Tamara had een droombevalling
13/05/2022

Tamara had een droombevalling: ‘Ook belangrijk dat positieve bevalervaringen worden gedeeld’

Tijdens haar zwangerschap had Tamara veel behoefte aan het lezen van positieve bevallingsverhalen, maar stuitte ze voornamelijk op verhalen van vrouwen die hun bevalling als naar hebben ervaren. En hoewel ook die verhalen absoluut gedeeld moeten worden, noemt Tamara het ook belangrijk dat er positieve bevalervaringen gedeeld worden. En dus vertelt ze in dit artikel open over haar droombevalling.

‘Ik kijk ontzettend positief terug op de bevalling van mijn zoon Luca (april ’22)’, vertelt ze.

Zwangerschap

De zwangerschap van Tamara verloopt heel goed. Ze voelt zich goed en haar wens om moeder te worden komt eindelijk uit. ‘Wel wist ik al vrij snel dat mijn zwangerschap medisch was, omdat ik reuma heb’, vertelt ze. ‘Maar gelukkig heb ik daar weinig tot geen last van gehad tijdens m’n zwangerschap. En eerlijk gezegd vond ik het fijn om verplicht in het ziekenhuis te moeten bevallen. Vooral omdat het voor mij de eerste keer zou zijn en je in het ziekenhuis meteen op de juiste plek bent mochten er complicaties optreden.’

Hoewel Tamara dus weet dat ze in het ziekenhuis moet bevallen, bereid ze zich niet per se voor op de bevalling. ‘Vanwege COVID-19 kon ik geen fysieke cursussen bijwonen en heb ik vooral veel online gelezen over bevallen’, vertelt ze. ‘Maar eigenlijk hielp dat me niet echt in het goed voorbereiden op de bevalling. Juist omdat ik voornamelijk verhalen tegenkwam die heel heftig waren, waardoor ik ook angstiger werd voor mijn bevalling die eraan zat te komen.’

Kalmte en rust

Meer dan het lezen van positieve ervaringsverhalen en het opstellen van een bevalplan, doet Tamara dan ook niet om haar voor te bereiden op de bevalling. ‘Ik merkte gelukkig dat de laatste weken van de zwangerschap mijn angst voor het bevallen steeds meer verdween en plaatsmaakte voor rust. ‘Hij moet eruit en dat gaat sowieso pijn doen, dus ik kan me er maar beter bij neerleggen’, dacht ik. En die gedachte heeft me ook echt door de bevalling heen gesleept. Gedurende de heel bevalling ben ik namelijk zo rustig en kalm geweest en had ik 100 % vertrouwen in mijn lichaam.’

Uiteindelijk bevalt Tamara op 1 april 2022 van een gezonde zoon, Luca. ‘De nacht daarvoor was ik al wat onrustig en had ik krampen in m’n buik, maar die waren nog niet heel hevig. Die ochtend daarna begon ik dan ook rustig aan m’n dag, maar al snel werden de krampen heviger en kreeg ik op een gegeven moment om de 2 á 3 minuten weeën. Toen ik later die dag heel kalm toch even naar het ziekenhuis ging ter controle bleek ik al vijf centimeter ontsluiting te hebben. Achteraf ben ik heel blij dat ik – ondanks dat de verloskundige zei dat het nog wel even zou duren voordat mijn bevalling zou starten – naar m’n gevoel heb geluisterd en toch naar het ziekenhuis ben gegaan.’

De bevalling

Ondanks dat Tamara al vijf centimeter ontsluiting heeft, voelen de weeën nog niet heel hevig aan. ‘Maar naarmate de tijd verstreek werden ze natuurlijk steeds pittiger’, vertelt ze. ‘Toch voelde ik me de hele tijd kalm en heb ik regelmatig een warme douche genomen die de pijn wat verlichtte. Ook hadden m’n vriend en ik het heel fijn samen. Van tevoren had ik gedacht dat ik heel erg in mezelf gekeerd zou zijn, maar ik vond het juist heel gezellig en fijn om mensen om me heen te hebben. Vandaar ook dat mijn moeder op een gegeven moment naar het ziekenhuis is gekomen.’

Uiteindelijk zijn Tamara’s vriend en haar moeder de beste support die ze zich kon wensen, vertelt ze. ‘Toen die avond mijn vliezen werden gebroken en ik op 10 centimeter ontsluiting zat, mocht ik beginnen met persen. M’n vriend stond aan m’n rechterkant, m’n moeder aan m’n linkerkant en zij hielpen me door de pijn heen waar ik nog steeds onwijs dankbaar voor ben. Uiteindelijk werd na 1 uur en 4 minuten persen Luca geboren. Tuurlijk was het bevallen heel pijnlijk, ik moest ook gehecht worden, maar ik was zo in de wolken van het kleine jongetje op m’n borst en de aanwezigheid van mijn naasten, dat alles me uiteindelijk heel erg meeviel.’

Positieve ervaring

Omdat de bevalling zo voorspoedig verloopt, mogen Tamara en Luca diezelfde nacht al naar huis. ‘Dat vond ik wel spannend’, vertelt ze. ‘Je bent ineens net moeder en ik weet nog dat ik tegen Joey zei: ‘Wat moeten we nu de hele nacht met Luca doen?’. Ik had echt geen idee en vond het best pittig om gelijk naar huis te gaan, waardoor we uiteindelijk nog een nachtje in het ziekenhuis mochten blijven. Vanaf de dag daarna kon echt het genieten beginnen en kon ik alleen nog maar naar Luca kijken.’

Tamara noemt haar bevalling een ‘droombevalling’. Niet alleen omdat de bevalling zo voorspoedig verliep, maar ook omdat ze heel trots is op wat haar lichaam heeft doorstaan. ‘En ik ben natuurlijk ook heel trots op m’n vriend en hoe we het samen hebben gedaan. Hij heeft me vanaf dag één van mijn zwangerschap zo goed bijgestaan en gesteund. Ook tijdens de bevalling heeft hij me er zo goed doorheen geholpen. Dat is een ervaring die je als stel zoveel sterker maakt: je deelt zoiets intiems en ineens ben je samen ouders, dat is zo mooi.’

Ieder op z’n eigen manier

Dat Tamara haar positieve bevalverhaal deelt, vindt ze prettig om te doen. ‘Omdat het zo’n fijne ervaring is geweest, vond ik het heel fijn om het op deze manier opnieuw te beleven en een plekje te geven. Daarnaast vind ik het ook heel belangrijk om mijn positieve ervaring met andere vrouwen’, vertelt ze. ‘Iedere vrouw beleeft haar bevalling natuurlijk op een andere manier en dat is ook helemaal oké, maar tijdens mijn zwangerschap had ik het wel heel fijn gevonden om meer positieve bevalverhalen te vinden en lezen.’

Tamara begrijpt overigens goed dat heftige bevalverhalen ook regelmatig gedeeld worden. ‘Juist omdat het zoveel impact heeft en het erover praten of erover schrijven, heel goed helpt bij de verwerking’, vertelt ze. ‘Dus dat moet iedere vrouw die daar behoefte aan heeft, ook zeker doen. Maar dat betekent ook dat een droombevalling gedeeld mag worden. Want hoe je bevalling ook is verlopen of zal gaan, je bent een hele bijzondere ervaring rijker en het allerbelangrijkste: je krijgt er het allermooiste voor terug. Ik zal zeker niet zeggen dat zo’n kleintje in je armen meteen alle pijn verzacht, maar doordat je wordt overspoeld met zoveel liefde en emoties verdwijnt de pijn wel voorzichtig naar de achtergrond en maakt het plaats voor heel veel geluk.’

Meer lezen?
Mijn bevalverhaal: alles ging zó snel, maar in alle rust en stilte zoals ik wilde

Bron bovenstaande foto: shotsbysharel

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen