© 2024 // How About Mom
Ik kijk nog een keer goed op de gebruiksaanwijzing die in het doosje van de zwangerschapstest zit. Twee streepjes. Kan niet missen. “Pat, kijk eens…”, zeg ik zachtjes. Patrick staat onder de douche en doet de schuifdeur open, kijkt naar de test en kijkt daarna met grote ogen naar mij.
Hij struikelt bijna door de vaart waarmee hij uit de douche springt en me een knuffel geeft, terwijl het water om ons heen spat en mijn pyjama nat wordt. Ik huil en ik lach tegelijkertijd. We krijgen een baby!
De maand mei stond in het teken van de lancering van de How About Mom app – de allereerste moeder-app – én van een prille zwangerschap. Voor jouw beeldvorming: het was een behoorlijke hectische periode, waarin we tegen een flinke deadline aankeken en met ons team dag en nacht hebben gewerkt om de app voor iOS en Android te lanceren, pers en PR te doen, en honderd andere taken die op ons bord lagen.
Nog steeds vind ik het een gek en behoorlijk grappig idee dat ik in die weken eigenlijk geen moment heb gedacht misschien zwanger te zijn. Ja, ik was moe, voelde me ‘anders’ en merkt wel iets, maar er is gewoon nooit door mijn hoofd gegaan dat dat te maken zou kunnen hebben met een zwangerschap. Mijn koffie smaakte niet lekker, chocola en chips daarentegen wel, en ik voelde me niet ‘mezelf’, maar in de waan van de dag had ik weinig tijd om daar lang bij stil te staan.
Voorafgaand aan die How about mom mijlpaal én zwangerschap, ging een jaar van euhm… hard werken. Eind 2018 bespraken Patrick – met wie ik ruim zes jaar samen ben – en ik het onderwerp ‘kinderwens’ voor het eerst serieus. Van Pat mocht het nog wel even duren voordat we daar aan zouden beginnen, ik merkte dat ik er klaar voor was om over kinderen na te gaan denken. Als je eenmaal met z’n tweeën ‘besluit’ om kinderen te willen, zou je het liefst zo snel mogelijk zwanger zijn. Dat was wat ik veel in mijn omgeving zag gebeuren, tenminste.
Een half jaar verstreek, de zomer liep over in het najaar. Met iedere maand die verstreek, groeide mijn twijfel een beetje meer. Doen we dit wel goed? Heb ik wel een eisprong, en zo ja op welk moment?
Wat ik inmiddels weet: een zwangerschap is een prachtige en onvoorspelbare combinatie van natuur, gezondheid, en domweg geluk. Zwanger worden is een kansspel: je krijgt geen garanties dat het binnen een bepaalde periode lukt. Wat je wel zeker weet, is dat je op je vruchtbaarst bent wanneer een eisprong of ovulatie plaatsvindt. Van de vrouwen onder de 35 die proberen zwanger te worden, is naar schatting 30 % binnen drie maanden zwanger, en 70 % binnen zes maanden. Na één jaar onbeschermde seks is 80 % van de vrouwen zwanger.
Via een app (Glow) hield ik al langer mijn cyclus bij. Maar omdat het lastig was om die eisprong te herkennen, zelfs met ovulatietesten, en mijn cyclus soms 30 dagen duurde en dan weer 49 dagen, besloten we toch de huisarts eens te bellen na ruim driekwart jaar.
Als je nog eens naar de percentages van hierboven kijkt, zie je dat er geen reden is om ongerust te zijn als je niet binnen zes, negen of twaalf maanden zwanger bent. Over het algemeen geldt het advies dat je minimaal een jaar probeert om zwanger te worden voordat je naar de huisarts gaat. Toch zou ik je willen oproepen om – als je je zorgen maakt of vragen hebt – je huisarts te bellen voor overleg. Ik vond het prettig om met haar mijn zorgen te kunnen bespreken. Omdat ze wist dat we een kinderwens hadden, wachtte ze niet lang met een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Bij de polikliniek fertiliteit zouden we wat meer te horen krijgen over wat er mogelijk aan de hand zou zijn, met een onregelmatige cyclus. Dat betekende dat we een verder onderzoekstraject in zouden gaan.
