29/03/2020

Momtalk: Sara

Sara Rosalie (32) is de moeder van IJsbrand en inmiddels bevallen van haar dochter Solveij. Ze woont samen met haar vriend Sven in Weesp. In 2016 richtte Sara Rosalie haar gelijknamige verzorgingslijn met 100% natuurlijke en Allergy Certified producten op. “Iedere keer denk je: dít is de leukste fase. Maar dan beginnen ze te lachen, of te lopen, of te praten…”

Als we elkaar spreken is Sara 38,5 week zwanger. “Het cocoonen is gestart, ik moet me eraan overgeven. Als ondernemer is met verlof gaan niet eenvoudig, maar inmiddels hebben de hormonen de boel overgenomen. Nu moet die out of office wel aan.”

Wilde je altijd al moeder worden?

“Ik wist altijd dat ik graag kinderen wilde, maar ik ben geen moeder-moeder. De mensen om me heen zullen me niet als zorgzaam type omschrijven. Ik ben wel heel loyaal, maar eerder praktisch en nuchter dan verzorgend. Toen ik in 2012 mijn vriend ontmoette, heb ik wel direct aan hem gevraagd of hij überhaupt kinderen wilde. Gelukkig wilde Sven dat ook.”

“Ik ben een enorme planner, dus zag precies voor me hoe en wanneer ik wilde starten met ‘proberen’ zwanger te worden. We hadden een appartement in Amsterdam, mijn spiraal ging eruit en ik hield rekening met een maand of acht proberen – ik wilde er wel realistisch inzitten. Tegen mijn verwachte planning in was ik al binnen een maand zwanger. Juist omdat het zwanger raken zo makkelijk ging, was ik huiverig voor een miskraam. Gelukkig bleef het vruchtje zitten.”

Kijk je met een goed gevoel terug op je zwangerschap?

“Ik vond de zwangerschap mentaal gezien zwaar. Ik had last van grauwe gedachten, zoals ik het zelf omschrijf. Er verandert tijdens je zwangerschap zoveel, en je weet dat er nog zoveel meer gaat veranderen, en daar kan ik niet zo goed tegen. Ik ben heel kritisch op mezelf en piekerde over alles: kan ik wel van een baby houden? Welk effect heeft een kindje op onze relatie? Mijn vriend vormde daarin mijn solide basis: hij had er alle vertrouwen in dat het met mij, met hem en met ons goed zou komen.”

“Toen IJsbrand werd geboren en de zwangerschapshormonen plotsklaps uit mijn lichaam verdwenen, was ik hysterisch blij. Het was een en al roze wolk en verliefde gevoelens. Alles waar ik me zorgen over had gemaakt, bleek totaal niet aan de orde. Dat versterkte mijn euforische gevoel in de kraamweek alleen maar. Vrienden zeiden: het huis hing vol met liefde in die periode. Dat was zo.”

Hoe was jouw bevalling?

“Ik had een bevalplan gemaakt met hoe ik hoopte dat het zou gaan. Uiteindelijk voldeed mijn bevalling aan al die wensen, dus dat was geweldig. Het vond thuis plaats, tijdens de weeën kon ik in bad en er was een hele ontspannen sfeer. De pijn overviel me wel, maar toch was het relaxt.

Na de bevalling moest ik met name wennen aan het feit dat de kraamzorg iedere dag je hechtingen moet checken. Op die dagelijkse controle tussen je benen was ik niet voorbereid. Ik was overigens helemaal niet zo bezig met mijn lichamelijke herstel, ik was vooral gefocust op de baby.

Het kraambezoek hebben we bewust beperkt gehouden. We wilden zo lang mogelijk in die bubbel blijven. Ik denk dat die rust mijn herstel zeker ten goede is gekomen.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door SARA ROSALIE (@sararosalie) op

Hoe ervaar je deze tweede zwangerschap?

“Toen we waren verhuisd, naar een huis met genoeg slaapkamers, besloten we voor een tweede kindje te gaan proberen. Weer was ik direct zwanger en weer stapelden de donkere wolken zich op toen de zwangerschapshormonen in mijn lijf kwamen. Hoewel ik me lichamelijk gezien prima voel, vind ik zwanger zijn niet leuk. Ik word er geen leuker mens van, ik heb gewoon negen maanden een soort stemmingswisselingen en klachten van de hormonen.”

“Stiekem had ik gehoopt dat ze er nu al zou zijn. Ik was vanochtend zó chagrijnig, dat leek me een voorbode. Helaas, het is nog steeds rustig.”

Heb je weer zin in tijd met een kleine baby tijd?

“We krijgen een meisje en dat vind ik wel spannend. Een jongetje, dat heb ik nu onder de knie, maar een meisje brengt weer allerlei nieuwe vragen en zorgen met zich mee. Heel soms overvalt me ook de gedachte: waarom doen we dit nog een keer? Het is nu al heftig! Heel leuk hoor, maar ook hard werken. Ik probeer ons er mentaal op voor te bereiden wat ons allemaal te wachten staat in die eerste weken. Gek genoeg vergeet je dat toch snel weer: de kramp uurtjes, twintig keer per dag een luiertje verschonen, de hele dag een baby aan de borst. Het is wel mooi dat je nu weet dat al die fases weer voorbij gaan. Het slechte slapen, het slechte eten… Het komt en het gaat, fijn om daarop te kunnen vertrouwen een tweede keer.”

En hoe kijk je tegen de aanstaande bevalling en kraamperiode aan?

“Ik heb een nieuw bevalplan geschreven, aangepast aan onze nieuwe thuissituatie. De hectiek van een ziekenhuis past niet bij mij, ik zou heel graag weer thuis bevallen. Ik zie mijn bevalling positief tegemoet, dat is natuurlijk al een score van 1-0 voorsprong. Ik probeer er open en flexibel in te gaan: alles kan gebeuren. Ook als het helemaal anders loopt dan verwacht is dat oké. Ik heb per situatie in mijn hoofd wat dan mijn keuzes en opties zijn, zodat ik ook in zo’n geval een gevoel van overzicht hou.

Deze kraamperiode willen we opnieuw het bezoek beperkt houden, maar met een peuter in huis zal een kraamweek vanzelf een andere lading krijgen. Ik vermoed dat je een stuk sneller weer op aarde bent. Ik verwacht iets minder romantiek en iets meer realiteit.”

Straks moeder van twee kindjes, hoe zie je dat voor je?

“Ik ga er vanuit dat het goedkomt met de liefde, dat mijn hart nog groter zal groeien zoals ik andere moeders altijd hoor vertellen. Mijn voornemen is om de overgang voor IJsbrand zo normaal mogelijk te laten verlopen. Het mooie is dat die overgang al geleidelijk aan begonnen is tijdens de zwangerschap: ik til hem nu al niet meer op, wild spelen zit er minder in en ik moet tegenwoordig af en toe even liggen.

Sven heeft weer een maand verlof opgenomen. Daar stond ik ook op: een baby krijgen we samen. De zwangerschap doe ik, maar de babyperiode doen we echt met z’n tweeën. Ik geef mezelf een maand of zes vrij. De start van mijn werk valt in de zomer, dus ik kan rustig aan kijken hoe het gaat met twee kleine kindjes, hopelijk borstvoeding en een eigen bedrijf.”

Kijk je er naar uit om straks het ondernemen weer op te pakken?

“Dat er nu wat minder vaart achter Sara Rosalie zit, neem ik voor lief. Ik heb het bedrijf zo ingericht dat alles doorloopt, ook al doe ik nu even niets. De bestellingen lopen door, de PR-werkzaamheden en onze samenwerking in april ook. Ik herinner me nog hoe ik bij IJsbrand na acht maanden om me heen keek en dacht: wat ben ik nou eigenlijk aan het doen?! Het middelpunt van je leven verandert volkomen door het moederschap, je baby wordt de hoogste prioriteit. Alles wat je daaromheen doet moet wel van belang zijn, anders kan je net zo goed 24/7 met je kindje zijn. Misschien maak ik deze keer wel weer zo’n identiteitscrisis mee. Dit keer ben ik echter voorbereid: ik heb onder andere een gesprek met een business coach gepland in september.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door SARA ROSALIE (@sararosalie) op

Hoe zit het met de tijd voor jezelf?

“Voordat ik kinderen kreeg ben ik twee keer overspannen geweest. In die periode heb ik geleerd hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen. Die zorg is jouw verantwoordelijkheid, niet die van een ander. Je moet eerst aan jezelf geven, voordat je aan een ander kunt geven. Die kennis nam ik mee tijdens mijn zwangerschappen. Ik mediteer en doe aan yoga, daarvan laad ik op. Mijn vriend en ik vinden tijd voor onszelf allebei belangrijk, dus daar maken we altijd een prioriteit van.”

“Dat ging toen IJsbrand net geboren was overigens niet vanzelf hoor. Het voelde alsof ik een ledemaat thuisliet als ik alleen de deur uit ging! Ik was extreem beschermend, ik vond het zelfs lastig om hem alleen bij Sven te laten. Die wilde op zijn beurt ook weleens tijd alleen met de baby, dus boekte hij weleens een massage voor me. Zo had ik verplichte me-time en hij tijd alleen thuis.”

“Uiteindelijk leerde ik dat het belangrijk is om keuzes voor jezelf te maken en je daar niet schuldig over te voelen. Nu heb ik het juist soms nodig om even te ontsnappen van het moeder-zijn. Even pauze en kunnen nadenken over andere dingen dan luiers, pap en speelgoed.”

Heb jij nog een gouden tip voor andere (aanstaande) moeders?

“Denk aan jezelf! En: alles gaat voorbij. Ook die momenten waarop je midden in de nacht met tepelkloven poep uit een romper staat te schrapen. Oh, en: het wordt steeds leuker. Die is misschien nog beter. Iedere keer denk je: dít is de leukste fase. Maar dan beginnen ze te lachen, of te lopen, of te praten…”

“Nog een tip van praktische aard: ossengalzeep is een redder in nood bij bovenstaande situaties, je krijgt er (bijna) alle vlekken mee weg. Het zou wat mij betreft in het kraampakket mogen zitten.”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen