Een zwangerschap en voor het eerst moeder worden: het is één grote bron van inspiratie. Op How About Mom geeft columnist Fien Vermeulen een eerlijk kijkje in haar leven. Deze week: hoe gaat dat eigenlijk, samen ouders worden?
Moeders worden eerder geboren dan hun kinderen. Dat zei mijn verloskundige toen we keken naar het uiteindelijk toch stilgevallen hartje tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik vond zoveel troost in haar woorden. Ze erkende dat wat ik voelde, zichtbaar was. Er mocht zijn. Dat meer moeders dat hebben ervaren. Ik ben nu al bijna een jaar achtereenvolgens zwanger. Al bijna een jaar voel ik me met de dag meer moeder.
Nu al zo verbonden
Van iedere verandering in mijn lichaam en in mijn hoofd, het loslaten van het baby’tje aan wie het leven hier niet gegeven was tot de veilige plek mogen zijn waar ons kindje nu steeds groter wordt. Het voelen van de steeds harder wordende schopjes, de teentjes die prikken onder mijn ribben en het ritme van wakker zijn en slapen van ons kindje nu al leren kennen.
Ik weet precies wat het nu al leuk vindt: welke muziekjes, hoe ik lig, de warmte van mijn handen en de liedjes die ik zing als we samen zijn. Daarnaast voel ik de natuurlijke drang om alles in huis zo goed mogelijk voor te bereiden op de komst van ons kleintje én begin ik steeds meer behoeft te krijgen aan mijn eigen rustige cocon: ons huis. De natuur helpt ons vrouwen met het worden van moeders, al ver voor we ons kindje vast kunnen houden.
Voorbereiden op een gezin van drie
Wanneer worden vaders, dan vaders? Afgelopen week had ik er een prachtig gesprek over met mijn liefde en de haptonoom die ons begeleidt in de zwangerschap. Dat was een idee van mijn vriend.
Ze bereidt de bevalling met ons voor, maar eigenlijk meer nog het vormen van een gezin van drie. Zo doen we bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen om tot elkaar te komen, leren we de baby samen dragen en hebben we fijne houdingen ontdekt om samen in te zitten waardoor we echt ervaren al met z’n drietjes te zijn. Een van de mooiste dingen vind ik dat door die oefeningen de baby afstemt op mijn vriend. Ons kindje reageert enorm op hem en zijn aanwezigheid, zijn stem en aanrakingen.
Samen ouders worden
Daarnaast is het een soort preventieve relatietherapie. We maken onze patronen inzichtelijk, zien waar we samen goed in zijn en zien natuurlijk ook onze valkuilen. In een van die gesprekken kwamen we erachter dat waar ik al een tijd in de ‘moeder sneltrein’ zit, mijn vriend logischerwijs de ‘vader stoptrein’ heeft gepakt. Zo is de natuur nu eenmaal. Dat zorgt soms voor frictie, want hoewel de eindbestemming hetzelfde is, zitten we nu op heel verschillende sporen.
Misschien heel voorspelbaar, maar toch een nodig besef moment. We werden even teruggefloten naar de basis: elkaar de ruimte blijven geven voor eigen processen. Die met respect behandelen. Alleen dan kun je samen groeien en zoals we ons dagen daarna beseften: samen ouders worden.