Eerlijk gezegd moest ik best even slikken bij dat idee. Ja, het is fijn om een volgende stap te kunnen zetten, maar een onderzoek in het ziekenhuis bracht ook een hoop onzekerheid en twijfels met zich mee. Er stond een afspraak in onze agenda. En toen kwam corona om de hoek kijken. Bij de polikliniek fertiliteit werd alle zorg – logischerwijs – opgeschoven, en dus wisten we niet wanneer we terecht konden. Dat kon weken of misschien wel maanden duren.
Je hoort dit wel vaker van gynaecologen en vrouwen om je heen: op het moment dat er bijvoorbeeld een fertiliteitstraject na de zomer gepland is, gaat een stel met elkaar op vakantie. Los van alle zorgen en stress lukt het – geheel tegen ieders verwachting in – om op de natuurlijke manier zwanger te worden. Komt dat doordat je het kunt ‘loslaten’? Omdat het vooruitzicht van een behandeling je peace of mind geeft, waardoor je meer ontspant? Ik heb het antwoord niet.
Wat ik wel weet, is dat ik er in de eerste weken van de coronacrisis eigenlijk niet meer zo bij stilstond dat ‘vanzelf’ zwanger worden zou lukken. Inmiddels stond er een nieuwe afspraak met de fertiliteitsarts, en daar zouden we vast meer gaan horen. Omdat er een nieuwe afspraak in het ziekenhuis in de agenda stond, was dat hetgeen waar ik mentaal op voorbereid was. Niet dat ik er naar uitkeek, zeker niet. Maar het leek wel alsof door die afspraak alle andere mogelijkheden gewoon uit mijn gedachten verdwenen. Zoals de mogelijkheid van twee streepjes op een zwangerschapstest.
Inmiddels zijn we gewend aan het idee dat er een mini-mensje aankomt, en hebben we een eerste echo achter de rug. Bij de verloskundigenpraktijk kijken we samen naar het scherm. Waar ik precies naar kijk weet ik niet, maar de echoscopiste vertelt dat er een goed kloppend hartje te zien is en dat het vruchtje op de juiste plek in de baarmoeder zit. Ongelofelijk dat je naar een vruchtje van 1,5 cm groot kijkt, en een hartje ziet kloppen. Onze allereerste echo, waar een mini pinda op te zien is.
De weg naar een positieve zwangerschapstest verloopt bij iedere vrouw anders. Wat had ik zelf graag willen weten, voordat ik aan ‘proberen’ zwanger te worden begon? Heb niet teveel verwachtingen (lastig, I know), wees open tegen de mensen waar je je fijn bij voelt, en zorg goed voor jezelf. Zoek een vriendin of (on)bekenden online die in dezelfde fase zitten als jij. Ik besef dat dit voor iedereen verschillend is: de dingen die voor mij werkten, hoeven voor jou misschien niet te werken. Ik hoop dat How About Mom jou kan helpen of ondersteunen, in welke fase van het proces je je ook bevindt.
En tenslotte: als je vragen hebt over je gezondheid, of voelt dat er iets aan de hand is, trek dan aan de bel. Ook al is het advies vanuit de huisarts of het ziekenhuis vaak om het eerst een jaar te ‘proberen’, als jij zelf klachten ervaart of je zorgen maakt, mag je dit serieus nemen. Zoek een zorgverlener die jou ook serieus neemt.
Inmiddels zijn de eerste trimester cravings redelijk onder controle, zijn pijnlijke borsten een onderdeel van het leven en heb ik kennisgemaakt met zwangerschapshormonen. Geen idee dat je zo veel emoties mee kon maken op één dag – en dat vóór 10.00 uur s’ ochtends. Die glowy huid is mooi meegenomen, de snappy uitbarstingen tegen Pat laten ik hier even buiten beschouwing (sorry lief!).
De eerste moeder-app ontwikkelen leerde mij veel over het eerste jaar moederschap, tijdens deze zwangerschap leer ik iedere dag nieuwe dingen bij.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom