14/05/2021

De eerste verjaardag van mijn dochter: een rollercoaster aan emoties

Ik denk dat alle ouders rond de eerste verjaardag van hun kind terugkijken. Ik in ieder geval wel. Alles wat we hebben meegemaakt, alles wat er is veranderd in ons leven en hoe ikzelf ben veranderd. Want ja, echt alle clichés zijn waar. Het is ontzettend snel gegaan dat eerste jaar, het was mooi maar ook moeilijk. Hoogte- en dieptepunten hebben elkaar in hoog tempo afgewisseld. Met als hoogtepunt natuurlijk dit levende wezen in het middelpunt van mijn bestaan. Een heel klein mensje wat naar je opkijkt als voorbeeld, voor liefde, troost en vertrouwen. 

Als ik heel eerlijk ben was ik rond Lyo’s eerste verjaardag eigenlijk vooral melancholisch in plaats van vrolijk en blij. Een hele rare gewaarwording vond ik dat, want een verjaardag is een heugelijke gebeurtenis, toch? Alleen werd ik me er opeens heel pijnlijk van bewust dat ze met de jaren alleen maar onafhankelijker zal worden en me minder en minder nodig zal hebben. Dat is natuurlijk allemaal logisch en hoort bij het proces. Kinderen horen zich los te maken van hun ouders en uiteindelijk is het juist het doel zelfstandige kinderen de wijde wereld in te sturen. Maar doordat dit eerste jaar zó snel is gegaan, kreeg ik opeens het gevoel dat het moment dat ze groot en onafhankelijk is daar zou zijn voordat ik het wist. Dat gevoel beklemde me en zorgde ervoor dat ik een vreemd soort controleverlies ervoer (maar ja tijd stilzetten kan nou eenmaal niet). On the upside, werd ik me er ook van bewust hoezeer ik geniet van het moeder-zijn en alles wat daarbij komt kijken. 

Vanaf het moment dat je baby wordt geboren (en ook al in de buik) leert je kind elke dag – wat zeg ik? Elke minuut! – langzaam maar zeker worden ze zelfstandiger. Hoewel Lyo me, in ieder geval voorlopig, echt nog wel nodig zal hebben. Met hoe ouder ze worden en hoe meer ze kunnen, veranderen de behoeften van je kind en daarmee ook jouw rol als ouder. Ik hoef Lyo straks niet meer te helpen met eten, of haar luier verschonen, maar dan zal ze andere vragen hebben (vragen waar ik misschien geen antwoord op heb…). Toen een collega mij hierop wees, vond ik weer een beetje rust in de achtbaan van emoties. Voorlopig ben ik nog niet overbodig als moeder, heerlijk. Wat heb ik veel geleerd en wat ben ik blij dat ik onze dochter stukje bij beetje leer kennen terwijl haar karakter en eigen wil zich ontvouwen. 

Al met al ben ik een rijker mens als moeder en dat koester ik enorm. Ik voel vooral intens geluk als ze naar mij toe kruipt, bij me wilt zijn omdat ze me kent. Op zoek naar zekerheid en stabiliteit. Ik zie haar ontwikkelen, groeien en lachen. Een gelukkig en blij kind, dat tevreden haar nog kleine wereld ontdekt, terwijl ze af en toe over haar schouder kijkt of wij er nog zijn om haar op te vangen als ze valt. 


Charlie is half Portugees, woont in Amsterdam en werkt als fondsenwerver corporate partnerships bij het Concertgebouworkest. Ze is getrouwd met Benji, ex-klassieke balletdanser en nu fysiotherapeut, en sinds 1 maart 2020 zijn zij trotse ouders van dochter Lyona. Meer lezen over Charlie?

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen