Blog: ‘Hoe de feestdagen een lesje leren loslaten zijn’

Het was even stil vanuit mijn kant, maar ik denk dat de gemiddelde mede-moeder het met mij eens is als ik zeg dat de aanloop naar de feestdagen en kerstvakantie veel van je tijd opslokken. Wat ik daarnaast merkte is hoe de feestdagen voor mij een lesje leren loslaten waren.

Al in oktober moet er bedacht worden naar welke ouders je op welke dag gaat, wat de activiteiten zijn, of je kind blijft logeren of niet en dan moet je ook nog een lekkere maaltijd op tafel toveren. Kerst 2021 was mijn kind nog een baby – wat in alle opzichten prima te doen is rondom de feestdagen drukte. Lekker in de wagen laten slapen en genoeg luiers en voeding mee. Afgelopen kerst was mijn kind ruim 16 maanden en een stuk… beweeglijker. Mijn mama-dagen bevatten meer entertainment en ze kruipt zo snel als Speedy Gonzales, dus ik zag eerlijk gezegd nogal op tegen de feestdagen. Je moet van alles, en je dreumes moet mee. Bij ons is mijn dochter aan beide kanten ook het eerste kleinkind, dus cadeaus en aandacht in overvloed. Dat maakt haar bij een oppas brengen geen optie. Eigenlijk gaat mijn dochter langs op kerstvisite en wij moeten met haar mee. Ook gezellig.

Stress om niks

Bij mijn schoonouders besloten we eerste kerstdag te gaan bowlen. Ik zag al helemaal voor me dat ik achter een kruipend kind aan ren die probeert de kegels om te trekken. ‘Ze kan wel om de beurt bij iemand op schoot,’ aldus mijn schoonmoeder. Simpel, misschien te simpel voor mijn drukmakende hoofd. Achteraf heeft ze zoet een uurtje zitten smikkelen van een boterham met pindakaas in een kinderstoel en vond ze toekijken geweldig. Stress om niks, dus. Goede leer voor de volgende keer.

Tweede kerstdag was een diner bij mijn ouders, een dorp verderop. Er was wat miscommunicatie over die avond – ik hoopte dat mijn dochter en ik konden blijven slapen omdat mijn man nachtdienst had – en mijn vader opperde dat ze ‘heus wel in een bedje kon liggen en dan haal je haar rond elf uur er weer uit.’ Iets waar ik geen fan van ben en ook nog nooit gedaan had. Na veel gemopper vanuit mijn kant stemden we toe en zo gezegd zo gedaan. Bij aankomst bleek ons campingbedje kapot te zijn. Na een creatieve oplossing met wat tape en een stok stond het bedje en kregen we de dreumes in slaap. Haar uit bed halen rond elf ging trouwens soepel. Ze huilde bijna niet en ze sliep thuis rustig verder. Weet ik ook weer dat dat dus ook gewoon kan.

Leren loslaten

Terugkijkend weet ik dat mijn zorgen meer in mijn hoofd zitten dan dat ze daadwerkelijk reëel zijn. En nee zeggen is natuurlijk ook een optie. Maar voor die ene week per jaar zal ik moeten leren loslaten. Je kunt niet altijd jezelf en je gezin blijven beperken in leuke dingen omwille van je kind. Ik heb fijne feestdagen gehad, maar ik ben zo blij dat het voorlopig weer even klaar is…

Meer lezen?
Blog: loslaten, wat is dat moeilijk
Wat vind jij de grootste uitdaging in het moederschap? Jullie vertellen