11/03/2020

Momtalk: Florine

Florine Duif (32) is de moeder van Bodhi (11 maanden), Lexie (2,5 jaar) en Isabel (7 jaar). Ze schreef het boek Moeder Genoeg, richtte The Mompany op en start deze maand met het geven van de on- en offline cursus Powerful Manifestor en Unleash Your Potential. Cursussen gericht op manifesteren en het zoeken naar je authentieke zelf, ook als moeder. En jezelf voorop durven zetten.

Dinsdagavond negen uur. Als ik Florine spreek is haar verhuizing net klaar, maar er is nog een hoop werk te doen. Florine woont met haar gezin in Den Haag. “Ik zit nog tussen de verhuisdozen en nog lang niet alles staat op z’n plek, maar de verhuizing is achter de rug. Ik voel me heel burgerlijk en volwassen in dit grote-mensen-huis, maar voor de kids is zoveel ruimte fantastisch. En wij zijn ook ontzettend dankbaar voor dit alles.”

Wilde jij altijd al moeder worden?

“Zeker weten! Ik wist al van jongs af aan dat ik niet lang wilde wachten om moeder te worden. Mijn eigen moeder was al wat ouder toen ze mij kreeg, dus dat zag ik anders voor me. Op mijn 22ste kreeg ik de diagnose PCOS, een hormonale afwijking waarbij er geen eisprong plaatsvindt. Er werd me verteld dat als ik ooit zwanger wilde raken, de kans groot was dat ik aan de hormonen moest. Ik besloot te stoppen met anticonceptie: we zouden eerst eens aankijken hoe het bij ons zou gaan.”

“Twee jaar later raakte ik spontaan zwanger. Ik herinner me dat we bij de echoscopist zaten voor de 20-weken echo en dat die man een kruis sloeg en naar boven keek: het was volgens hem een godswonder dat ik zwanger was geraakt met mijn eierstokken vol cystes.”

“De PCOS is na mijn eerste zwangerschap gestabiliseerd. Ik heb nog steeds wel cystes, maar de overige symptomen die bij deze hormonale afwijking passen heb ik niet. Tegen alle verwachtingen in raakte ik nog twee keer op de natuurlijke wijze zwanger en heb ik drie gezonde kids gekregen.”

Hoe kijk je terug op jouw eerste zwangerschap?

“Heel erg goed, ik vond het geweldig. Ik was 24 en stond vol in het leven. Niemand van mijn vrienden was al bezig met kids, de meeste hadden niet eens een vaste relatie. Het leven, met feestjes en uitgaan, ging gewoon door. Als ik foto’s terugzie van mezelf op mijn kraambed denk ik: jeetje, wat ben je nog een meisje! Ik was nog zo jong en kwetsbaar, maar onze dochter was meer dan welkom en ontzettend gewenst. Je hele leven verandert in één klap als je moeder wordt, al vond ik dat destijds wel meevallen. Het voelde heel natuurlijk.”

“Mijn tweede en derde bevalling zou ik zo nog een keer over doen, maar die eerste keer vond ik ontzettend pittig. Ook al was het een relatief snelle bevalling zonder complicaties, toch vond ik het emotioneel zwaar om die oerkracht en die pijn mee te maken, die ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik was niet goed genoeg voorbereid bij mijn eerste bevalling, wist niet wat kon ik verwachten. Die totale overgave die je nodig hebt om te bevallen, dat had een enorme impact op me. Het is letterlijk een confrontatie met jezelf, met oude pijn en emotionele struggles.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door FLORINE DUIF (@florineduif) op

Hoe was jouw eerste jaar als moeder?

“Ik herinner me die kraamtijd als een hele warme en harmonieuze periode. Ik zie mezelf nog zo zitten, als een moederoverste met Isabel aan de borst in bed. Isabel was een hele relaxte baby die al na twee maanden doorsliep. Ik werkte destijds bij een Zweeds bedrijf, dus ik kon gebruik maken van een langer zwangerschapsverlof. Na een warme winter samen binnen, werd het mooi weer en ging ik langzaamaan met haar naar buiten. Ik weet nog dat het echt als een vakantie voelde.”

“Pas toen Isabel ongeveer een jaar oud was en de zwangerschapshormonen uit mijn lijf waren verdwenen, kwam de reality check. Ik zat enorm met mezelf in de knoop – wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik – maar er was weinig ruimte om daar aan toe te geven. Ik vond het heel confronterend dat ‘even terugtrekken’ niet zo makkelijk meer gaat zodra er een baby is.”

“Wat mij destijds heeft geholpen is me te verdiepen in yoga en meditatie. Dat klinkt allemaal heel hip anno 2020, maar het heeft me veel nieuwe inzichten en ontspanning gegeven. Ik ben met een coach gaan praten en ben uiteindelijk gaan inzien dat ik ook mezelf de ruimte mag gunnen. Dat was een persoonlijke ontwikkelingsreis.”

“Inmiddels weet en voel ik dat ik als vrouw en moeder mag kiezen voor mijn eigen geluk. Dat is niet altijd makkelijk, want je kinderen gaan emotioneel gezien altijd voor. Je staat continu ‘aan’ en je bent altijd aan het zorgen als moeder. Zeker in de beginperiode hakt dit er in. Maar moeders mogen, of eigenlijk moeten, zichzelf op nummer één zetten. Als jij in balans bent, mentaal en fysiek, dan kun je meer geven en bewuster in het hier en nu leven. Dan is er meer ruimte in je hoofd om vol aandacht bij je kinderen te zijn.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door FLORINE DUIF (@florineduif) op

Lukt het jou altijd om jezelf als prioriteit te zien?

