vijf maanden zijn daarom ook wel heel verdrietig en lastig geweest. Vooral tegenover Mylo heb ik me lange tijd schuldig gevoeld. Over het feit dat hij zich later geen ouders kan herinneren die bij elkaar in huis woonden. Nu voel ik me meer schuldig over het feit dat mijn ex-partner en ik ruzie hebben gemaakt in het bijzijn van Mylo. Ik hoop dat hij zich daar later niks van herinnert.

Je noemt het uitgaan van je relatie uiteindelijk een goede keuze. Kun je dat uitleggen?

Hoewel het altijd een verdrietige keuze zou blijven, werkte onze relatie gewoon niet en dat had natuurlijk invloed op hoe we ons beiden voelden. Nu besef ik me bijvoorbeeld dat ik veel meer ontspannen ben nu mijn relatie uit is. En dat betekent ook dat ik een leukere moeder kan zijn voor Mylo. Uiteindelijk is dat natuurlijk het allerbelangrijkste en hetgeen wat telt.

Achteraf gezien hadden m’n ex-vriend en ik wellicht ook moeten besluiten om eerder uit elkaar te gaan. Maar zo’n keuze maken terwijl je een kindje hebt, is heel ingewikkeld. Ik heb nog heel lang de hoop gehad dat de komst van Mylo de situatie zou veranderen. Ik heb heel lang vastgehouden aan dat ideaalbeeld, van een vader, moeder en een kind. Maar als dat je niet gelukkig maakt, moet je uiteindelijk voor jezelf kiezen.

Inmiddels ben je vijf maanden single mom, hoe bevalt dat?

Ik gaf het natuurlijk net al aan, maar ondanks de turbulente tijd en de stressvolle periode, voel ik me veel meer ontspannen dan een jaar geleden. Het eerste levensjaar van Mylo heb ik – achteraf gezien – te weinig tijd voor mezelf gehad. Ik probeer daarom ook, nu ik meer rust in m’n hoofd heb, meer dingen voor mezelf te doen. Als hij slaapt, ga ik even een serie kijken, in plaats van het huishouden of werk.

Uiteraard vind ik de combinatie van werk, vriendschappen, huishouden en de zorg voor Mylo wel heel uitdagend. Ook de momenten waarop hij naar zijn vader gaat, vind ik nog heel lastig. Ik was gewend hem 24/7 bij me te hebben en nu moet ik hem soms een weekendje missen. Zo kan ik echt absoluut niet slapen als hij er niet is en voel ik me incompleet, maar ik hoop dat ik het over een tijdje meer kan loslaten.

Als je terugkijkt op de afgelopen maanden, wat heb je geleerd?

Makkelijk was en is het zeker niet, maar ik ben de afgelopen maanden heel erg gaan nadenken over wat ik belangrijk vind. Ik vind het belangrijk om van mezelf te houden en gelukkig te zijn met wie ik ben en wat ik doe. Ik nam een ideaalbeeld voor me van een sterke single mom die de wereld aan kan. Ik bedacht me dat die vrouw goed voor zichzelf zou zorgen, want alleen dan zou ze de leukste moeder voor haar kind zijn. Ik werk fulltime dus financieel gezien zou ik voor onze zoon moeten kunnen zorgen. We mochten bij mijn vader intrekken, dus we hebben ook een dak boven ons hoofd. Dit is natuurlijk verre van ideaal maar geeft ons wel een stabiele basis en rust.

Het is een kwestie van door de zure appel heen bijten en je focussen op dingen die je gelukkig maken. Zo ging ik na jaren weer dansen voor wat ontspanning, doe ik veel leuke en nieuwe dingen met mijn zoon en investeer ik in vriendschappen. Dit heeft mij veel positieve energie gegeven en dat voelt Mylo ook.

Tuurlijk had ik ook dagen dat ik liever niet uit bed kwam en ook dat is oké. Een scheiding is een rouwproces waar je doorheen moet. Ik ben er nog niet maar ik kan wel zeggen dat ik uitkijk naar wat de toekomst ons gaat brengen en ik trots ben op hoe Mylo en ik het samen doen.

De afgelopen maanden waren natuurlijk wel anders dan je je had voorgesteld, hoe zie je de toekomst nu voor je?

Eigenlijk heel erg positief. Ik heb me echt voorgenomen om heel gelukkig te zijn met Mylo en daar ultiem van te genieten. Tuurlijk hoop ik ooit weer een relatie te krijgen, en het lijkt me ook te gek als Mylo een broertje of zusje krijgt, maar daar is het nu nog te vroeg voor. Eerst wil ik even genieten van de vele momenten die ik met m’n zoon heb en hoop ik snel weer een huisje voor onszelf te hebben.

Ik hoop ook dat Mylo voor altijd zichzelf blijft en zich niet gaat aanpassen voor anderen. Ik wil hem meegeven dat hij goed is zoals hij is. Als ik een ding heb geleerd de afgelopen tijd, is het wel dat het onwijs belangrijk is om eerst zelf gelukkig te zijn voordat je anderen gelukkig wil maken.

Als laatste vraag, wat zou je andere (single) moms willen meegeven?

Eigenlijk sluit dat aan bij wat ik hierboven zei: dat ze vooral zichzelf niet moeten vergeten. De laatste tijd heb ik veel nagedacht over wie ik wil zijn en wat mij gelukkig maakt. Uiteindelijk is een gelukkige moeder ook zoveel fijner voor een kind. Ik hoop dan ook dat vrouwen voor zichzelf blijven zorgen en dat ze vertrouwen blijven houden in zichzelf. Lange tijd maakte ik me zorgen over het uitgaan van m’n relatie en of ik het wel alleen zou kunnen. Inmiddels weet ik dat alles uiteindelijk op zijn plek terecht komt.’

Meer lezen?
Momtalk: Aimée
Momtalk: Judith Noordzij
Momtalk: Rumailah