overpeinzingen moeder
18/10/2022

Blog: de overpeinzingen van een moeder

Als ik in bed lig tel ik de uren die ik nog kan slapen. Het zijn er negen, geteld tussen van 22.00 tot 07.00. Iedere dag ga ik om 22.00 naar bed. Okay, vaak is het ook 22.30, maar ik kan me niet heugen dat het later werd dan elf uur sinds Thore is geboren.

Om 07.00 gaat de wekker en iedere ochtend word ik doodvermoeid wakker. Ik weet dat we niet mogen klagen want Thore slaapt van zeven tot zeven en wordt veelal maar één keer wakker per nacht. Het tijdstip ligt ergens tussen 03.00 en 05.30. Hij valt vaak meteen weer in slaap na zijn flesje, maar voor ons is dat zeker niet het geval.

Ik krijg altijd jeuk van mensen die dan zeggen ‘oh, die van mij slaapt al maanden door‘. Ik ga heen en weer tussen mijn opinie over een slaapschema. Ik ben zeker van de voordelen van regelmaat en zie ook wel dat die kleine daar goed op gaat. Ik denk aan de andere kant dat onze kindjes niet geboren zijn voor een schema en het ook belangrijk is om hun eigen ontwikkeling te volgen. Waarschijnlijk denk ik daar anders over als hij vijf keer per nacht wakker wordt, trouwens.

Alles weten over slaap bij baby’s en kinderen?

Natuurlijk mag ik ook klagen

Op dit moment is het qua slapen bij ons wel te doen, dus mag ik niet klagen. Ach wat zeg ik, natuurlijk mag ik klagen. Ik mag ook klagen. Ik vind het dood vermoeiend, een baby. Had ik maar een kind gekregen toen ik 20 was. Ik ben 39 en ik vind het dodelijk vermoeiend. De dag gaat voorbij en voor ik het weet lig ik weer in bed en kan ik nog net een kus aan mijn man geven voordat het licht letterlijk uitgaat. Tegelijkertijd zijn overigens alle clichés waar. Als Thore mij lachend aankijkt, maakt het me allemaal niets meer uit.

Ik analyseer graag waarom ik het zo pittig vind. Ik ben sinds 2 maanden weer fulltime aan het werk en het valt me zwaar. Mijn man is fulltime thuis bij de kleine en op vrijdag gaat hij een dagje naar de crèche. Wederom denk ik: ik mag niet klagen want één van ons is in ieder geval niet aan het werk. Niet buitenshuis dan. Ik begin sterk te denken dat het wellicht makkelijker is als de kleine man fulltime op de crèche is. Dan is hij er ‘s avonds en in het weekend en hebben we beide overdag andere dingen te doen. 

Fulltime, partime, thuiswerken?

Dit wilde we dus niet. We wilden niet beide fulltime aan het werk zijn en Thore fulltime naar de crèche brengen. We hebben geluk dat we op een plek wonen waar dit financieel gaat. De crèche is daarentegen wél ontzettend duur en nauwelijks beschikbaar.

Ik weet nog niet wat de beste voor ons is. Van wat meer ervaren mama’s die ook fulltime werken hoor ik dat het er allemaal bij hoort. Het schuldgevoel dat je heel de dag weg bent, de compensatiedrang als je dan wel thuis bent. Met mijn jas nog aan de kleine man helpen met zijn poepluier als ik net binnenkom.

Thuiswerken en zijn gegil beneden horen en alles in me dat roept: ga naar hem toe, ga hem helpen. De man en de baby dus. De man vindt het ook ingewikkeld. Zonder heel erg in stereotypes te vervallen denk ik ook echt dat mannen anders bedraad zijn en multitasking – wat je moet doen met een kleine – hen zwaarder afgaat.

Overpeinzingen

Ik vind het ingewikkeld. Zou het makkelijker zijn als we in Nederland wonen, beide aan het werk zijn, een goede betaalbare opvang kunnen vinden en familie om de hoek hebben? De keuze om aan de Zwitserse grens te gaan wonen hebben we ook genomen zodat we meer tijd voor elkaar hebben. Niet geleefd worden zoals in Nederland en met een man die in de zorg werkte heb je helemaal weinig tijd samen als gezin.

Het schijnt er allemaal bij te horen deze overpeinzingen.

Wat ik wel weet is dat ik graag wat meer tijd met hem zou willen doorbrengen voordat hij naar school gaat. Ik ben denk ik niet de moeder die heel de week thuis kan zijn, maar wellicht iets meer tijd samen zou ik wel heel leuk vinden. Dus we bekijken onze opties. Waar worden wij gelukkig van en wat is het beste voor onze kleine man. Hoort er allemaal bij toch? Je krijgt er immers zoveel voor terug… 😉

Meer lezen?
Wil jouw baby niet (door)slapen?
Margot werd thuisblijfmoeder en kreeg al gauw door: ‘Dit maakt me niet gelukkig’
Moeder worden brengt een identiteitscrisis: zo omarm je ‘de nieuwe jij’

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen