© 2024 // How About Mom
Vanaf het moment dat je het geslacht van het kindje in je buik weet, begin je te fantaseren. En dat was bij Charlotte (’91), moeder van Brent (’21), niet anders. Een aantal weken lang dacht ze dat er een meisje in haar buik zat, totdat de echoscopiste bij de 20-wekenecho zei dat ze toch écht een zoon zou verwachten. Hoe is het om een geslachtsbepaling mee te maken die fout ging?
Een gevoel van ongeloof en teleurstelling is wat volgde, vertelt Charlotte aan How About Mom.
Dat het krijgen van een kindje geen vanzelfsprekendheid is, weet Charlotte als geen ander. ‘Het heeft lang geduurd voordat ik zwanger werd en uiteindelijk raakte ik via een fertiliteitstraject in verwachting van Brent’, vertelt ze. ‘Dat een zwangerschap dus geen gegeven is en dat gezondheid belangrijker is dan geslacht, besef ik me dus heel goed. En toch was het altijd mijn grote wens om zowel een zoon als een dochter te krijgen. Het leek me heel mooi om naast moeder van Brent ook moeder te zijn van een meisje.’
Die droom voor een meisje, lijkt voor heel even uit te komen, vertelt Charlotte ons. ‘Wonder boven wonder ben ik een aantal maanden na de bevalling van Brent op een natuurlijke manier zwanger geraakt. Dat hadden we absoluut niet verwacht, dus we zijn heel dankbaar dat het deze keer zo makkelijk ging. Toen ik ook nog eens hoorde dat ik in verwachting was van een meisje, kwam mijn droom natuurlijk al helemaal uit.’
Charlotte en haar partner lieten het geslacht van het kindje in haar buik door de echoscopiste op een briefje schrijven en gaven dat briefje vervolgens aan de bakker. ‘Daar zijn cupcakes gemaakt met een roze vulling, die van een meisje’, vertelt ze. ‘Toen we samen met onze ouders erbij de roze vulling zagen, waren we compleet in shock en zó blij. ‘We krijgen een dochter’, dachten we. Vanaf dat moment ben ik ook volop gaan fantaseren over het meisje in mijn buik en het moederschap van een dochter.’
Het beeld van de toekomst was voor Charlotte dan ook helemaal duidelijk: ze zou moeder zijn van een dochter én een zoon. ‘Van mezelf mocht ik nooit hopen op een meisje, maar toen ik hoorde dat ik een dochter zou verwachten, was ik toch wel heel blij. Een aantal weken lang heb ik gefantaseerd over hoe ik later mijn trouwjurk aan m’n dochter zou mogen doorgeven. Ik kon niet wachten om mijn oude barbies, die nog bij m’n moeder op zolder liggen, aan haar te geven en moeder-dochter dingen te ondernemen.’
Ongeveer drie weken lang heeft Charlotte gedacht dat ze een dochter zou krijgen. Dus was de shock enorm toen de echoscopiste tijdens de 20-wekenecho liet weten dat er echt geen meisje in haar buik zat. ‘Ergens hadden zowel m’n partner als ik een gevoel dat er iets niet klopte’, vertelt Charlotte. ‘En dus vroegen we de echoscopiste om het geslacht nogmaals te checken. Toen ze ons vertelde dat ze echt een jongetje zag, stonden we perplex. Ik voelde me zó rot en dat was heel dubbel. Alles was goed met het kindje in mijn buik en toch kon ik alleen maar huilen.’
Teleurstelling in het geslacht van je baby
Charlotte laat weten dat ze verdrietig en teleurgesteld was toen ze het nieuws hoorde. Daardoor voelde ze zich weer schuldig naar het jongetje in haar buik. ‘Hoe kon het nou dat ik continu moest huilen terwijl er een gezond kindje in m’n buik zat?’, vroeg ze zich af. Ze vertelt: ‘Ik moest ontzettend schakelen en gaan accepteren dat ik geen kleine versie van mezelf zou krijgen. En dus ook geen meisjesmoeder zou worden.’
Niet zozeer het geslacht van het kindje in haar buik is wat Charlotte verdrietig maakte. Het is meer het toekomstbeeld dat ineens anders wordt dan ze had verwacht. ‘Ik moest dat echt een plekje geven’, vertelt ze. ‘En nog steeds kan ik emotioneel worden als ik denk aan het moment waarop de echoscopsite zei dat er een jongetje in m’n buik zit. Toen ik laatst de meisjeskleding die ik al had gekocht op de bus deed, vond ik dat wel lastig. Inmiddels is het nieuws geland en kan ik juist ook met heel veel plezier naar de toekomst kijken.’
Charlotte blijft erbij dat dankbaarheid overheerst als ze denkt aan haar tweede zwangerschap. ‘Ieder kindje is een wonder, dus we zijn zó blij dat we zometeen een tweede kindje krijgen’, vertelt ze. ‘En inmiddels kan ik ook juist heel erg genieten van het beeld dat ik zometeen twee jongetjes heb die weinig schelen qua leeftijd. Ik heb m’n verwachtingen heel erg moeten bijstellen, maar inmiddels ben ik blij en gelukkig dat ik zometeen twee gezonde jongetjes mag zien opgroeien.’
Fotograaf: Michelle Westerveld
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom