Momtalk: Willemijn

Willemijn Welten (‘86) is spreker en auteur van onder andere de bestseller Wonderen Manifesteren. Ze woont samen met haar grote liefde Ramon en is 32 weken zwanger van haar eerste kindje. ‘We gingen in vier maanden tijd all in: we kregen verkering, raakten in verwachting en gingen samenwonen.‘

Edit 27 maart: Met groot verdriet en verslagenheid lazen we het bericht van Willemijn dat haar zoontje Joah Noël Dijkman vijf dagen na zijn geboorte op 11 maart is overleden. We hebben met Willemijn besproken dat haar interview in zijn oorspronkelijke vorm gedeeld mag blijven. De manier waarop zij tijdens haar zwangerschap al zo in contact stond met de baby in haar buik blijft prachtig en we hopen dat we andere (aanstaande) moeders hiermee kunnen blijven inspireren.

Wanneer wist jij: ik ben klaar om moeder te worden?

‘Ik heb al heel erg lang een kinderwens, maar twee jaar geleden voelde ik voor het eerst heel sterk dat ik er echt klaar voor was om een kindje te krijgen. Op dat moment had ik geen relatie: mijn laatste vaste relatie ging uit toen ik dertig was. Destijds begonnen op die leeftijd veel mensen om me heen juist aan kinderen, maar ik was er helemaal oké mee dat ik daar op dat moment niet stond. Ik had er zo’n sterk vertrouwen in dat ik op den duur moeder zou worden, dat gaf me zoveel rust.

Toen ik twee jaar geleden dat gevoel wel sterker kreeg, besefte ik me dat het nu wel tijd werd om ‘werk’ te maken van het zoeken naar een relatie. Tien maanden later ontmoette ik Ramon op het strand van Curacao. Een man die twaalf jaar jonger is dan ik, maar met wie ik direct een geweldige klik had. De hele avond hebben we gezoend en gepraat, zelfs over mijn kinderwens, maar ik had er geen enkele verwachting van. Het was gewoon een bijzondere vakantievlam.

De volgende ochtend stuurde hij me een berichtje dat hij hoopte dat ik mama mocht worden en dat hij het zo fijn met me had gehad. Terug in Nederland bleef hij zijn best doen om met me op date te gaan. Ik hield de boot een beetje af omdat ik dacht op zoek te zijn naar iemand meer van mijn leeftijd. Uiteindelijk bleek het gevoel tussen ons te sterk en viel het niet meer te ontkennen. We besloten ervoor te gaan. Hij wist van mijn kinderwens, maar ik gaf hem de touwtjes in handen. Als hij ook zou voelen dat hij klaar was voor een kind, dan zouden we er voor gaan.’ 

Wanneer kwam dat moment?

‘We hadden twee maanden verkering toen hij op een avond tegen me zei dat hij voelde dat hij er klaar voor was. ‘Dit is het moment’. Ik weet nog dat ik zei: ‘nee joh, dat is te snel’. De dag erna begon hij er weer over. Mijn hoofd zei weer rationeel ‘nee’, maar ik wist ook dat ik kon vertrouwen op zijn gevoel dat het ons moment was om te beginnen. Ik besloot me eraan over te geven. De seks die we daarna hadden was de beste ooit en de middag was magisch. Het voelde zo licht, zo bijzonder. 

Twee weken later had ik lichte buikpijn. Ramon keek naar mijn buik en zei: ‘Volgens mij ben je zwanger, ik kan het zien.’ ‘Nee joh, ik heb gewoon een opgezette buik.’ De gedachte was overigens ook al door mijn hoofd gegaan. De dag ervoor reed ik naar huis na pilates en had ik ineens heel sterk het gevoel ‘ik ben zwanger’. Ik besloot het weg te stoppen: dat kón toch helemaal niet. We hadden het pas één keer geprobeerd. Ik was wel een paar dagen overtijd, maar dat ben ik altijd als het drukker is met werk. Die avond gingen we uiteten en ik dronk wel een paar wijntjes mee, maar ik merkte dat het gevoel me toch begon te bekruipen. De ochtend erna besloten we toch een zwangerschapstest te doen.

Ik deed op de wc de test en zag direct het tweede streepje verschijnen. ‘Oh oh!’, dat was mijn reactie. Ik liep naar Ramon toe. ‘Ik ben gewoon zwanger!’. We stonden helemaal te trillen allebei, het was zo overweldigend. Het eerste uur konden we het niet bevatten.’

En dan gaan jullie ‘ineens’ vader en moeder worden… Hoe was dat?

‘Ik had vroeger een beeld voor ogen van hoe deze stappen in mijn leven ‘hoorden’ te gaan. Ik was vanaf mijn 18de samen met dezelfde jongen, net zoals mijn ouders al vanaf die leeftijd bij elkaar waren, en met hem zou ik op mijn 29ste starten met een gezin. Het leven nu wijkt zó af van dat plaatje, maar het klopt wel.

Nu we eenmaal deze grote stappen hebben gezet, besef ik pas hoe moedig het is geweest dat we dit aandurfden samen. Een zwangerschap heeft veel impact op je relatie. Je leert elkaar heel snel goed kennen. Dat heeft ook wel iets moois: er is weinig ruimte voor bullshit. Je kunt niet nog even aankijken of dit iets is. We zijn nu – wat er ook gebeurt – voor de rest van ons leven aan elkaar verbonden.’

Woonden jullie al samen toen je zwanger raakte?

‘Nog niet. Ik had in maart een huis gekocht en zou daar in augustus naar toe verhuizen. Hij zou dan direct bij mij komen wonen. Toen ik zwanger raakte in juni woonden we dus nog niet samen. Hij woonde in Loosdrecht en ik in Rotterdam en we zagen elkaar vooral in het weekend. Dat vond ik helemaal niet leuk. Vanaf het moment dat ik zwanger was, wilde ik eigenlijk niet meer zonder hem wonen.’

In vier maanden tijd verkering krijgen, zwanger raken en samen wonen: is dat aan te raden?

‘Haha ja, we gingen direct all-in. Ik vond het wel bijzonder dat je in een heel korte tijd elkaar goed leert kennen. Je weet direct wat je aan elkaar hebt. In dat proces leer je ook jezelf steeds beter kennen. Communicatie is hierin wel een belangrijke succesfactor. Je kunt niet vol gas gaan en verwachten dat het allemaal vanzelf gaat. Je moet blijven praten, delen en eerlijk tegen elkaar kunnen zijn. Dat is super spannend, maar volgens mij ook de enige manier.’

Zijn er in de afgelopen maanden uitdagende momenten geweest? 

‘Absoluut. Er zijn zeker momenten geweest waarbij we recht tegenover elkaar stonden. Momenten waar je opnieuw samen uit moet komen en een nieuwe basis moet leggen, om er vervolgens weer sterker uit te komen. We hebben het kindje in mijn buik ook bij dit soort lastige momenten heel bewust betrokken. ‘We vinden het nu even moeilijk en komen er niet uit, maar jij bent heel gewenst en jij bent veilig en we gaan het samen op te lossen. Jij hoeft je niet druk te maken, jij mag genieten in mijn buik.’ We legden dan onze handen op mijn buik en maakten door onze ademhaling een connectie met hem. Zo voeren we letterlijk een gesprekje met hem.

Ik heb ook al veel briefjes aan hem geschreven, waarin ik eerlijk vertel hoe het gaat en wat er speelt, en ik schrijf briefjes van hem terug aan mij. Ik laat de woorden in me opkomen en schrijf ze op. Zijn woorden zijn altijd heel liefdevol en begripvol.’

Hoe ervaar jij jouw zwangerschap?

‘Ik vind zwanger zijn tot nu toe erg fijn. Natuurlijk heb ik wel kwaaltjes, maar ik besef ook dat die er gewoon bij horen. Ze zijn onderdeel van de reis die ik aan het maken ben. Ik heb er wel vroeg in mijn zwangerschap voor gekozen om het rustiger aan te doen. Ik wilde genieten van het zwanger zijn, de rust hebben om te luisteren naar mijn lijf en me overgeven aan het nieuwe energiepatroon. Inmiddels merk ik wel dat het langzaamaan wat zwaarder wordt en mijn verlof dichterbij komt. Daar kijk ik erg naar uit.’

Waar kijk je het meeste naar uit als je straks met verlof bent?

‘Ik neem minimaal vier weken voor mijn uitgerekende datum zwangerschapsverlof en het lijkt me heerlijk om dan lekker aan te gaan rommelen thuis. Me volledig over te geven aan de nesteldrang en alleen nog maar prioriteit te geven aan wasjes draaien, de babykamer en schrijven voor mijn nieuwe boek.’

Heb je bepaalde wensen voor de bevalling?

‘Ik wil het liefst een zo natuurlijk mogelijke bevalling en steunen op Ramon, het kindje in mijn buik en mezelf. Ik heb een bevalplan uitgeschreven, maar ik besef ook heel goed dat het anders kan lopen. Het liefst wil ik thuis in bad bevallen. Als dat in the heat of the moment toch niet goed voelt, dan wil ik daar ook aan toe kunnen geven. Luisteren naar mijn lijf is het allerbelangrijkst. Ik vind het daarnaast fijn om voorbereid te zijn op alle scenario’s. Ik ken de verschillende opties en hun voor- en nadelen, zodat ik ook als het anders loopt een weloverwogen keuze kan maken.’

Heb je ook ideeën over de kraamperiode?

‘Ik heb zeker een beeld hoe ik de eerste 40 dagen voor me zie. Daarbij kijk ik onder andere naar gebruiken uit de ayurveda in de kraamtijd. We willen in de eerste dagen zo min mogelijk kraambezoek: alleen onze ouders en wellicht een paar goede vriendinnen. De rest volgt daarna wel, eerst gaan we even samen de bubbel in. Met goede voeding wil ik mijn lichaam helpen om weer op kracht te komen.

Het lijkt me prachtig om een halve lotusbevalling te doen. Mijn placenta wil ik graag laten capsuleren, omdat ik ontzettend benieuwd ben wat het effect is als je deze pillen slikt. Ik hoop borstvoeding te gaan geven. Mijn kraamverzorgster is ook lactatiekundige en vertelde me dat ze al veertig jaar in het vak zit en nog nooit een vrouw die graag borstvoeding wilt geven niet heeft kunnen helpen.’ 

Ik vind het bewonderenswaardig hoe goed jij naar jezelf kunt luisteren. Wat is jouw geheim?

‘Het is geen geheim: iedereen kan leren luisteren naar zijn of haar intuïtie. Het is wel een kwestie van blijven doen, want dan wordt je er steeds beter in. Soms is het uitdagend om de stem in je hart op nummer 1 te zetten en je hoofd op nummer 2. Maar geloof me: hoe vaker je dit doet, hoe zachter die stem in je hoofd zal worden en hoe meer jij gaat durven vertrouwen op jouw gevoel.’

Meer lezen?
Momtalk: Florine
Momtalk: Loulou