“Het is en blijft een proces. Als je denkt het onder de knie te hebben, veranderen er weer andere factoren in je leven. Er komen altijd uitdagingen op je pad, bergen die je moet beklimmen. Ik ben me heel bewust van de noodzaak van prioriteiten stellen en probeer iedere dag bewuste keuzes te maken. Voor mezelf en mijn gezin. Keuzes maken betekent consessies doen. Dat ik op dit moment mijn werk verkies boven het uitpakken van alle dozen, dat is een bewuste keuze. Zolang je die keuze voor honderd procent maakt, is het goed.”

Hoe staat het met jouw work/life balance?

“Wat bij mij goed werkt is mijn out of office melding die aangeeft dat ik mijn best doe om binnen 48 uur te reageren. Dat geeft me rust. Ik check ‘s ochtends en ‘s avonds een keer mijn mail, vrijdag ben ik vrij en in het weekend probeer ik mijn sociale media gebruik te beperken. Het is een kwestie van oefenen, simpelweg vlieguren maken, en het vinden van een systeem dat werkt voor jou. Plus: ik plan verplicht een dag niks in. Wat betekent dat ik me dan ook echt moet conformeren aan mezelf. ”

“Isabel gaat inmiddels naar de basisschool, Lexi en Bodhi zitten nog op de crèche. Deze week is het vakantie, dus is Isabel het grootste deel van de week thuis bij mij. We hebben thuis de regel: als wij op een scherm zitten, mogen de kids dat ook. Als ik besluit om even te werken, weten de kids waar ze aan toe zijn. Door die vakantie is het even niet anders, maar ik raad thuiswerken met kinderen om je heen aan niemand aan. Een ruimte voor mezelf, afgezonderd van thuis, zou heel fijn zijn.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door FLORINE DUIF (@florineduif) op

Hoe omschrijf jij jezelf als moeder?

“Wat ik hoop, is dat ik een moeder ben bij wie mijn kinderen altijd terecht kunnen. Bij wie niets te gek is om te bespreken. Een moeder die naar hen luistert zonder een oordeel te geven, zodat zij ook onbevooroordeeld naar anderen zullen kijken en luisteren.”

“Ik wil mijn kinderen veiligheid bieden, een huiselijk gevoel. Ik ben geen typische knutsel moeder die uren mee zit te plakken en knippen, maar wel een die met thee en koekjes klaar zit als de kids uit school komen. Ik neem ze ook graag mee op pad, dingen verkennen, uitleggen, samen de wereld in. Ik wil mijn kinderen leren hard te werken, maar daarin wel hun eigen weg te laten zoeken, en fouten te kunnen maken.”

“Ik vind dat wij als ouders niet per se de baas zijn. Je moet grenzen stellen, maar kinderen hebben ook een stem. Ze zijn misschien nog maar klein, maar ze staan veel dichterbij zichzelf dan wij als volwassenen dat doen. Door te zeggen: ‘je mag dit niet op die of die manier doen’, ontnemen we hen ook een bepaalde kijk op de wereld. Terwijl die onbevangen kijk van kinderen juist zo mooi en puur is. Ik vind het belangrijk om consequent te zijn – nee is nee – maar ik vind ook dat er een gezonde machtsverdeling moet bestaan tussen ouders en kinderen.”

Wat vind jij het mooiste aan moeder zijn?

“Onvoorwaardelijk liefde kunnen geven aan je kinderen, dat is fantastisch. Getuigen zijn van de ontwikkeling van een mens, iemand groot zien worden. Het feit dat je zelf als vrouw een enorme ontwikkeling doormaakt wanneer je moeder wordt.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door FLORINE DUIF (@florineduif) op

Hoe zorg jij voor tijd voor jezelf? En wat doe je dan?

“Gewoon nemen, zo simpel is het. Het kan werk zijn, maar ook yoga-klas, mijn nagels laten doen of een wandeling maken. Een podcast luisteren, maar ook met een coach praten. Tijd voor mezelf betekent onder andere tijd met mezelf. Alleen in de auto rijden vind ik heerlijk, net als in je eentje een serie kijken of op reis gaan. Ook tijd met vriendinnen spenderen vind ik belangrijk. Het moederschap is het meest feminiene wat je als vrouw kunt doen, tegelijkertijd zorgt het voor heel veel mannelijke energie. Om ook die vrouwelijke energie weer naar boven te brengen, je sensuele energie, is het belangrijk om tijd voor jezelf te claimen, om dingen te doen waar jij gelukkig van wordt. Kiezen voor je eigen geluk en genot, dat is voor mij tijd voor mezelf.”

“Ik weet ook: tijd voor jezelf is niet vanzelfsprekend, het is iets wat zelden spontaan ontstaat. Het moet ook worden ingepland, net zoals al onze andere taken en verantwoordelijkheden. Als je net bent bevallen en je lichaam aan het helen is, je hormonen uit balans zijn, dan zit je er niet op te wachten om te horen: je moet verplicht vandaag iets voor jezelf doen. Maar verlies tijd voor jezelf niet uit het oog en zorg dat je er prioriteit aan gaat geven zodra daar ook weer ruimte voor is.”

De beste tip die jij ooit kreeg?

“Wees lief voor jezelf en zorg voor jezelf. Daar begint het mee. Als je niet voor jezelf kan zorgen, dan wordt het heel lastig om dat voor anderen te doen. Dan blijf je alleen maar geven en geven en ontstaat er op den duur een energielek, dan loop je leeg. Hoewel je ongetwijfeld met de beste intenties die liefde en zorg geeft, is het op de lange termijn een onhoudbare situatie. Denk aan jezelf, mama.”

Fotocredits: By Tess Letort

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen